Φυσικά και δεν πρόκειται να μπω στον κόπο να σχολιάσω αυτή τη γελοία απομίμηση που για τις εγχώριες ανάγκες μας την ονομάζουμε αυτάρεσκα τηλεμαχία. Στο κάτω-κάτω δεν έχει και καμία χρησιμότητα. Μιλάμε για μια χώρα χωρίς πολιτικό πολιτισμό. Όλοι όσοι θα πάνε τελικά να ψηφίσουν έχουν αποφασίσει προ καιρού και τι θα ψηφίσουν. Δεν περιμένει κανείς από αυτή την τηλεοπτική αρπαχτή να διαμορφώσει γνώμη. Δεν αρκεί άλλωστε. Οπότε μιλάμε απλά για μια κουρασμένη υποχρέωση των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων. Όλων των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων πλην του ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ο αρχηγός έμαθε εμβρόντητος ότι ο Αλαβάνος του επέτρεψε να το παρακολουθήσει απ' την τηλεόραση ! Προσπάθησε το παιδί, ο Τσίπρας, να αποκαταστήσει την τάξη, αλλά αυτή η διαδικασία χαριεντισμού με την κάμερα φαίνεται ασκεί στον Αλαβάνο μια τόσο ακαταμάχητη έλξη που δεν επρόκειτο να αφήσει να του ξεφύγει η ευκαιρία με κάθε κόστος. Τελικά, για την ιστορία, ο Αλαβάνος ήταν κι απ' τους "χαμένους" ως προς τις εντυπώσεις που δημιούργησε. Απλά το μόνο που άξιζε απ' όλη αυτή την ιστορία και που πρέπει να υπογραμμιστεί και να βρει και μιμητές στο μέλλον, ήταν βέβαια η επιταγή του 1.000.000€ που ανέφερε ότι κατέθεσε ο Καρατζαφέρης στο Ταμείο Κατά της Φτώχειας αντί να τα σπαταλήσει σε αεριτζίδικα σποτάκια και λοιπές αργομισθίες. Σύμφωνοι είχε και την επικοινωνιακή-λαϊκίστικη χροιά του ο τρόπος που επέλεξε να το υπενθυμίσει (γιατί το είχε ανακοινώσει πολύ νωρίτερα), αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία της κίνησής του. Πάντως αν, λέω αν, συμφωνούμε ότι δε βρίσκουμε λόγους σοβαρούς που να μάς ωθήσουν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση ψήφου, τότε αυτή η κίνηση δικαιούται να αποτελεί έναν σοβαρό λόγο. Ή τουλάχιστο έναν από τους πλέον σοβαρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου