Περί Καμμένου και άλλων δαιμονίων

Πάει καιρός που ήθελα ν' ασχοληθώ με αυτό το άκρως Ελληνικό φαινόμενο, το να "κάνει κόμμα" ο κάθε ψυχάκιας και να σπεύδουν μετά από λίγοι έως αρκετοί να συνταχθούν με το "νέο στην πολιτική ζωή του τόπου". Πιο κραυγαλέο παράδειγμα (και φυσικά όχι μοναδικό ή τελευταίο) αποτελεί το μόρφωμα του Καμμένου. Το λέω μόρφωμα (ευγενικά) γιατί πολύ απλά δεν είναι κόμμα. Αυτό δεν το λέω για να το μειώσω απλά για να ακριβολογήσω. Μερικοί από τους λόγους που δεν το καθιστούν κόμμα είναι : δεν έχει ιδρυτικό συνέδριο, δεν έχει θεσμοθετημένα-ψηφισμένα όργανα, δεν έχει καταστατικές αρχές εγκεκριμένες από συλλογικό όργανο κλπ κλπ. Η απάντηση που θέλω να προλάβω ότι "να τώρα ετοιμάζεται το ιδρυτικό του συνέδριο" καταλαβαίνετε ότι δεν αντέχει και πολύ σε κριτική διότι ότι και να γίνει εκ των υστέρων (και τόσο αργά μάλιστα απ' την ίδρυσή του) δεν αλλάζει αυτό που προς στιγμήν είναι, ένα προσωπικό βίτσιο κάποιου. Προσωπικά μου θυμίζει την εικόνα που σίγουρα όλοι έχουμε συναντήσει, ο τρελός του χωριού έχει ανεβεί πάνω σε ένα κασόνι κι αγορεύει (συνήθως για το τέλος του κόσμου κι άλλα τέτοια διδακτικά) κι από κάτω έχουν μαζευτεί διάφοροι περίεργοι-αργόσχολοι και κάνουν καζούρα. Το θέμα προφανώς δεν είναι το προσωπικό βίτσιο ή απωθημένο του κάθε πειραγμένου, το θέμα είναι και μάλιστα σοβαρό το με πόση ευκολία και πόσοι τελικά σε αριθμό είναι οι πολίτες αυτής της χώρας που βρίσκονται πάντα να σπεύδουν να ενταχθούν στις γραμμές τέτοιων εγχειρημάτων. Είναι γνωστό ότι είμαστε ο πιο απολιτίκ λαός της Ευρώπης, είναι γνωστό επίσης ότι είμαστε κι ο πιο αμόρφωτος λαός δε χάνουμε κι ευκαιρία με τέτοιες αφορμές να αποδεικνύουμε και πόσο ηλίθιοι είμαστε τελικά. Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον που τρέχει να ενταχθεί σε τέτοιες "ιστορίες" ; Χωρίς σαφή ιδεολογικο-πολιτική γραμμή, χωρίς ιστορικές αναφορές, συνηθέστατα μετά από διαγραφή/αποπομπή από ήδη υπάρχοντα και λειτουργούντα κόμματα ο "αρχηγός" και ιδρυτής του, χωρίς καν λόγο ύπαρξης στην τελική τρέχει ο άλλος και δηλώνει οπαδός. Κάτι ΚΕΠ (ονέιρωξη του Αβραμόπουλου), κάτι Δημοκρατικές Αναγεννήσεις (απελπισία του Παπαθεμελή), κάτι ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ (ναι κόμμα είναι κι αυτό από ΛΟΥΚΑ και ΚασταΝΙΔΗ), κάτι Φιλελεύθεροι ταύροι (του χάλασε το κομπολόι του Μάνου κι έκανε αυτό για να παίζει), κάτι Πειρατές (σιγά τα αίματα μόνο), κάτι ΡΙΚΣΣΥ εσχάτως τι μπορεί να περιμένει κανείς να προσφέρουν στον τόπο ; Όχι πείτε μου. Βλέπω μερικοί κρυφογελάτε που τα διαβάζετε, αλλά όταν τα ψηφίζετε νομίζετε ότι "θα διεμβολίσετε το πολιτικό σκηνικό της χώρας" κι ότι "θα κάνετε επιτέλους τη ρήξη με το κατεστημένο". Να κάπως έτσι σκίζονται άδικα ολοκαίνουργα καλσόν. Μετά δικαίως βγαίνουν οι διάφοροι Τατσόπουλοι και μας την κουνάνε μέσα στα μούτρα. Την προσωπική τους διαδρομή εννοώ βέβαια, γιατί είδα γέλασαν κι οι τελευταίοι ...

Επετειακό

Ξημερώνει η επέτειος του εορτασμού (;;;) της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Επειδή δεν είμαι ούτε ιστορικός, ούτε δημοσιογράφος δεν πρόκειται ν' αναφερθώ στα γεγονότα ούτε στις προεκτάσεις τους. Η συνεισφορά μου έγκειται στην ενθύμηση ενός γεγονότος που τότε έκανε το σχετικό ντόρο, και τώρα πια το θυμούνται όσοι έχουν συμφέρον ν' αντλήσουν απ' αυτό. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε όσους έχουν συμφέρον. Απλά θέλω ν' αναδείξω μια αιρετική (όπως πάντα) σκοπιά θεώρησης του πράγματος. Το γεγονός λοιπόν είναι η δολοφονία, όπως αποδείχτηκε, του Μιχάλη Καλτεζά, ενός 15χρονου τότε, περιθωριακού αλητάκου που πήγε να παίξει "κλέφτες κι αστυνόμους" στα εθιμοτυπικά επεισόδια που γινόταν κάθε χρονιά εκείνη την εποχή κάθε που πλησίαζε 17 Νοεμβρίου. Πολλοί έχυσαν τότε και τώρα ακόμα υποκριτικά δάκρυα για τον αλητάκο αυτό, αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να δω τα πράγματα από την άλλη σκοπιά. Το "δικαίωμα" αυτό το παίρνω μόνος μου απ' το γεγονός ότι είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με τον εν λόγω. Θα μπορούσε να ήταν συμμαθητής μου, "θρανίο" μου ίσως.  Εγώ όμως είμαι ακόμα ζωντανός και γράφω ενώ αυτόν τον έφαγε το μαύρο χώμα. Και τον έφαγε διότι πολύ απλά τον μεγάλωσαν και τον εμπότισαν με πολύ περισσότερο μίσος για την κοινωνία, απ' όσο μπορούσε να διαχειριστεί. Αλλιώς δε θα έκανε αυτό που αποπειράθηκε να κάνει και για τον λόγο αυτό αναγκάστηκε ο Μελίστας να τον "φάει". Είχε πλησιάσει στην ανοιχτή πόρτα της κλούβας των ΜΑΤ και ήταν έτοιμος να ρίξει μέσα αναμμένη μολότωφ ! Μέσα ήταν 14 άνθρωποι εκείνη τη στιγμή τους οποίους καθαρά και νηφάλια ήθελε να τους δει να καίγονται ζωντανοί. Ναι αυτή θα ήταν η επαναστατική του κίνηση, τα ένσημα της αριστεροσύνης του. Λες και τί θα γινόταν ΑΝ τους έκαιγε ζωντανούς τόσους ανθρώπους ; Τι θα κέρδιζε αυτός ή οι ινστρούχτορές του ; Συγχωρέστε με αλλά το δικό μου μυαλό απλά δεν τα χωράει όλα αυτά. Ούτε καν τα προκατασκευασμένα επεισόδια την ημέρα του Πολυτεχενείου κάθε χρόνο. Για ένα λεπτούλι, παρακαλώ, να συνεννοηθούμε. Τι έχουν κάνει λοιπόν κάποιοι "και καλά" επαναστάτες (ισντρούχτορες του νεαρού αλλά ΚΑΙ οι γονείς του) ; Έχουν πάρει ένα παιδί, το έχουν φανατίσει ενάντια στο "σύστημα", ενάντια στην κοινωνία (την κακούργα κι άδικη σίγουρα, ε;), ενάντια στις "δυνάμεις καταστολής" και το έχουν πείσει ότι το σωστό και μουράτο είναι να είσαι αριστερός κι αυτό το αποδεικνύεις ΜΟΝΟ αν κάνεις οτιδήποτε ενάντια σε κάτι από τα παραπάνω. Κι έστω ότι το παιδί αυτό απέφευγε τη "Νέμεσιν", δολοφονούσε επί τόπου 14 ανθρώπους και ζούσε σήμερα. Σήμερα, πείτε μου ειλικρινά, τί περιμένατε να ήταν ; Καθηγητής Πανεπιστημίου ; Αρχιμανδρίτης ; Δάσκαλος ; Το πιθανότερο, για να μην το κουράζουμε το θέμα, είναι να ήταν στη φυλακή σαν μέλος της "17 Νοέμβρη" ή της "Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς" και γύρευε πόσους άλλους θα είχε "φάει" και τι άλλο θα είχε καταστρέψει. Εντάξει, μην ξεχάσουμε να ψελλίσουμε για το πόσο πολύτιμη είναι η ζωή και ιδίως ενός παιδιού, "κρίμα το παληκάρι" κι όλα αυτά αλλά θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ιδίως τώρα με την κρίση που αγρίεψαν τα πράγματα ότι το να δολοφονείς αθώους με το πρόσχημα της παιδικής απερισκεψίας και να καταστρέφεις και να "πλιατσικολογείς" περιουσίες ανυποψίαστων κι αμέτοχων δε σε κάνουν όχι Αριστερό αλλά ούτε άνθρωπο καν ! Απαιτείς με λίγα λόγια από την κοινωνία να σε ανέχεται και να σε περιθάλπει τη στιγμή που εσύ θα τρέφεις απύθμενο κι αδικαιολόγητο μίσος εναντίον της. Όχι ρε φιλαράκι. Απλώς ΟΧΙ. Άντε γιατί κι εμείς υπήρξαμε 15χρονοι και μάλιστα την ίδια ακριβώς εποχή αλλά δε μας "έφαγε" άδικα και μπαμπέσικα κανένας Μελίστας. Ίσως γιατί παίζαμε με παιχνίδια για παιδιά κι όχι για αποβράσματα. Άει στο διάολο Μιχαλάκη κι εσύ κι οι όμοιοί σου.

Φοβάμαι ...

Τελείωσε το Eurogroup, ή για την ακρίβεια άρχισε και θα ολοκληρωθεί στις 20 Νοεμβρίου και δόση δεν πήραμε κι ούτε και διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον. Δεν πρόκειται να μπω στη συζήτηση αν μας φτάνουν τα 31,3 €, πού θα μοιραστούν κλπ. Για αυτά τα θέματα ασκούν αποτελεσματικά το ρόλο τους οι διάφοροι επαγγελματίες παπαγάλοι του συστήματος και σας παραπέμπω εκεί. Εμένα μ' απασχολεί το ερώτημα αν τα "ελάχιστα εναπομείναντα προαπαιτούμενα που πρέπει να εφαρμοστούν" ποια είναι μετά το "τέντωμα" της Ελληνικής κοινωνίας μετά από 3 Μνημόνια που υπογράψαμε και τα αντίστοιχά τους Μεσοπρόθεσμα και κυρίως αν τα γνώριζε από πριν η Ελληνική Κυβέρνηση και τα απέκρυπτε, αν δεν τα γνώριζε και όντως πέφτει τώρα απ' τα σύννεφα, ή τελικά παίζεται ένα σικέ παιχνίδι πάνω στις πλάτες μας. Κι αναρωτιέμαι για όλα αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, διότι δε μου φάνηκε πολύ πειστική η "έκπληξη" του Σαμαρά κι ούτε πολύ "αληθινή" η κραυγή του προς τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας. "τηρείστε κι εσείς ότι σας αναλογεί αλλιώς θα με ρίξετε". Οι περισσότερες ενδείξεις πάντως οδηγούν στο συμπέρασμα της συμπαιγνίας εις βάρος μας χωρίς τη συμμετοχή της Κυβέρνησης, η οποία ούσα τρικομματική και με τόσους να εμπλέκονται, όλο και θα κάτι θα του ξέφευγε κανενός Ψαριανού, κανενός Βουδούρη ή κανενός Ρουπακιώτη που έχει και το άλλοθι της ασθένειας με τα κουσούρια που άφησε ... Αν συμβαίνει πάντως κάτι τέτοιο, το οποίο απεύχομαι φυσικά, τότε το παιχνίδι περνάει στην πιο χοντρή του φάση όπου δε χρειάζονται πλέον καν τα προσχήματα των μακρών κι επίπονων διαπραγματεύσεων που έδιναν απλά την ψευδαίσθηση στην Κυβέρνηση ότι διαπραγματεύεται και παλεύει. Έχει περάσει στη φάση των στυγνών εκβιασμών, της κατάλυσης των θεσμών, της καταλήστευσης του Κράτους, και της αδιαφορίας για τους πολίτες αυτής της χώρας. Δε χρειάζεται ν' αναφερθώ στην αυτονόητη συνέχεια την οποία ο σοφός λαός περιγράφει με τη φράση "στο βάλτο που μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν μόνο τα βατράχια". Και στο παιχνίδι αυτό, αδέρφια, είμαστε πολύ απροστάτευτα βατράχια. Η Μέρκελ να βάλει το χέρι της !

Άνθρωποι γεννημένοι να μείνουν μικροί

Όχι δεν αποφάσισα να κάνω το συγγραφέα, ούτε τον ποιητή κι ο τίτλος του post δεν είναι αλληγορικός. Αναφέρεται στον απίθανο τον Τσίπρα ο οποίος "την έκανε πάλι τη ... του" με τη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα. Εγώ δε γνωρίζω γερμανικά και γι' αυτό δεν αναζήτησα το κείμενο, όμως εφόσον το επισήμαναν μέσα στη Βουλή τόσο ο Βενιζέλος όσο κι ο Στουρνάρας το δέχομαι ως υπαρκτό κι αληθινό. Και τι βρήκε να πει εκεί λοιπόν ο αιώνιος πρόεδρος του 15μελούς του Λυκείου της Γκράβας ; ΄"Προειδοποίησε" κάθε επίδοξο επενδυτή στην Ελλάδα ότι η Κυβέρνηση αυτή θα πέσει σύντομα κι η επόμενη που θα έρθει (προφανώς ελπίζει να είναι κι αυτός μέσα) θα επανεξετάσει κλπ κλπ και πιθανόν να χάσουν τα λεφτά τους. Τόσο κοντόθωρη θεώρηση των πραγμάτων, τέτοια επιπόλαιη προσέγγιση της πραγματικότητας. Προφανέστατα αυτό το παιδάκι ο Τσίπρας δεν μεγάλωσε και δεν πρόκειται ποτέ να μεγαλώσει (=ωριμάσει πολιτικά), το τραγικό όμως είναι πώς τόσοι νοήμονες άνθρωποι συνδέουν ή απλά αποθέτουν τις τύχες τους με αυτόν τον επικίνδυνο τυχοδιώκτη. Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου, είναι από το γερμανικό επίσης περιοδικό που το προηγούμενο καλοκαίρι των κατέταξε μετά από ψηφοφορία των αναγνωστών του μέσα στους 10 πιο επικίνδυνους πολιτικούς (τον θεωρούν πολιτικό !) της Ευρώπης. Τέλος πάντων νομίζω ότι δεν αξίζει ν' ασχολούμαστε καν πλέον με έναν επικίνδυνο τυχοδιώκτη, που ποντάρει στην καταστροφή της χώρας που τον γέννησε και που αγωνίζεται να πείσει τον εαυτό του πρώτα απ' όλα και μετά τις άπειρες συνιστώσες που στεγάζει το κόμμα του,  ότι είναι ικανός να διαχειριστεί πολιτικές ευθύνες αφότου καθαρή τύχη τον έφερε στην ηγεσία του κόμματός του. Εύχομαι κι εγώ κι ελπίζω (όπως έγινε μόδα πλέον να λέμε) να μη βρεθούν ποτέ τόσοι πολλοί απολιτίκ, απελπισμένοι, "ωχαδερφιστές" και τον ψηφίσουν ώστε να βρεθεί το κόμμα του σε κυβερνητικό κορμό διότι μετά πολύ απλά το όραμά του θα είναι πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, η οποία είναι να γίνει  η Ελλάδα, Κούβα. Και χωρίς καν το πολιτικό μέγεθος ενός Κάστρο. Θα μας μείνει ο Καστράτο. 

Η ζωή κάποτε και σήμερα

Κ Α Π Ο Τ Ε…	ΣΗΜΕΡΑ…
ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές	έχει δύο
δουλεύαμε οκτώ ώρες	έχουμε χάσει το μέτρημα
είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας	τα λέμε μέσω MSN και Skype
είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας	κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά	πίνουμε εμφιαλωμένο και… αρρωσταίνουμε
παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες	παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation
είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε	έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι	κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ… 3000 κυβικών
είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας	δεν έχουμε χρόνο για κανένα….
η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό	είναι ..κουταμάρα
λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό	μας τa λέει ο navigator
ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και… ήμασταν ευτυχισμένοι	ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα…
είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος	τα βλέπουμε στην τηλεόραση
ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά	το λέμε και με SMS
αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια	τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο
τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σα το Σεφέρη	παίρνουν από τον Καρβέλα
ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία	δεν πάμε γιατί είναι… μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες
μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.	έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ…
οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή	τραγουδούν με κάτι άλλο.
ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη	ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου
είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».	Λέμε «Αυτός φταίει»…
Τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα	βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν… τους κακούς.
νοιαζόμασταν για το γείτονα	τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Ζούσαμε με ένα μισθό	ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό	μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια..
τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός	μας δανείζουν οι τράπεζες
δουλεύαμε για να ζήσουμε	ζούμε για να δουλεύουμε
δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!	έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας…

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν ζωή….

 

 

Προφανώς και πρόκειται για copy+paste από e-mail φίλου.  

Χάσαμε τα προσχήματα. Στοπ.

Καλά το πήγαν μέχρι εδώ το παραμύθι με τη διαπραγμάτευση με την τρόικα που τάχα όλο την πλησιάζαμε κι όλο ξεμάκραινε. Α, και την παράλληλη προσπάθεια να πείσουμε τον κυρ-Φώτη να υποχωρήσει, πού τη βάζεις ; Στο μεταξύ ο κυρ-Φώτης παίρνει τα χάπια του και κοιμάται νωρίς (είναι και μεγάλος άνθρωπος), εμείς κατά τα άλλα προσπαθούσαμε όλη τη νύχτα να τον μεταπείσουμε. Ένας Στουρνάρας ξενύχτησε στο Internet να στέλνει e-mails και το πρωί κλάταρε και πήγε στο νοσοκομείο. Και πού ήταν η διαφορά που δεν επέτρεπε στην τρόικα να προχωρήσει στη σύνταξη έκθεσης ; Ανώτατος μισθός για τον υπολογισμό της αποζημίωσης απόλυσης 2.000€ αντί 1.800 και 4 μήνες η προειδοποίηση αντί 3. Ρε ποιον κοροϊδεύετε ; Πέρασαν μέτρα δημοσιονομικής σφαγής ... προσαρμογής εννοούσα 13,5 δις €, πέρασαν και 3 μήνες σχεδόν διαπραγματεύσεων κι όλα αυτά για να πείσουμε την τρόικα να δεχτεί έναν όρο (αποζημίωση απολυόμενου με πάνω από 16 χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη και μισθό πάνω από 2.000€ μεικτά) που αφορά ούτε 5.000 εργαζόμενους στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή που λέει κι ο Βαγγέλας ; Κι όλες αυτές οι "βελτιώσεις" και "υποχωρήσεις" δεν είναι αρκετές για ένα κόμμα που στηρίζει (κατά τα άλλα) την Κυβέρνηση να ψηφίσει το έρμο το νομοσχέδιο που επικυρώνει τη συμφωνία με την τρόικα κι επιμένει να μας κάνει ρεζίλι διεθνώς ; Αδέρφια, μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας. Δεν ασχολούνται πια να διαφυλάττουν ούτε τα προσχήματα ! Εγώ δεν παίζω άλλο, κουράστηκα. Σταματήστε να κατέβω !

Η Αριστερά στην Ελλάδα

Σαν να μας κούρασε πολύ ο κυρ-Φώτης με την πολιτική του απειρία που τον οδήγησε να δηλώσει δημόσια ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα για τα εργασιακά και τώρα να έχει εγκλωβιστεί και να ψάχνουμε να βρούμε φόρμουλα ώστε και η συμφωνία με την τρόικα να μη διακυβευθεί και να μην ξεφτιλιστεί ο ίδιος. Στο σημείο αυτό μπορούμε να θυμηθούμε τι είχε γίνει και σε άλλη μία περίπτωση που η Αριστερά εκλήθη ν' αναλάβει μερίδιο Κυβερνητικής ευθύνης. Φυσικά μιλάω για την Κυβέρνηση Τζανετάκη το μακρινό και "βρώμικο" '89. Τότε είχαν εγείρει θέμα ανατίμησης των αλεύρων οι αλευροβιομήχανοι που σαν αποτέλεσμα θα είχε να ανέβαινε η τιμή του ψωμιού κατά 10 δραχμές. Κάτι που δεν έγινε ποτέ γιατί η τότε Αριστερή πιτσιλιά στην Κυβέρνηση, το ΚΚΕ, με τον απίθανο Φλωράκη είπε το ιστορικά αμίμητο "Ουόχιιι, θα τρώει φτηνό ψωμί ου λαός" με αποτέλεσμα να γίνουν χαριστικές ρυθμίσεις προς τους αλευροβιομήχανους με τις οποίες και ωφελήθηκαν 2,3 δις δραχμών τότε ... Στο μεταξύ συνέχισε και συνεχίζει ακόμα απτόητο το ΚΚΕ να καλεί σε αγώνες το λαό ενάντια στα υπερκέρδη των βιομηχάνων. Η ίδια γελοιότητα ακολουθεί και τον άλλο Αριστερό πόλο, το ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις χθες του ξέφυγε του Τσίπρα και είπε ότι "ακόμη και να μη ζητούσαμε τη δόση, θα μας την έδιναν με το ζόρι, θα μας έδιναν και ρετσινόλαδο για να την πάρουμε". Αφήνω ασχολίαστο το ρετσινόλαδο και στέκομαι στη φτηνή απατεωνιά με την οποία πολιτεύεται, η οποία συνοψίζεται στο γεγονός ότι κι οι ίδιοι να έπαιρναν την Κυβέρνηση τα ίδια ακριβώς θα είχαν γίνει, οπότε πάπαλα όλη η φιλολογία με την αντίσταση στα Μνημόνια. τις ανατροπές και άλλα ηχηρά παρόμοια, με τα οποία κορόιδεψε και άρπαξε την ψήφο τόσων αφελών. Με λίγα λόγια η Αριστερά στην Ελλάδα ανέκαθεν είχε μια ελαφρότητα στη διατύπωση ρεαλιστικών προτάσεων και ιδίως στη διαχείριση ευθυνών όταν κι όποτε εκλήθη να το κάνει. Για το λόγο αυτό τη βόλευε αφάνταστα ο ρόλος του "μπαχαλάκια" που περνάει ωραία στο πεζοδρόμιο. Αρκεί βέβαια το ξύλο και τα δακρυγόνα στο πεζοδρόμιο να τα τρώει ο ηλίθιος λαός που αναφανδόν την ακολουθεί.

Δουλειά κι αυτή ...

Προφανώς αναφέρομαι στους Έλληνες πολιτικούς οι οποίοι προκειμένου να δείχνουν χρήσιμοι νοιώθουν την ανάγκη, ευκαίρως ακαίρως, να γκρινιάζουν δημοσίως. Τελευταία αφορμή γι' αυτή την προσφιλή τους συνήθεια δόθηκε την περασμένη Παρασκευή μετά την οριστικοποίηση του χρονοδιαγράμματος της εκταμίευσης της πολυπόθητης και πολυαναμενόμενης δόσης των 31,5 δις €υρώ. Κοντολογίς, παίρνουμε τη δόση γκρινιάζουν (ορισμένοι) πολλά παραχωρούμε, ξεπουληθήκαμε κλπ. Δεν παίρνουμε τη δόση, ανίκανοι στην Κυβέρνηση, η Ελλάδα στο περιθώριο κλπ. Δεν αντέχονται με τίποτα. Προσωπικά με ξεπερνάει το γεγονός να νομίζουν οι πολιτικοί μας εν έτει 2012 ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είναι μια αγέλη που τυφλωμένη από μια κομματική γραμμή θα καταπίνει αμάσητο ότι σκαρφιστεί ν' ανακοινώσει η κομματική καθοδήγηση. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτοί. Αλλά πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια με την πρόσβαση που αποκτήσαμε όλοι σε πηγές πληροφόρησης ολοένα και λιγότερο ελεγχόμενες/ποδηγετούμενες, όσο να 'ναι έχουμε, σαν σύνολο μιλάω, ξυπνήσει.  Το ότι βέβαια κατευθύνουμε την αντίδρασή μας σε λάθος κατεύθυνση είναι το θέμα μιάς άλλης συζήτησης. Αλλά τουλάχιστο ας μείνουμε στην ικανοποίηση  ότι η δουλειά του πολιτικάντη Μαυρογιαλούρου αρχίζει να φθίνει ...

Υπανάπτυκτοι

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές αφορμές παγκοσμίως για ν' ασχοληθεί κανείς με το θέμα, αλλά τώρα που μια αφορμή "ήρθε και στο σπίτι μας" δεν μπορώ να το ... αποφύγω. Μιλάω για το ασύλληπτο (για μένα) και πέρα πάσης λογικής θέμα (και θέαμα) μουσουλμάνοι να "εξαγριώνονται" (λες και δεν είναι μονίμως σε αγρία κατάσταση, εξ ορισμού) με κάτι που θα θεωρήσουν πρόκληση ή προσβολή της θρησκείας τους και αρχίζουν να επιτείθενται φραστικά ή φυσικά σε ανθρώπους (συνήθως σε ανθρώπους του πνεύματος που κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι) ή/και να καταστρέφουν περιουσίες ανυποψίαστων και πάντως σίγουρα την κοινωνική γαλήνη κι ηρεμία. Θεωρούν ακόμη οι μουλάδες τους, ή όπως αλλιώς λέγονται οι ηγέτες τους, ότι όλα λύνονται με "φωτιά και τσεκούρι" ή με "φετφάδες". Έχουν συνηθίσει ν' απευθύνονται σε ανόητους, αμόρφωτους ηλίθιους που δεν έχουν ζωή και προοπτική και που συνεχώς αναζητούν "κάτι" για να εκτονωθούν, "κάτι" για να δώσουν ένα νόημα στην έτσι κι αλλιώς μίζερη ζωή τους. Το αντίστοιχο ανάλογο στον πολιτισμένο κόσμο είναι το φαινόμενο του χουλιγκανισμού. Πάνε κάποιοι στο γήπεδο με σκοπό απλώς να "παίξουν ξύλο" κυρίως με την Αστυνομία, ή και με άλλους "φιλάθλους" αν τους βρουν διαθέσιμους. Αρχίζουν και "σκοτώνονται" ήδη έξω από το γήπεδο πριν καν αρχίσει ο αγώνας, ο οποίος σημειωτέον δεν τους αφορά ούτε ως πρόσχημα (σιγά μην καθίσει ο άλλος να περιμένει το "πέτσινο" το πέναλτυ για να "εκραγεί" από αγανάκτηση), συνήθως μάλιστα κάθονται στις κερκίδες με γυρισμένη την πλάτη προς τον αγωνιστικό χώρο, παρατηρείστε τους. Το γήπεδο είναι απλά γι' αυτούς ένας τρόπος να βρουν κάτι να κάνουν (άνεργοι ή άεργοι οι περισσότεροι). Ε, λοιπόν αυτό συμβαίνει και με τους ανεγκέφαλους μουσουλμάνους. Τους θίγεται κάθε τόσο ο Προφήτης τους κι ορμάνε να καταστρέφουν τις ζωές των άλλων (αυτοί είπαμε δεν έχουν). Το γεγονός ότι είναι αμόρφωτοι κι υπανάπτυκτοι βοηθάει γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση δε θα μπορούσαν να προβούν σε τίποτα απ' όλα αυτά που συζητάμε. Θα υπήρχαν η λογική, η ηθική και η κοινωνική αλληλεγγύη που δε θα τους το "επέτρεπαν".  Και φτάνουμε στο σημαντικότερο και πιο λεπτό σημείο. Ωραία, αυτοί τέτοια ζώα είναι, τόσο τους κόβει τόσα κάνουν. Κι όσο τα κάνουν μέσα σε χώρες "μουσουλμανικές" με κύρια και προστατευόμενη (και επιβαλλόμενη) θρησκεία το Ισλάμ δε με αφορά (και πολύ) το ζήτημα. Με αφορά και με κόφτει όμως, αν αυτόν τον "βαρβαρισμό" τον επιδεικνύουν και τον ασκούν σε χώρες πολιτισμένες,, όπως την Ελλάδα για παράδειγμα. Και το πρόβλημα είναι ΜΟΝΟ εδώ που έχουμε στραμπουλήξει τη λογική με τις τάχα ανεξιθρησκείες και λοιπές πολιτιστικές ελευθεριότητες (κι όχι ελευθερίες, προσοχή !) και τους παρακολουθούμε να σπάζουν και να ρημάζουν (αυτή τη στιγμή στην Αθήνα) και να μη διανοούμαστε να επιβάλλουμε την Τάξη. Στη Γαλλία για παράδειγμα πήγαν κάποια στιγμή να ψελλίσουν κάτι για τα κοριτσάκια που πρέπει, λέει, να πηγαίνουν μαντηλωμένα στα σχολεία και σχολές και τους πήρε ο διάολος κι αυτούς (που τα έλεγαν) και τις μαντήλες τους. Ενώ εδώ σε μας, πουλάνε (ναι όπως το έγραψα) για νύφη 12χρονα κοριτσάκια, τα οποία επίτηδες στέρησαν από το δικαίωμα της μόρφωσης, σε 40χρουνους και 50χρονους σατύρους, χωρίζουν τις καταχειριασμένες γυναίκες τους με συνοπτικές διαδικασίες σε Χοτζάδες και Ιμάμηδες, και σκοτώνουν νεαρές κοπέλες γιατί απλά ερωτεύτηκαν, στους Νομούς Ροδόπης και Ξάνθης και το Ελληνικό Κράτος αδυνατεί να διανοοηθεί να επιβάλλει το Νόμο, γιατί είναι, λέει, Μουσουλμάνοι. Να δείτε, και μακάρι να βγω ψεύτης, ότι δε θα γίνουν καν συλλήψεις και προσαγωγές για τα επεισόδια στην Αθήνα με το φόβο μη μας πουν ότι δε σεβόμαστε τη διαφορετικότητα και τις θρησκευτικές ελευθερίες (μην ξεράσω). Αυτό το σύνθημα του Σαμαρά "να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας" από πότε είπαμε έχει αρχή εφαρμογής ;

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Ο τίτλος αναφέρεται προφανέστατα στις συνομιλίες με την Τρόικα (πρόσεξα βέβαια να μην τις πω διαπραγματεύσεις διότι πολύ απλά δεν είναι !) που και πέρυσι τις ζήσαμε και σίγουρα θα θυμάστε ότι τέτοια περίπου εποχή όλοι ζήσαμε τους λεονταρισμούς του Βαγγέλα που ακόμη νόμιζε ο αφελής ότι οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα είναι θέμα πολιτικού χειρισμού. Κι ο χειρισμός του ηλίθιου ήταν να τους διώξει τέλη Αυγούστου απ' την Αθήνα και μετά από παρακάλια να να ορίσουν μια διπλή τηλεδιάκεψη κατά την οποία πολύ απλά του "τράβηξαν την πρίζα" και τον ταπείνωσαν οριστικά. Το θέμα φυσικά δεν είναι ότι ταπείνωσαν τον υπερφίαλο χοντρό, αλλά ότι ταπείνωσαν κι όλους τους δείκτες της Εθνικής Οικονομίας και τον ίδιο τον Ελληνικό λαό που όντας πλέον βαθιά μέσα στην ύφεση έβλεπε μία ακόμη δόση να καθυστερεί και ν' απομακρύνεται. Αυτά όμως είναι και γνωστά και προφανή. Σήμερα θέλα να ρίξω μια άλλη ιδέα προς συζήτηση. Από το ρεπορτάζ μάθαμε ότι τα μεγαλύτερα προσκόμματα στις συνομιλίες κάθε φορά τα βάζει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ το οποίο μάλιστα δεν μπορεί να εκταμιεύσει τίποτα, βάσει των αρχών που διέπουν τη λειτουργία του, για χώρα της οποίας το χρέος δεν είναι αποδεδειγμένα κι αναμφισβήτητα διαχειρίσιμο (πολύ απλά να είναι σίγουρο δηλαδή ότι θα πάρει κάποτε πίσω τα λεφτά του).  Ωραία λοιπόν έκανε την κολλοσιαία "μακακία" ο ΓΑΠ και (πιθανότατα βάσει εντολών από ΗΠΑ) μας έμπλεξε με το ΔΝΤ. Τώρα που πλέον το κλίμα δείχνει να αλλάζει επιτέλους στην Ευρωζώνη και να αποφασίζονται πιο τολμηρές και πιο αποφασιστικές λύσεις, δε θα ήταν μία λύση ν' αναλάβει η ΕΚΤ να ξεπληρώσει στο ακέραιο των υποχρεώσεών μας το ΔΝΤ, να το "βγάλει απ' τη μέση" και να δούμε πλέον τι θα κάνουμε ως "Ευρωπαϊκή οικογένεια" και χωρίς τον ξινό το Μαζούχ και το ΔΝΤ του ; Δεν διεκδικώ να το σκέφτηκα πρώτος, προς Θεού, απλά ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί δεν συζητιέται καν αυτή η λύση. Είμαι όλος αυτιά λοιπόν !

Καμμένη (ή καημένη) γενιά

Αφορμή για σχόλιο με αυτόν τον προκλητικό τίτλο παραπάνω, αποτέλεσε ο νέος εκβιασμός της Τρόικα που πολύ συνοπτικά περιγράφεται ως εξής : "ή απολύετε επιτέλους μερικούς ΔΥ ή τα όρια συνταξιοδότησης θ' ανέβουν σε πρώτη φάση στα 67 και βλέπουμε". Όσο ψύχραιμα και να το δεις μιλάμε για ένα δυσβάσταχτο κόστος, αυτό της περιβόητης "δημοσιονομικής προσαρμογής" (τι χαριτωμένα που ακούγεται) το οποίο και γίνονται λυσσώδεις προσπάθειες να πέσει όλο σχεδόν πάνω σ' αυτή τη γενιά. Αυτή τη γενιά που ήδη την καταδίκασαν να ζήσει άνεργη (η επίσημη ανεργία υπολογίζεται να είναι 34% το χειμώνα, άρα η πραγματική θα φτάσει το 45% !) κι αν ποτέ δουλέψει να μένει απλήρωτη (θυμίζω ο εθνικός κατώτατος μισθός είναι 571 € και 510 € για νέους κάτω των 25 ετών). Εννοείται ότι δεν δικαιούται τίποτα από κοινωνική μέριμνα, υγειονομική περίθαλψη, ή κρατική υποστήριξη. Ήδη με τους εκβιασμούς αυτούς ξεκινάει η δημιουργία κλίματος που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην καθιέρωση γενικού ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση τα 70 χρόνια (πρακτικά κι ουσιαστικά αυτό σημαίνει την κατάργηση της έννοιας της σύνταξης αφού το προ μνημονίου μέσο προσδόκιμο ζωής για τον άνδρα ήταν στην Ελλάδα τα 72,9 χρόνια και για τις γυναίκες τα 79,8 χρόνια). Είναι γνωστό από την πλούσια εμπειρία του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες απ' όπου πέρασε ότι η εφαρμογή τέτοιων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής για μια δεκαετία σημαίνει αυτόματα και μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής κατά 4 χρόνια. Άρα σε απλά Ελληνικά, θα περιμένω να ζήσω (λόγω στέρησης φαρμάκων και περίθαλψης) περίπου 69 χρόνια ΑΛΛΑ θα πρέπει να γίνω 70 για να κάνω αίτηση για συνταξιοδότηση ! Αν αναλογιστούμε δε, και για ποιο λόγο ουσιαστικά διαγράφεται αυτή η γενιά από την Ελλάδα, ο παραλογισμός χτυπάει κόκκινο. Γιατί οι γονείς κι οι παππούδες της εν λόγω γενιάς έζησαν ασώτως πολύ πάνω από τις δυνατότητες της χώρας ! Νομίζω, χωρίς υπερβολή, ότι δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο (αλλά ούτε κι επόμενο) σε καμία χώρα του κόσμου η μια γενιά να σπαταλάει προκαταβολικά το μέλλον της επόμενης ! Πού συναντιέται δηλαδή με τη λογική το γεγονός να είναι ο μπαμπάς μου μονόμισθος υπάλληλος (για παράδειγμα) και να έχει ΚΑΙ σπίτι δικό του, ΚΑΙ εξοχικό, ΚΑΙ καινούριο μοντέλο BMW κάθε 3 χρόνια και και και ; Και μετά θα πρέπει εγώ για όλες αυτές τις ανώριμες επιλογές του, και της γενιάς του, να δεχτώ ότι πολύ απλά δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ μέλλον στη χώρα ΜΟΥ. Διότι μη γελιέστε όσα μνημόνια και να εφαρμόσουν, όσα μεσοπρόθεσμα και να ψηφίσουν, ούτε ανάπτυξη πρόκειται να φυτρώσει σ' αυτή την έρμη τη χώρα, ούτε πλούτος να παραγχθεί πια. Διότι αυτά θα τα έφερνε η επόμενη γενιά, δηλαδή η δική μας, δηλαδή αυτή που είναι ήδη καμμένη. Καληνύχτα και καλή τύχη (ως μετανάστες πια).

Ρωσία

Δεν συνηθίζω ν' αναφέρομαι σε προσωπικές εμπειρίες εδώ κι ιδιαίτερα από περίοδο διακοπών, αλλά θέλω σήμερα να κάνω μια εξαίρεση επανερχόμενος μάλιστα μετά από περίοδο αδράνειας στην επικοινωνία μας με όσους μας θυμούνται ακόμα και περνάνε από δω. Πριν λίγες μέρες λοιπόν επέστρεψα από τη Ρωσία όπου είχα πάει για διακοπές. Ο λόγος που γράφω εδώ σήμερα είναι ότι με εντυπωσίασε το πόσο εχθρική χώρα είναι για τον τουρίστα. Η πρώτη επαφή φυσικά με μια ξένη χώρα είναι μέσω του προσωπικού καμπίνας του αεροπλάνου που σε πηγαίνει εκεί. Ε, λοιπόν, πιστέψτε το ή όχι, κανένας από τους αεροσυνοδούς δε μιλούσε Αγγλικά ! Και δε μιλάω να μεταφράσει κανένα νομικό κείμενο, τους έλλειπαν ακόμη και τα απλά κι απαραίτητα. Ο γιος μου για παράδειγμα (7,5 ετών) για να δοκιμάσει τ' Αγγλικά που έχει αρχίσει να μαθαίνει ζήτησε νερό (water). Ε, λοιπόν σήκωνε η θείτσα που είχαν για αεροσυνοδό με τη σειρά να του δείξει τον καφέ (!!!), την κοκα-κόλα, τον τοματοχυμό και στο σημείο εκείνο ήρθε ο Dmitri ο συνάδελφός της που φαντάστηκε ότι μάλλον ήταν το νερό που ζητούσε (ο οποίος κυριούλης ήταν πάνω από 60 με τα άσπρα του λίγα μαλλιά, χοντρός κι ασθμαίνων, φέρνοντας κάτι σε χασαποταβερνιάρη που απλά συμπληρώνει ένσημα για σύνταξη). Αυτά αφορούν την εταιρεία Rossia πηγαίνοντας. Επιστρέψαμε με τη γνωστή Aeroflot όπου τα πράγματα ήταν παρόμοια (χωρίς τον χασαποταβερνιάρη, αλλά με μόνο δύο κορίτσια για όλο το αεροσκάφος και για διεθνή πτήση 3 και πλέον ωρών, α, η μία καταλάβαινε και 4,5 Αγγλικές λέξεις). Κάποτε φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Αγ. Πετρούπολης, το οποίο είναι ένα πολύ μικρό αλλά φοβερά θλιβερό κτίριο, που έχτισε ο Στάλιν πρίν 45 χρόνια. Εκεί απλά σταμπαριστήκαμε με πολύ εξονυχιστικό και συνάμα ενοχλητικό τρόπο, και μας κατέστη σαφές ότι αν χάναμε τα έγγραφα που μας έδωσαν δεν υπήρχε περίπτωση να φύγουμε απ' τη χώρα έστω κι αφού θα είχε λήξει η VISA μας. Φρίκη. Στο ξενοδοχείο επίσης κανείς δε μιλούσε Αγγλικά στη reception, κι όλα έτρεξαν μα τη βοήθεια της ξεναγού. Συναφές πρόβλημα με αυτά που ήδη ανέφερα είναι το θέμα του ταξί όπου αμέσως καταλαβαίνεις ότι απλά δεν μπορείς να πάρεις ταξί σαν ξένος. Ο πρώτος λόγος είναι ότι δε θα συνεννοηθείς ποτέ ούτε με το κέντρο ούτε με τον οδηγό, αλλά κυρίως σε αποκλείει ο δεύτερος που είναι ο εξής : πρέπει να πάρεις τηλέφωνο και να σε πάρουν αμέσως πίσω στο νούμερο που βλέπουν να σου πουν (σε άπταιστα Ρώσικα βέβαια) τον αριθμό της πινακίδας του ταξί που έρχεται να σε πάρει, μόνο που αν δουν κλήση από μη Ρώσικη sim κάρτα σου το κλείνουν στα μούτρα και τελειώνει το όνειρο. Εννοείται φυσικά ότι δεν υπάρχει πινακίδα που να ενημερώνει για οτιδήποτε τουριστικό σε Αγγλικά, ούτε στο δρόμο ούτε σε μουσεία κλπ. Ούτε φυσικά καμία πρόβλεψη για καθαρά τουριστική χρήση (κιόσκι για πληροφορίες, city tours κλπ). Άλλο τεράστιο αυτή τη φορά θέμα που δεν επιτρέπει παρουσία τουρίστα στη Ρωσία είναι το θέμα του νερού. Ειδικά στην Αγ. Πετρούπολη, υπάρχει λένε στο δίκτυο ύδρευσης ένα μικρόβιο που και με μόνη μία γαργάρα στο ντους να έχεις κάνει, σε οδηγεί σε σοβαρής έντασης γαστρενετερικές διαταραχές και συχνά στην ανάγκη λήψης επείγουσας ιατρικής βοήθειας, όπως τα περιγράφει μια Υγειινολόγος σε μια τοπική εφημερίδα που έφερα φυσικά για απόδειξη σε όποιον δύσπιστο ή προκατειλημένο με τη Ρωσική "αυτοκρατορία". Τα φτωχά εγχώρια στρώματα απλά βράζουν το νερό κάθε μέρα, γιατί η μεγάλη ακρίβεια (άλλο θέμα αυτό πάλι) απαγορεύει τη χρήση εμφιαλωμένου (αρχίζει από 0,32€ το μπουκαλάκι στο super market της γειτονιάς). Αν επιβιώσεις, κυριολεκτικά, από τη χρήση νερού, τότε σε περιμένει η δοκιμασία του φαγητού το οποίο είναι σαφώς περίεργης ποικιλίας, αλλά πολύ χαμηλής ποιότητας και πλημελούς παρασκευής (και μιλάμε για εστίαση σε 5άστερα ξενοδοχεία, από κει και κάτω καταλαβαίνετε). Τέλος αν τους ξεφύγεις απ' όλα αυτά σε αποτελειώνουν με την απαγόρευση (πρακτικά) της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. 4,92€/λεπτό με κάρτα Cosmote ή Wind και 4,90€/λεπτό με Vodafone και χρέωση ανά ακέραιο λεπτό ! Α, και μια χαριτωμένη νότα αλλά με τη σημασια της είναι ότι οι Ρώσοι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και μάλιστα πολύ θρησκευόμενος λαός. Ακολουθούν το παλιό ημερολόγιο (η Εκκλησία βέβαια που είναι ξεκομμένη απ' το κράτος) και θρησκεύουν κατά το παλαιό τυπικό, όπως λέγεται. Απλά πχ οι γυναίκες όλες (ακόμα και σε γάμο που έτυχα κι η νύφη το τηρούσε) μπαίνουν στην εκκλησία με καλυμμένο το κεφάλι. Μέχρι εδώ όλα πολύ ωραία. Σε δύο διαφορετικές εκκλησίες που μπήκαμε όμως την έπεσαν με οργίλο ύφος διάφορες Ρωσίδες θεούσες στη γυναίκα μου, γιατί δεν είχε καλυμμένο το κεφάλι της. Να σε παίρνει η χαρά κατ' ευθείαν ! Όλα αυτά ελπίζω αρκούν για να συμφωνήσουμε ότι η Ρωσία σήμερα αποτελεί την πιο ΕΧΘΡΙΚΗ χώρα για τον τουρίστα. Απλά αφιλόξενες μπορεί να είναι και άλλες χώρες (κυρίως λόγω φτώχειας, δεν το ψέγεις αυτό), αλλά εδώ μιλάμε για εχθρικό περιβάλλον. Ο Πούτιν, μας είπαν οι δύο ξεναγοί που είχαμε αλλά όπως παραδέχεται και μια άλλη εφημερίδα από Μόσχα που επίσης έφερα, το έχει αντιληφθεί το θέμα κι έχει διακηρύξει ότι θα το αλλάξει. Απλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα. Επιτρέψτε μου να κλείσω και με κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση. Το θέμα της διαφθοράς. Καλά θα μου πείτε έφυγες από χώρα πρωταθλήτρια στη διαφθορά (ανεβήκαμε στην 17η θέση παγκοσμίως πέρυσι !) και πήγες στη Ρωσία να εντυπωσιαστείς ; Όχι βέβαια. Απλά εκεί η διαφθορά είναι θεσμοθετημένη επίσημα ! Ναι, δεν υπάρχει κανένα λάθος στη διατύπωση. Εξηγούμαι : η μία ξεναγός μας έχει πτυχίο απ' τη Φιλοσοφική Αθηνών ΚΑΙ ένα δεύτερο πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας (και τώρα τελειώνει ένα μεταπτυχιακό στην Κύπρο !) και δουλεύει ως καθηγήτρια Πανεπιστημίου και το καλοκαίρι φυσικά κάνει κι άλλες δύο δουλειές "μαύρες" (ξεναγός σε Ελληνόφωνα γκρουπ, και μεταφράσεις βιβλίων και λογής εντύπων). Πληρώνεται λοιπόν απ' το Πανεπιστήμιο περίπου 900 € σε λογαριασμό στην τράπεζα ΚΑΙ άλλα 2.500 € "στο φάκελλο" όπως είναι η φράση (από τα δίδακτρα που πληρώνουν οι φοιτητές που δεν αρίστευσαν στις εισαγωγικές εξετάσεις για να σπουδάζουν τσάμπα, και το κάνουν πληρώνοντας αν κι εφ' όσον έχουν). Πείτε μου τώρα αν δεν είναι αυτό επίσημη θεσμοθέτηση της διαφθοράς, άντε να την πω φοροδιαφυγή, ε, τότε τι είναι ; Για την πληρότητα της ιστορίας να πω ότι τα 5 - 6.000 € που βγάζει αυτή η κοπέλα, φτάνουν οριακά για να φτωχοζεί στη Μόσχα. Παραδείγματα : το ενοίκιο για ένα γκαρσονιεράκι για φοιτητή στην περιφέρεια της Μόσχας, όχι κέντρο, ΑΡΧΙΖΕΙ από 500 € το μήνα, για αγορά ακινήτου οι τιμές αρχίζουν από 20.000€/τ.μ. στις μέτριες περιοχές. Κι έτσι το να ζεις στη Μόσχα είναι από μόνο του ιδιαίτερο προνόμιο (μόνο αν λαδώσεις το αποκτάς κι ΑΝ μπορείς να αγοράσεις σπίτι και τότε γράφεται στο διαβατήριό σου με ιδιαίτερη επισήμανση !) και γι' αυτό πολύ σωστά λένε οι Ρώσοι ότι η Μόσχα είναι "κράτος μέσα στο κράτος". Τέλος πάντων ας το κλείσω εδώ το θέμα, που το πλάτειασα πολύ είναι η αλήθεια κι ας αφήσω τα υπόλοιπα (πάντα υπάρχουν αρκετά υπόλοιπα) των εμπειριών να τα πούμε στα σχόλια, αν και εφ' όσον αποδειχθεί ότι σας ενδιαφέρουν. Εδώ είμαστε (πλέον).

Τα ζήσαμε όλα

Δεν πέρασαν ακόμη 100 ώρες απ' όταν εκφράστηκε ο γίγαντας λαός και ήδη νοιώθω ότι τα ζήσαμε όλα. Πιο συγκεκριμένα, ζήσαμε τον Τσίπρα ως τον πιο ανακουφισμένο δεύτερο που είδαμε ως τώρα. Ήταν τέτοια η χαρά του που δεν θα κληθεί να κυβερνήσει που δεν μπορούσε να τηρήσει καν τα προσχήματα ! Αυτονόητο ήταν μετά να ζήσουμε και τη στείρα του άρνηση να συμμετέχει στην Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (που περίπου είχε ανάγκη ο τόπος). Είχε δε το θράσος να αξιώνει και επίσπευση των διεργασιών ! Σαν το παιδάκι που φωνάζει στα άλλα που χτίζουν με κόπο τον πύργο τους στην άμμο να κάνουν γρήγορα για να μπορέσει μετά το κακομαθημένο να του πετάει πέτρες ! Στη συνέχεια ζήσαμε την πρωτότυπη κι ακατανόητη εμμονή του Βαγγέλα να καταργήσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι περί αυτού πρόκειται. Αν, λέω αν, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν ικανός ν' αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες Αξιωματική Αντιπολίτευση θα έπρεπε να λογίζεται ο συγΚαμμένος. Κατάργηση δηλαδή του θεσμού επί της ουσίας. Βέβαια ο Βαγγέλας είναι γνωστό ότι βασανίζεται από βαριάς μορφής ψυχοπάθεια με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και γι' αυτό έσπευσε να δηλώσει (ο ηλίθιος) ότι δεν θα συνεργαζόταν με τον Σαμαρά για να δημιουργηθεί Κυβέρνηση ΑΝ ΔΕΝ έμπαινε στην Κυβέρνηση κι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο οποίος είχε ήδη δηλώσει πανευτυχής ότι δεν ασχολείται με το θέμα. Συνεπώς έμελλε να ζήσουμε και το επείγον τηλεφώνημα από ... Ευρώπη στο Βαγγέλα που τον υποχρέωνε να λογικευτεί και να αυτοανερεθεί επί τόπου (πλέον είναι "μικρός" πολιτικά και πρέπει να τρώει και καμιά ξεφτίλα πού και πού) και να πάει να δώσει στήριξη στο Σαμαρά. Οπότε του πήρε και κα'να δίωρο μετά να βρει αποδεκτό πρόσχημα για την επιτόπια στροφή του. Στη συνέχεια ζήσαμε τις άπειρες τον αριθμό συναντήσεις των τριών σωματοφυλάκων της πολιτικής και κυβερνητικής ομαλότητας που έδωσαν και ουκ ολίγα ευτράπελα στους κειμενογράφους των καλοκαιρινών επιθεωρήσεων. Για παράδειγμα μόλις ο Κουβέλης άρχισε να συνηθίζει το ρόλο του ως συνομιλητή με τον εν δυνάμει (ως τότε) Πρωθυπουργό (δεν του είχε ξανασυμβεί), ξιπάστηκε κι άρχισε να λέει χαζά. Για παράδειγμα αξίωνε να οριστεί ως Υπουργός στο Παιδείας και Θρησκευμάτων η (γνωστή) Ρεπούση (άκουσον άκουσον !). Στην αυτονόητη άρνηση που εισέπραξε από την κοινή λογική και μόνο, τα στύλωσε και σε "αντίποινα" αξίωσε (και πέτυχε τελικά) να μην υπουργοποιηθούν οι Βορίδης και Γεωργιάδης. Μικρό το κακό. Ευτυχώς πήρε έγκαιρα τα χάπια του και του έπεσε το ουρικό οξύ το οποίο ως γνωστόν όταν ανεβαίνει σε κάνει να ... παραλογίζεσαι. Τέλος ζήσαμε και το άλλο ευτράπελο από το Σαμαρά αυτή τη φορά, ο οποίος άκουσε να του λένε ότι στα Υπουργεία βάζουμε πολιτικούς κι όχι τεχνοκράτες (σωστό !) κι αυτός πήρε και ξήλωσε τον Φραγκούλη από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και τον αντικατέστησε με τον ... "κόκκινο Πάνο" ! Ήμαρτον ρε που θα 'λεγε κι ο Γεωργίου speaking. Τέλος πάντων νομίζω ότι ήδη ζήσαμε πολλά για τις λίγες ώρες που κύλησαν κι αν η πυκνότητα των γεγονότων παραμείνει κοντά σ' αυτό το ρυθμό τότε προβλέπω να πέφτει η Κυβέρνηση το Σεπτέμβριο απλά και μόνο διότι θα τα έχει κάνει όλα (καλά και κακά) !

Σοκ και δέος !

Είναι μέρες τώρα που ήθελα να γράψω για το "φαινόμενο" Αλέξης, αλλά πραγματικά είναι τόσο συχνές οι αλλαγές θέσεων που κάνει εν όψει των εκλογών και κάτω από την πίεση των δημοσκοπήσεων φανερών και "κρυφών" (που όλοι τις μαθαίνουν τελικά), που είναι αδύνατο να γράψω κάτι που να μην έχει ανατραπεί την επόμενη μέρα. Απλά το αποφάσισα τώρα που η επόμενη μέρα φαντάζει πια κι ως απειλή ! Θα είναι, ενδεχομένως, η μέρα που θα βρεθεί ο Αλέξης με τον πρώην ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του και νυν κοινωνικό μέτωπο να πρέπει να διαχειριστεί ευθύνες που είναι προφανές ότι ξεφεύγουν κατά πολύ απ' το 4,5% της επιρροής που έχει στην Ελληνική κοινωνία. Διότι, μη γελιόμαστε, αυτό το μόρφωμα της ανέξοδης αντίδρασης κι ανέμελης διαμαρτυρίας εκεί παραμένει εκλογικά, απλά δημοσκοπικά/συγκυριακά "στεγάζει" κατάλοιπα του πρώην ΠΑΣΟΚ, τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστάδες πάσης φύσεως και τα λογής λαμόγια που ψάχνουν το νέο όχημα που θα τους διασφαλίσει το "λάθρα βιώνειν". Α, στεγάζει και τους "αγανακτισμένους" που ηλιθιωδώς του παραχώρησαν το δικαίωμα αυτό οι Σαμαράς - Βενιζέλος. Λες κι αν έχεις πληγεί, ανεπανόρθωτα ίσως, από την κρίση αυτό σε χρήζει αυτομάτως αγανακτισμένο κι ακόμη πιο πέρα και ΣΥΡΙΖΑίο. Το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι ότι αυτή η παιδική χαρά (σε επίπεδο επιτελικής ομάδας) ενδέχεται να κληθεί να ηγηθεί των εξελίξεων την επόμενη μέρα κι ακόμη χειρότερα να ηγηθεί και της Κυβέρνησης. Αυτό θα ήταν το σοκ. Το δέος θα έρθει αμέσως μετά που θα διακοπεί η χρηματοδότηση των ελλειμάτων, έτσι για το γαμώτο, ενώ θα συνεχίσουν να μας πληρώνουν τα χρεωλύσια ώστε να μην σημειωθεί default κι ενώ είχαμε καλομάθει να ροκανίζουμε περισσότερα απ' όσα παράγαμε (πρωτογενή ελλείματα) θα βρεθούμε απ' τη μια μέρα στην άλλη να μην ξέρουμε τι να κόψουμε κι από ποιον, μια που σαν κουτοπόνηροι δεν προχωρήσαμε σε καμιά μεταρρύθμιση. Φυσικά και θα έχουν καταλάβει ότι εξαπατήθηκαν για μια ακόμη φορά οι αφελείς που στήριξαν αυτό το γαϊτανάκι, ΑΛΛΑ η ζημιά θα έχει γίνει και δεν επανορθώνεται. Διότι πολύ απλά αυτοί που μας ταΐζουν για την ώρα (ναι ξέρω ακούγεται κάπως, αλλά είναι η θλιβερή αλήθεια), είπαν απερίφραστα ότι απλά δε θέλουν (ή δεν αντέχουν) να δουν χώρα μέλος της ΕΕ ΚΑΙ της €ζώνης να έχει Κυβέρνηση με Αριστερό πρόσημο. Ήδη μας έταξαν κι ανταλλάγματα, χαλάρωση του Μνημονίου 2 από 2 σε 4 χρόνια, άμεσο ξεκλείδωμα νέου ΕΣΠΑ για πληρωμή των 6,5 δις € ληξιπρόθεσμων οφειλών του Κράτους προς ιδιώτες κλπ. Κι εμείς ως ηλίθιοι για ένα βίτσιο, είτε απλά ως απόρροια του κοινωνικού μένους που μας έχει κυριεύσει, ετοιμαζόμαστε (αν επαληθευτεί) να ψηφίσουμε αυτόν που θα είναι αιτία να χαθούν όλα. Τα έχουμε ξαναπεί από δω για την παιδεία και την ωριμότητα του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα, μην επανερχόμαστε. Αλλά νομίζω τέτοια αυτοκαταστροφική τύφλωση σπάνια έχει συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν έχει συμβεί και ποτέ άλλοτε. Δεν μπορώ, δεν περιγράφω άλλο !

Άρχισαν τα όργανα

Πλησιάζουμε λοιπόν και στις δεύτερες εκλογές όπου ο λαός καλείται να "διορθώσει την ψήφο του" που λέει πολύ σοφά κι η Αλέκα. Αυτή βέβαια το λέει προσδοκώντας να τσιμπίσει κανένα ψηφαλάκι παραπάνω αλλά τώρα που έπεσαν πια όλες οι μάσκες μάλλον ήρθε η ώρα να διορθώσουμε την περιβόητη "ψήφο της οργής". Διότι, εντάξει, να καταλάβω ως ένα βαθμό την οργή κάποιων που καταστράφηκαν οικονομικά, κάποιων άλλων που έχασαν προνόμια, κι ίσως και κάποιων αφελών που τους "χάλασε η μηχανή". "Μηχανή" για όσους δεν γνωρίζουν ήταν αυτή η εφεύρεση του αείμνηστου Ανδρέα που έκανε την ΕΕ στα μάτια των ντόπιων χαχόλων να μοιάζει με ένα μηχανισμό που βρέχει λεφτά (ΜΟΠ, Πακέτα Ντελόρ, Σαντέρ, αγροτικές επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ κλπ κλπ) με τα οποία βελτιώνουν το lifestyle τους κι η μόνη υποχρέωσή τους ήταν να ψηφίζουν το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Φοβερή μηχανή, ε, δε συμφωνείτε ; Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Αυτή η μηχανή λοιπόν κάποτε χάλασε κι οι "ανόητοι" Ευρωπαίοι άρχισαν να ζητούν τα δανεικά που τόσα χρόνια μας έδιναν, καθώς ΚΑΙ κάποια έργα ανάπτυξης για τα λεφτά που μας έδιναν για το σκοπό αυτό. Εκεί λοιπόν άρχισε να ξινίζει η σούπα. Στο σημείο αυτό ο φοβερός Ελληνάρας ανακάλυψε το κόλπο του "αγανακτισμένου" που φορέθηκε ανεπιτυχώς πέρυσι με κατάληξη τις γελοιότητες στο Σύνταγμα και φέτος δοκίμασε το κόλπο του "οργισμένου". Ήδη το πρώτο επεισόδιο παίχτηκε στις 6 Μαΐου όπου στις εκλογές εκφράστηκε ο γίγαντας λαός κι έδειξε, λέει, την οργή του. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της οργής του λαού ; 495.000 ψήφοι στη Χρυσή Αυγή που οδήγησαν στη σημερινή παράσταση του Κασιδιάρη. Νόμισε ο ηλίθιος ο Έλληνας ότι "ψήφος οργής" είναι να το ρίξεις όπου να' ναι αρκεί να μην είναι στη ΝΔ ή στο ΠΑΣΟΚ. Μερικοί (πολύ λίγοι δυστυχώς) κατάλαβαν τη βλακεία τους και μεταμεληθέντες δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν πιο σωστά τώρα. Μ' όλα αυτά όμως ξαφνικά "έσπασε το αυγό του φιδιού" όπως λέει και το κλισέ, κι η ΧΑ την είδε απ' το πουθενά Κοινοβουλευτικό κόμμα. Άντε μάζεψέ τους τώρα γίγαντα λαέ. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό έπρεπε να δοθεί και μια παράσταση για να τονωθεί το ηθικό των ψηφοφόρων αυτού του μορφώματος. Κοντολογίς αυτό που ζήσαμε σήμερα δεν ήταν ούτε έκρηξη βίας, ούτε "αποκάλυψη του φοβερού προσώπου των φασιστών" κλπ. Ήταν απλά μια καλά προετοιμασμένη παράσταση για "μέλη και φίλους". Για μένα όλη αυτή η παράσταση σήμερα απλά υπογράμμισε αυτό που θίξαμε και παλαιότερα από δω, την πολιτική ανωριμότητα του εκλογικού σώματος που ενώ είδε να εξαπατάται για πολλοστή φορά με το παραμύθι "λεφτά υπάρχουν" τώρα με χαρά ετοιμάζεται να καταστραφεί οριστικά πια τρώγοντας το παραισθησιογόνο "δεν έχεις να χάσεις τίποτα άλλο, ε, τότε χάσε την πατρίδα σου γιατί έτσι εκδικείσαι και τον διπλανό σου που δεν καταστράφηκε οικονομικά". Ένα εκλογικό σώμα ηλίθιο κι αμόρφωτο, τόσο που δεν βλέπει την ιστορία της ανθρωπότητας γεμάτη από παραδείγματα ασύλληπτων καταστροφών που προκλήθηκαν από εκλεγμένους δημαγωγούς, παρανοϊκούς κι ανερμάτιστους "ηγέτες" (Χίτλερ, Στάλιν κλπ) για να συνετισθεί πριν να είναι πολύ αργά. Διότι πολύ απλά, δεν επιδέχονται διόρθωση όλα τα λάθη, η "μηχανή" πλέον δεν υπάρχει και εξαφανίστηκαν κι οι ... ονειροπαγίδες. Ο Θεός μαζί μας !

Ο νεόπλουτος της πολιτικής

Εννοώ όπως σωστά καταλάβατε τον απίθανο τον Τσίπρα. Πήρε ένα 17% (που ο ίδιος έσπευσε ν' αναγνωρίσει ότι δεν είναι όλο δικό τους ως επιλογή, απλά καταφύγιο της αντίδρασης του κόσμου) και νόμισε ότι μπορεί να ηγεμονεύσει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Δηλαδή απ' το περιβόητο "μήνυμα της κάλπης" αυτός αυτό κατάλαβε ; Να πάρει τη διερευνητική εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης και να τη βάλει κάτω απ' το μαξιλάρι του για 3 μέρες κάνοντας ταυτόχρονα προεκλογικό αγώνα ; Στη συνέχεια να μη δέχεται κανένα σχήμα συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας για το σχηματισμό βιώσιμης Κυβέρνησης ; Πολλοί το έχουν πει ήδη και δεν πρωτοτυπώ σίγουρα να υπενθυμίσω ότι αυτή είναι συμπεριφορά 7χρονου παιδιού. Τα στύλωσε καταγγέλοντας τον εκλογικό νόμο που δεν του έδωσε κι αυτουνού 50 έδρες και τέλος. Το τι συνέπειες είχε και μόνο η ανάδειξη του ονόματός τους στους εν δυνάμει Πρωθυπουργούς το διαβάσατε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μου. Σκεφτείτε πλέον να γίνει κάποτε όντως Πρωθυπουργός.! Τέλος πάντων η προσφυγή ξανά σε εκλογές στην πιο ακατάλληλη στιγμή της Ιστορίας της Ελλάδας για δεύτερη φορά μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα, και στο μεταξύ να την έχουμε αφήσει ακυβέρνητη, είναι κάτι που θα βαρύνει τον Τσίπρα για πάντα. Η εποχή της πολιτικής αθωότητας, της αμεριμνησίας και του απόλυτου χαβαλέ πείτε στον Τσίπρα ότι τελείωσε. Α, και καλά θα κάνει να μεγαλώσει κάποτε και ν' αφήσει επιτέλους πίσω του την εποχή που ήταν πρόεδρος του 15μελούς του Λυκείου της Γκράβας όταν το διέλυσε κυριολεκτικά με την διαβόητη "επανάσταση των 16άρηδων" το '91-'92.

Μετεκλογικό μπάχαλο

Να 'μαστε λοιπόν και στο μετεκλογικό σκηνικό, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Ο γίγαντας λαός ψήφισε κι αποφάσισε να τα κάνει όλα ... άντε μην το πω. Το αποτέλεσμα ήδη το ζούμε. Ο Αντωνάκης (κι η στρατηγική, όσο κι η πολιτική του) ηττήθηκε τραγικά και τώρα ψελλίζει ψιθυριστά κάτι για επανένωση της Κεντροδεξιάς, μετάφραση να ξαναγυρίσουν δηλαδή πίσω υπό την κηδεμονία του όλοι αυτοί που πομπωδώς διέγραψε όταν νόμιζε ότι είναι πολιτικός παράγοντας του τόπου (ενώ απλά ήταν ένα βολικός εγγυητής της απρόσκοπτης εκτέλεσης των Μνημονίων). Φυσικά και κάτι τέτοιο δε γίνεται πια με αποτέλεσμα να του τη λέει πια ο κάθε Βουλγαράκης κι ο κάθε Αντώναρος. Ο Βαγγέλας πάλι έπαθε τέτοιο πανικό που ήδη διέρρευσε ότι τ' αλλάζει όλα άμεσα, σήμα, ιδρυτική διακήρυξη, ακόμα και τις λίστες των ψηφοδελτίων ΜΗ λαμβάνοντας υπ' όψιν καν το ποιους διάλεξαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ! Το μόνο κέρδος απ' όλο αυτό το μπάχαλο που προέκυψε είναι η διασκέδαση που εξασφαλίσαμε με τον Τσίπρα στο ρόλο του εντολοδόχου υποψήφιου Πρωθυπουργού. Είδατε, γελάσατε και μόνο στο άκουσμα της περιγραφής του ρόλου του. Όταν ένας μπαχαλάκιας νεαρός φτάνει να ηγείται ενός κόμματος και δει μερίδας της Αριστεράς στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Παραδοσιακά στελέχη (Κουβέλης κλπ) φεύγουν τρέχοντας από δίπλα του, απίθανοι ασήμαντοι χρυσοκάνθαροι (Στρατούλης) εκστομίζουν απύθμενες παπαριές ("θα δεσμεύσουμε τις καταθέσεις των πολιτών για να εξασφαλίσουμε ρευστότητα στην Ελλάδα") νομίζοντας ότι βρίσκονται ακόμα μέσα στα όργανα του κόμματος όπου ευδοκιμούν αυτά, κι ίδιος σ' ένα εντυπωσιακό παραλήρημα να απαιτεί από τους Βενιζέλο-Σαμαρά να αναιρέσουν τις υπογραφές τους άμεσα προκειμένου να τους δεχτεί να συνομιλήσουν μαζί του. Όπως του είπα και δημοσίως, πιο ρεαλιστικό θα ήταν να τους ζητούσε να έρθουν με τα γόνατα μέχρι την Κουμουνδούρου, παρά αυτό που ζήτησε για να κάνει εντύπωση στο ακροατήριό του. Πέρα απ' την πλάκα όμως, ήδη ζούμε τις τραγικές συνέπειες του γεγονότος ότι και μόνο με το 16% που πήρε, ο Τσίπρας, κι άσχετα που δεν του δίνει καμιά αξίωση για Κυβέρνηση, ήρθε δεύτερο κόμμα στις εκλογές. Άμεσα ακυρώθηκε το 50% από τις εναπομείνασες κρατήσεις πακέτων διακοπών από τους μεγάλους ξένους tour operators. Το χρηματιστήριο της Αθήνας ζει μέρες του 1992 με το δείκτη να χαροπαλεύει γύρω από τις 600 μονάδες, με τα βαριά χαρτιά να πέφτουν κάθε μέρα με προσχηματικό τζίρο με αποτέλεσμα ήδη μεγάλες Τράπεζες να έχουν χρηματιστηριακή αποτίμηση μικρότερη από εταιρείες της λεγόμενης μικρής κεφαλαιοποίησης (πχ η Alpha Bank έχει σήμερα αποτίμιση 470 εκ. € ενώ η Jumbo έχει 494 εκ. € !). Το θέμα αυτό είναι και λίγο βαθύτερο αφού με τέτοιες αποτιμήσεις (πχ ΔΕΗ 447 εκ €) είναι αστείο να συζητάμε για αποκρατικοποιήσεις, εκποιήσεις κλπ. Γιατί να πουλήσεις τη δημόσια περιουσία όταν η αξία που θα εισπράξεις είναι το ισοδύναμο του τζίρου ενός συνοικιακού κομμωτηρίου (σε καλή μέρα βέβαια) ; Τέλος πάντων είναι προφανές κι έγινε ελπίζω σαφές στον κάθε Έλληνα που ψηφίζει, ότι η ψήφος είναι ένα σοβαρό εργαλείο στα χέρια μας και ότι επιβάλλεται περισσότερη περίσκεψη για το πού θα τη ρίξουμε. Στο κάτω - κάτω Κυβέρνηση και μέλλον επιλέγουμε, όχι ποιο σώβρακο θα φορέσουμε σήμερα. 

Εκλογές 2012

Πλησίασε πια η ημερομηνία των εκλογών και βλέπω ότι βρίσκεται  σε πλήρη εξέλιξη η προσπάθεια χειραγώγησης του εκλογικού σώματος μέσω των γνωστών προσώπων και μηχανισμών. Λογικό (για τα Ελληνικά δεδομένα) και αναμενόμενο. Ο λόγος που με έκανε να μιλήσω σήμερα είναι ένα παράδοξο που φαίνεται να ζούμε. Παρότι και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν γραπτά και ρητά δεσμευτεί για την απρόσκοπτη τήρηση των συμφωνημένων και την εφαρμογή του Μνημονίου 2, εν τούτοις οι δημοσκόποι και λοιποί επηρεαστές της κοινής γνώμης συνεχίζουν να συντηρούν το "παραμύθι" της αγανακτισμένης ψήφου, της ψήφου διαμαρτυρίας κλπ. Τάχα μπαίνουν 8-10 κόμματα στη Βουλή, τάχα κατακερματίζεται το πολιτικό σκηνικό, τάχα διεμβολίζεται το πολιτικό κατεστημένο και τι άλλο ανάλογο ευφάνταστο δεν ακούσαμε ή διαβάσαμε ως τώρα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το κατάλαβαν το παιχνιδάκι ούτε η Μέρκελ κι οι λοιποί που μας κυβερνάνε κι αναγκάστηκε η "θεία απ' το Βερολίνο" να δηλώσει : " οι εκλογές είναι δικαίωμά σας αλλά υπενθυμίζουμε ότι εμείς προτιμούμε για συνομιλητή μας τον κύριο Παπαδήμο". Σε μια φρασούλα τα είπε όλα. Είπε πολύ απλά ότι αφού δεν μπορώ πια ν' αποφύγω τις εκλογές σας (το προσπάθησε πάντως κι αυτό) ας σάς απειλήσω ότι αν ψηφίσετε προσπαθώντας τάχα να τιμωρήσετε το ΓΑΠ και τα μοιράσετε πολύ τα κουκιά θα σας "ξαναφορέσω" τον Παπαδήμο αναβαπτισμένο και σε εκλογικές διαδικασίες και τέλος. Για μισό λεπτούλι να δούμε αν έχει βάση ο εκβιασμός της. Ο επόμενος Πρωθυπουργός δεν θα έχει κανένα περιθώριο ελιγμών και πρωτοβουλιών στο οικονομικό πεδίο, όλα έχουν περιγραφεί κι υπογραφεί  στην περιβόητη "νέα δανειακή σύμβαση" (Μνημόνιο 2 ), μέρος της εθνικής κυριαρχίας έχει εκχωρηθεί, ο δανεισμός μας έχει υπαχθεί πια στο Αγγλικό Δίκαιο (άρα δεν μπορεί κανείς πια ούτε να διανοηθεί να κουρέψει πόσο μάλλον να διαγράψει μονομερώς το χρέος μας στο μέλλον). Η εξωτερική μας πολιτική είναι (χρόνια τώρα) σε ράγες Αμερικανικές (κι αυτό υπογραμμίστηκε πρόσφατα με την περίπτωση Καραμανλή, ο οποίος εκλεγμένος  Πρωθυπουργός αυτοδύναμης παρακαλώ Κυβέρνησης προσπάθησε να κάνει το άνοιγμα προς τη Ρωσία και μόλις του "έβαλαν δάχτυλο" οι ΗΠΑ δεν ξανακούσαμε ούτε τη φωνή του, πόσο μάλλον την πολιτική του). Άρα ο νέος Πρωθυπουργός δε θα μπορεί να κόβει από μόνος του ούτε κορδέλα εγκαινίων στο ΚΑΠΗ Κάτω Ραχούλας ή στο Κέντρο Υγείας Άνω Τραχανοπλαγιάς. Συνεπώς το μόνο που μας μένει εμάς σαν πρώην περήφανο κι αδούλωτο λαό είναι να βγάλουμε μια (οποιαδήποτε) σταθερή Κυβέρνηση η οποία το μόνο που θα μπορεί να κάνει είναι να πετύχει να πιούμε το πικρό ποτήρι του Μνημονίου 2 σε 3 αντί 2 χρόνια, ΑΛΛΑ τουλάχιστο θα είναι μια Κυβέρνηση που θα έχουμε εκλέξει ΕΜΕΙΣ. Μην το χαρίσουμε ΚΑΙ αυτό στη "θεία απ' το Βερολίνο". Διότι πολύ απλά αν ψηφίσουμε τάχα τιμωρώντας τον προηγούμενο (ο οποίος ήδη ξεκίνησε τις αιώνιες διακοπές του με τσεπωμένη την προμήθεια που παίρνουν επίσημα οι ηγέτες που χώνουν τις χώρες τους στο ΔΝΤ) και το διαλύσουμε το "μαγαζάκι" (Βουλή) δεν υπάρχει άλλη λύση απ' το να μας φορέσουν ένα τοποτηρητή και να μη μπορούμε να πούμε και τίποτα. Ξέρω ξέρω το Σύνταγμα επιτάσσει νέες εκλογές αν καταλήξουν άγονες όλες οι διερευνητικές εντολές αλλά οι φθηνότερες εκλογές στην Ελλάδα κοστίζουν 70 εκατομμύρια €υρώ και δεν πρόκειται να μας δώσουν άλλα να τις επαναλάβουμε. Ναι, φίλες και φίλοι εκεί έχουμε φτάσει και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, δεν μπορούμε ούτε εκλογές να κάνουμε αν δεν μας "πετάξουν κανένα κέρμα" οι δανειστές μας στην παλάμη που θα έχουμε πλέον μονίμως απλωμένη. Ας σκεφτούμε λοιπόν λίγο νηφάλια με συναίσθηση ότι παίζονται πολλά στην επόμενη εκλογική διαδικασία κι ας αποφύγουμε το πέταμα της ψήφου μας σε κόμματα των 3 εβδομάδων που δεν έχουν καν καταστατικές αρχές (διακηρύττουν εκλογικές συνεργασίες με όποιον τους κάτσει αδιακρίτως), δεν έχουν συνέδριο και εκλεγμένα όργανα διοίκησής τους, παρά αποτελούν το προσωπικό βίτσιο κάποιου εξωπεταγμένου από κάποιο κομματικό μαντρί, ή σε κόμματα που αλλάζουν πολιτική κάθε μία άντε δύο εβδομάδες ανάλογα με τα (πειραγμένα) δημοσκοπικά ευρήματα. Ο Θεός να μας φωτίσει. 

Μπρέιβικ

Με αφορμή την έναρξη της δίκης του "παρανοϊκού μακελάρη" στο Όσλο, ήθελα να επισημάνω κάτι που προκύπτει απ' όλη τη συγκυρία. Ο τρελός, που απ' ότι φαίνεται δεν είναι τελικά "ανάξιος καταλογισμού", είπε ότι θα φωνάξει τους ομοϊδεάτες του απ' όλη την Ευρώπη να παραστούν στην δίκη για να δείξει ότι υπάρχουν πολλοί που έχουν τις ίδιες ιδέες μ' αυτόν. Οι δημοσκοπήσεις σε χώρες της Ευρώπης επιβεβαιώνουν την άνοδο μιας τάσης που συνοψίζεται στο μότο "έξω οι ξένοι απ' τη χώρα μου". Το βλέπουμε και στην Ελλάδα τελευταία. Η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε ως δημοσκοπικό εύρημα πριν λίγο καιρό και τώρα φαίνεται, μ' αυτά και μ' εκείνα, να έχει αποκτήσει δυναμική εισόδου στη Βουλή. Τι θέλω να πω με όλα αυτά ; Θέλω να προειδοποιήσω να είμαστε τουλάχιστον υποψιασμένοι για την έκρηξη βίας κατά των μεταναστών που βλέπω να έρχεται. Και δεν εννοώ απαραίτητα ακρότητες τύπου Μπρέιβικ, αλλά επιθέσεις και βιαιοπραγίες εναντίων ξένων που θα αποτελούν διέξοδο εκτόνωσης της οργής και αγανάκτησης για την δραματική υποβάθμιση της ζωής του καθένα μας που αναμένεται να ενταθεί από τον Ιούνιο και μετά. Και γιατί τα περιμένουμε όλα αυτά από δω και μετά ; Μα γιατί πολύ απλά όλοι αυτοσυγκρατούνται τώρα γιατί τους βάζουν να ελπίζουν άλλος στις εκλογές που τάχα θα δώσουν λύση στο αδιέξοδο. άλλος στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων και τη διεκδίκηση λαϊκών αιτημάτων, άλλος στο κίνημα των "αγανακτισμένων", άλλος στο κίνημα "δεν πληρώνω" κλπ κλπ. Μόλις γίνουν οι εκλογές, εκτονωθούμε ψηφίζοντας, άντε μην πω τι ακριβώς, έρθει ο Ιούνιος κι επιβληθεί το πρώτο πακέτο νέων μέτρων που οφείλουν να ληφθούν για να επιτευχθεί περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή κατά 11,6%, πολλοί θα έρθουν σε απόγνωση όχι γιατί δεν έβλεπαν την οικονομική καταστροφή τους μέρα με τη μέρα αλλά πολύ απλά γιατί θα καταλάβουν ότι δεν έχουν τίποτα πια ως μέσο αντίδρασης. Κι έτσι όσο κι αν δεν είναι λύση κι ούτε είναι βέβαια θεμιτό ή ευκταίο, θα γίνουμε μάρτυρες μιας ολοένα ογκούμενης αντίδρασης που θα στρέφεται κατά των ξένων μέσα στη χώρα. Φυσικά και εύχομαι να διαψευσθώ αλλά δεν μπορώ παρά να ευχηθώ ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Και ξαφνικά Άκης

Κι έτσι ξαφνικά, την ημέρα της προκήρυξης των εκλογών μάλιστα, μας προέκυψε Άκης. Μια κακοσκηνοθετημένη. προετοιμασμένη, σύλληψη-οπερέτα μπροστά στις κάμερες και με δηλώσεις του συλληφθέντα (!!!) στα "μαρκούτσια". Δε θα μείνω βέβαια στο στημένο της υπόθεσης κι ούτε στο επικοινωνιακό (που φρονώ ότι θα τους γυρίσει μπούμερανγκ), ούτε στη συγκυρία. Θέλω να υπογραμμίσω το πόσο χαχόλους μας θεωρούν και πιστεύουν ότι με μια σύλληψη-κωμωδία απάντησαν στο παλλαϊκό αίτημα για τιμωρία των ενόχων της πολιτικής ή ότι θα εκτονωθεί μέρος της λαϊκής οργής λίγο πριν ο "κυρίαρχος λαός" πάει να ψηφίσει. Στο σημείο αυτό να θυμίσω ότι πολλές δικογραφίες έχουν χαθεί (λόγω παραγραφής των αδικημάτων). Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι περίμεναν να γίνει 73 χρονών ο Άκης παντελώς "ξεδοντιασμένος" πολιτικά κι ανενεργός πια για να προβούν σ' αυτή την επικοινωνιακή (και μόνο) κίνηση. Α, ξέχασα η Ελληνική Δικαιοσύνη κινείται με τους δικούς της ρυθμούς και δεν επηρεάζεται (μα καθόλου) απ' το περιρρέον πολιτικό σκηνικό. Καλό, ε ; Τέλος πάντων δεν πρόκειται να βγει τίποτα ουσιαστικό απ' τη σύλληψη αυτή παρ' εκτός αν προχωρήσει η Πολιτεία σε δήμευση περιουσιακών στοιχείων που αποδεδειγμένα προέκυψαν από χρήματα που προήλθαν απ' τις μίζες. Ας είναι καλά όμως οι "κρατούντες" που με τον τρόπο τους μας υπενθυμίζουν πόσο πρέπει να τους σιχαινόμαστε.

Ψυχές πεταμένες

Παίρνω αφορμή από την πρόσφατη αυτοκτονία του 77χρονου που ήρθε την πιο κατάλληλη, για όλους τους άλλους βέβαια, στιγμή. Ήρθε τη στιγμή που όλοι έψαχναν κάτι να ηρωοποιήσουν κάτι να θεοποιήσουν κάτι να "βγάλουν μπροστά" βρε αδερφέ. Εξ ου και η λέξη "ήρωας" που απέδωσαν απ' την πρώτη στιγμή στον αυτόχειρα. Πρώτα απ' όλα να εξηγήσουμε το αυτονόητο ότι η λέξη ήρωας σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό και δεν τη δικαιούται να τη σφετερίζεται ο καθένας, ότι δραματικό και σπαραξικάρδιο κι αν έχει κάνει κάποιος που συμπαθούμε. Ήρωας είναι αυτός που κάνει κάτι παράτολμο/παράλογο που μπορεί να τον οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο στο βωμό κάποιου ιδανικού του (πατρίδα, ελευθερία, θρησκεία κλπ). Προφανέστατα το να αυτοκτονείς θεατρικά στο όνομα μιας ιδεολογικής στράτευσης δεν σε κάνει ήρωα. Σε κάνει θαρραλέο, γενναίο, αφελή, τραγικό, ή ότι άλλο θέλετε αλλά ΟΧΙ ήρωα. Τέλος. Από κει και πέρα η εκμετάλλευση της ευκαιρίας για να οργανωθεί ένα "αυθόρμητο", κίνημα αγανακτισμένων μέσω των social media είναι εντυπωσιακή κι αγγίζει τα όρια της θυμηδίας. Τσίμπησαν βέβαια οι κομματικοποιημένοι στρατοί και βγήκαν να "διαδηλώσουν" (υπέρ, ή εναντίων τι άραγε ;) αλλά σίγουρα αυτό δεν ήταν αυτό που φανταζόταν οι εμπνευστές της ιδέας. Μετά κι απ' αυτό βέβαια ενταφιάζεται οριστικά των περιβόητο "κίνημα των αγανακτισμένων". Η πρώτη αποτυχία με τα τσαντίρια και τους φραπέδες στο Σύνταγμα πέρυσι το καλοκαίρι και τώρα αυτή η αποτυχημένη απόπειρα να κάνουν το Σύνταγμα "πλατεία Ταχρίρ". Ποιος (και γιατί) να ξανασυνταχθεί με αυτό το "κίνημα" μετά απ' όλα αυτά. Τέλος πάντων. Σε ότι αφορά τον εκλιπόντα πάντως μη θεωρηθεί ότι δεν σέβομαι την απόφασή του και το θάρρος που αυτή προϋποθέτει, αλλά θεωρώ (έχω το δικαίωμα να έχω μια άποψη κι εγώ, έτσι ;) ότι θα είχε να προσφέρει περισσότερα αν ζούσε και παρέμενε ενεργός στις κινητοποιήσεις που ελάμβανε μέρος, με τα κείμενα που θα μπορούσε να έγραφε και με κάθε μορφή αγώνα που θα επέλεγε. Έτσι κι αλλιώς δεν πείστηκε κανένας, ακόμα κι ο πιο ιδεολογικά συγγενής του, ότι είχε πρόβλημα οικονομικό ή επιβίωσης (πήρε ένα τεράστιο ποσό πριν 11 χρόνια όταν πούλησε το Φαρμακείο του) είχε τις "μπάζες" του από το ανθηρότατο εμπόριο τόσα χρόνια και φυσικά τις συντάξεις του (οι Φαρμακοποιοί της γενιάς του λαμβάνουν 2 συντάξεις). Λίγο ακόμα και "θα έψαχνε στα σκουπίδια" για την επιβίωσή του. Μη στραμπουλήξουμε και τη λογική για να προβάλουμε την "ηρωικότητά" του. Όσο για τη "χαμένη ψυχή" που είδα να σχολιάζουν κάποιοι, ας θυμηθούμε ότι δεν είχε καμία σχέση με αυτό που λέμε Ορθοδοξία ή απλά Χριστιανισμός οπότε γι' αυτόν δεν υπήρχε ψυχή να λυπηθεί κι έτσι τη χαράμισε πιο εύκολα (απόδειξη ότι ζήτησε να αποτεφρωθεί, αν είχε σχέση με οποιαδήποτε θρησκεία δε θα το ζητούσε). Γνωρίζω ότι όλα τα παραπάνω θα "αναστατώσουν" και θα "αγανακτήσουν" κάποιους αλλά εδώ είμαστε να συζητήσουμε τα πάντα μέσω των σχολίων. Δεν κόβεται τίποτα κι απαντώνται όλα. Τολμήστε !

Ο ευτελισμός των εννοιών

Αφορμή για τη θλιβερή διαπίστωση του τίτλου αποτελεί βέβαια το πανηγύρι που αρχίζει σε λίγες ώρες και που θα οδηγήσει επιτέλους στην αναγόρευση του Βαγγέλη σ' αυτό που είχε μυστικά συμφωνήσει με τον ΓΑΠ το καλοκαίρι του '11, δηλαδή σε αρχηγό σε ότι απέμεινε απ' το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι αυτή φίλοι μου, ότι μέχρι να εκπληρώσει το όνειρο (ή την ονείρωξη ;) της ζωής του ο Βαγγέλης στο πρώην ΠΑΣΟΚ απέμειναν μόνο η σφραγίδα και το ΑΦΜ. Ούτε καν το σύμβολο το οποίο όλοι είδαμε ότι αποκήρυξε ο Βαγγέλης πριν καν αναλάβει επίσημα ρόλο και δικαιοδοσία. Τέτοια αλαζονεία και αδημονία. Πού είναι τώρα ο ευτελισμός των εννοιών; Θα επικαλεστώ μια μίνι ανάλυση του Μίμη του Ανδρουλάκη (που την έκανε πριν ακόμα ανεβεί στο άρμα των ονείρων του ΠΑΣΟΚ). Το ονόμασαν αυτό το χάλι που που θα δούμε αύριο εκλογή αρχηγού. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστο δύο υποψήφιοι για να έχει καν νόημα να ψηφίσει κάποιος. Τώρα ψηφίσεις δεν ψηφίσεις Βενιζέλος θα βγει απ' το καπέλο. Για να λέγεται μια εκλογή έτσι θα πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει εκλογικό σώμα καταγεγραμμένο και συγκεκριμένο. Εδώ τώρα ο κάθε περαστικός που θέλει να πετάξει 2 € μπαίνει και ρίχνει ένα φάκελλο (δεν το λέω ψήφο αφού είπαμε δεν είναι εκλογή αυτό). Επίσης στις κανονικές εκλογές υπάρχει διακύβευμα. Εδώ επίσης δεν υπάρχει. Ή Βαγγέλης ή Βενιζέλος, φοβερό , ε ; Τέλος στις κανονικές εκλογές υπάρχει συγκεκριμένο αντίκρισμα σε όλες τις ψήφους. Λέμε πχ ο πρώτος γίνεται Πρωθυπουργός, ο δεύτερος παίρνει τόσο ποσοστό εδρών και λέγεται Αξιωματική Αντιπολίτευση κλπ. Εδώ δεν έχει τίποτα. Ελάτε πρόβατα να μεγαλώσετε τη ματαιοδοξία του Βαγγέλη. Είναι σαφές νομίζω ότι το αυριανό κατάντημα δεν δικαιούται να λέγεται εκλογή, αλλά το περίεργο είναι ότι τα ΜΜΕ δέχτηκαν και παίζουν το παιχνίδι του Βαγγέλη και δεν καταγγέλουν ή λοιδορούν τη διαδικασία ! Και να πω ότι είναι στα πρόθυρα εξουσίας το ΠΑΣΟΚ με την υπόσχεση του μοιράσματος χρήματος σαν τον παλιό καλό καιρό να το καταλάβω, τώρα όμως ;

Greek politics

Επανερχόμενος εδώ δεν μπορώ να μην επισημάνω τα πολιτικάντικα παιχνιδάκια που είδαμε σε πλήρη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του Μνημονίου 2 με τα συμπαρομαρτούντα του. Το high score το πέτυχε ο Αντωνάκης (ελάτε τώρα ένας είναι ο Αντωνάκης στην πολιτική). Έβαλε θέμα κομματικής πειθαρχίας (σαφώς πειστικότερα από τον ΓΑΠ που όλο φεύγει κι όλο μένει), διέγραψε τους 21 κι αμέσως μετά τους "σφύριξε" ότι αν ψηφίσουν τον εφαρμοστικό νόμο τους ξαναπαίρνει πίσω. Αποτέλεσμα ; Μ' έναν εκβιασμό δυο κέρδη. Και πέρασε το δικό του στην ψήφιση του Μνημονίου 2 και τους πειθανάγκασε να ψηφίσουν και τους εφαρμοστικούς μετά. Το άξιο παρατήρησης δεν είναι αυτό, που τα έχουμε συνηθίσει πια αυτά. Είναι η έκπληξη 2 Ευρωβουλευτών Ευρωπαίων (δυστυχώς δε συγκράτησα τα ονόματά τους) που το ανέφεραν μέσα στην Ολομέλεια. Δεν ήξεραν βέβαια ότι το θεματάκι της "διαγραφής" θα είχε και "ουρά". Φαίνεται τελικά ότι τους πήρε τους Ευρωπαίους κάπου 30 χρόνια να διαπιστώσουν και να παραδεχτούν τα Greek statistics. Αλλά φυσικά εμείς είμαστε άλλα 30 χρόνια μπροστά κι έχουμε ανακαλύψει και τα Greek politics.

Η αγωνία του τερματοφύλακα

Προφανώς μιλάω για την αγωνία του τερματοφύλακα πριν την εκτέλεση του πέναλτι. Είναι η αγωνία που βλέπω να προσπαθούν να επιβάλλουν τα γνωστά ΜΜΕ στο λαό που παρακολουθεί εμβρόντητος τις εξελίξεις. Εγώ πάντως θεωρώ, το λέω κι αμαρτίαν ουκ έχω, ότι όλα αυτά είναι προσχηματικά και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα απ' αυτά που υποτίθεται ότι επικρέμονται από πάνω μας "εάν και εφόσον". Πρώτα απ΄ όλα αν ήταν (ή να μπορούσαν) να μας πτωχεύσουν απότομα κι ασύντακτα θα το είχαν κάνει προ πολλού. Προφανώς δεν τους συμφέρει ή δεν μπορούν, το ίδιο είναι δε με νοιάζει. Άρα ο μεγάλος κίνδυνος απλά δεν υφίσταται. Ο λίγο μικρότερος κίνδυνος, η συντεταγμένη χρεωκοπία εντός €υρώ, πράγματι υφίσταται ως δυνατότητα αλλά πιστεύω όχι ως κίνδυνος. Ο λόγος είναι ότι έχουν πλέον δαπανήσει ήδη πάρα πολλά για μας ή εξ αιτίας μας για να τα "χαρίσουν" έτσι απλά. Αυτό σημαίνει θα πιέσουν όσο μπορούν για να αρχίσει να προκύπτει κανένα πλεόνασμα και καμιά (δειλή) αποπληρωμή. Επειδή όμως η περιβόητη ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ σ' αυτή τη χώρα κι η πιθανότητα να παραχθεί κανένα €υρώ είναι χλωμή κι άρρωστη, η μόνη λύση είναι να εντείνουν κι άλλο ακόμα την εσωτερική υποτίμηση που ήδη έχει πιάσει τον αρχικό στόχο του 40%. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι θα μειωθούν οι πάσης φύσεως αποδοχές μας κατά τι ακόμα και τέλος. Το μεγαλύτερο βάρος στη φάση αυτή, πρέπει να, και θα το σηκώσουν οι λογής κρατικοδίαιτοι. Όποιος έχει απλωμένο το χέρι δηλαδή και τόσα χρόνια πέφτει μέσα κάτι κρατικό (ως αμοιβή, επίδομα, παροχή). Τώρα, αυτό θα γίνει με απολύσεις, θα γίνει με άγρια περικοπή μισθών, επιδομάτων, φοροαπαλλαγών, συντάξεων, επικουρικών, εφάπαξ, είτε με λίγο απ' όλα τα παραπάνω, δεν ξέρω, αλλά με κάτι από τα παραπάνω θα γίνει. Είναι γνωστό ότι η Τρόικα ήδη παραδέχτηκε την αποτυχία του Μνημονίου και δέχεται ότι έχει "εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων". Άρα τι απομένει ως λύση στο γρίφο; Η μείωση των Δημοσίων Δαπανών (αφού αύξηση των εσόδων δεν προκύπτει ούτε ως ελπίδα). Μα ακριβώς όλα όσα παρέθεσα παραπάνω αποτελούν τους κυριότερους τρόπους μείωσης των Δημοσίων Δαπανών. Επειδή όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ήδη ζαλισμένοι και δυσαρεστημένοι έπρεπε να βρεθεί κάτι να "τους χρυσώσει το χάπι". Ε, αυτό είναι όλη αυτή η συζήτηση περί κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, της μείωσης του κατώτατου ονομαστικού μισθού, κι η καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας (με ταυτόχρονη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων). Είναι "η σος για να γλιστρήσει καλύτερα" στους ... δημοσίους υπαλλήλους που θα έχουν απομείνει η μείωση των εισοδημάτων τους. Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά (κι όχι μόνο ο Αντωνάκης με τις κόκκινες κι εμπριμέ γραμμές του) ότι αν παράγεται κάτι σήμερα στην Ελλάδα προέρχεται από τον καθημαγμένο ιδιωτικό τομέα. Ε, δεν μπορούμε να "σκοτώσουμε" εντελώς κι αυτόν. Γι' αυτό αδέρφια συνιστώ ψυχραιμία, υπομονή κι αλληλεγγύη. Α, και κλείστε τη επιτέλους τη ριμάδα την τηλεόραση. Αν ίσχυαν έστω τα μισά απ' όσα "εγκύρως" είχαν προβλέψει οι τηλεοπτικοί αργυρώνητοι ανθυποαστέρες, θα έπρεπε να είχαμε χρεοκοπήσει και τυπικά από πέρυσι, να είχαν βγει τα τανκς στους δρόμους από το Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα, να είχαμε γυρίσει στη δραχμή από τον Οκτώβριο, να είχαν καταρρεύσει οι τράπεζές μας από τι καλοκαίρι, να να να. Ο διαιτητής έχει σφυρίξει, μια σωστή βουτιά είναι. Ας την κάνουμε.

Κίμωνας και στα μούτρα μας

Πάει καιρός που τον είχαμε χάσει από την επικαιρότητα, (κι είχαμε ησυχάσει) αυτόν τον απίθανο τον Κουλούρη. Δεν έχασε όμως τίποτα ο άτιμος από τη λέρα εκείνη που απέκτησε κι έγινε κρούστα πάνω του κατά τη θητεία του κι εκτροφή του από το (βαθύ) ΠΑΣΟΚ. Όλο αυτό το σιχαμερό υφάκι "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" αναμεμιγμένο με ολίγη από ολιγαρχική αλαζονεία. Και το ακόμη χειρότερο κι εκνευριστικότερο, ο ραγιαδισμός των οργάνων (σημειωτέον ότι μιλάμε για την πιο ανεξέλεγκτη ομάδα της Ελληνικής Αστυνομίας που γαμεί και δέρνει και λογαριασμό δε δίνει) που κάθισε να λουστεί όλη αυτή τη μείωση και την απαξία και για ποιο λόγο παρακαλώ; Για να μη χαλάσει "το φατσικό γίγνεσθαι" του Κίμωνα ; Κάποτε κάποιος είπε ότι η Ελλάδα θα μπει στο δρόμο της προόδου όταν θα πάψει ο Έλληνας να πατάει και τα δύο κουμπιά στο ασανσέρ. Τελικά μάλλον ισχύει ότι θα γίνει αυτό όταν θα πάψει να προσκυνάει Κίμωνες. Κι υποτίθεται ότι ζούμε στην εποχή της απαξίας των πολιτικών και των "αγανακτισμένων". Αλλά αν σου έβαλε στο DNA το ραγιαδισμό ο Τούρκος 400 χρόνια από πάνω σου τι να περιμένεις μετά ; Θλίψη.