Ευρωεκλογές

Όπως έχουν διαπιστώσει όλοι όσοι παρακολουθούν αυτό το blogάκι, οι όποιες γνώμες κι αποτιμήσεις γίνονται αφού έχει "κρυώσει" κάπως το εκάστοτε θέμα. Έτσι λοιπόν είναι ώρα για μια ανάγνωση του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών. Δεν διεκδικούμε δάφνες πολιτικού αναλυτή, απλά καταγράφουμε την άποψή μας. Το πρώτο που βλέπει λοιπόν κανείς αποτυπωμένο στα αποτελέσματα της Ευρωκάλπης είναι τον ένα και μόνο νικητή που είχε και που φυσικά δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, όπως σωστά κατάλαβε κι ο πρόεδρός του και γι' αυτό βγήκε τόσο αργά και τόσο σφιγμένος στο διάγγελμά του, δε νίκησε για τον πολύ απλό λόγο ότι πήρε 845.000 ψήφους λιγότερες από τις εκλογές του 2007. Μάλιστα δε, δεν κατέγραψε και κανένα εκλογικό κέρδος σε περιοχές που υποτίθεται υπέστησαν τα μεγαλύτερα πλήγματα απ' την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης ! Απλά ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν για να μην ψηφίσουν τη Ν.Δ. που μοιραία το ποσοστό του ήταν το μεγαλύτερο. No big deal δηλαδή. Για τη Ν.Δ, είναι προφανές κι αυτονόητο να έχει τις μεγαλύτερες απώλειες. Παρείχε το καλύτερο άλλοθι για την κακοδαιμονία της χώρας η καταψήφισή της. Για σκεφτείτε λίγο, ότι κι αν σου φταίει σ' αυτή τη χώρα πας και ψηφίζεις οτιδήποτε κρίνεις ότι είναι αντίθετο με τη Ν.Δ. κι ησυχάζει η συνείδησή σου. Έκπληξη μεγάλων διαστάσεων αποτελεί η σοβαρή απώλεια ψήφων και ποσοστών του ΚΚΕ κι ο καταποντισμός-αφανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν προσπαθούν να ρίξουν τη μπάλα στην κερκίδα και να το υποβαθμίζουν ως θέμα. Μέσα στον οικονομικό ορυμαγδό που προκάλεσε, υποτίθεται, ο διεθνής καπιταλισμός κλπ κλπ, που καταρρέουν τα δυτικά συστήματα και με όλα όσα ταιριάζουν στα κομμουνιστικά όνειρα να έχουν συμβεί, τα φιλολαϊκά κόμματα, κι η Σοσιαλδημοκρατία γενικότερα στην Ευρώπη όλη πλέον, δεν καταφέρνουν να πείσουν και να προσελκύσουν. Και μιλάμε για ευρωεκλογές που ήταν ανέκαθεν το προνομιακό πεδίο εκλογικών κερδών για τα αριστερά κόμματα (ψήφος οργής, διαμαρτυρίας κλπ). Τέλος ο μεγάλος (και μόνος) νικητής, το ΛΑΟΣ, που σχεδόν διπλασίασε τις ψήφους του, τα ποσοστά του και τους εκλεγόμενους ευρωβουλευτές του. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση αυτή είναι το πόσο μεγάλη σημασία έχουν αποκτήσει τα θέματα της λαθρομετανάστευσης, των αλλοδαπών που αλλοιώνουν και διαρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, καθώς και τα λεγόμενα εθνικά θέματα και που όποιος το κατάλαβε και τα ενσωμάτωσε στον προεκλογικό του λόγο καρπώθηκε μεγάλα κι εύκολα εκλογικά κέρδη, τόσο εδώ όσο και παντού στην Ευρώπη. Ας τελειώνουμε πια με την φτηνή καραμέλα ότι όποιος μιλάει για την Ελλάδα και τους Έλληνες τον χρεώνουμε ως ακραίο, ως εθνικιστή και (νομίζουμε ότι) ξοφλήσαμε. Δηλαδή καλύτερα είναι που στείλαμε στην Ευρωβουλή να μας εκπροσωπεί ότι πιο αντεθνικό, προδοτικό και μισαλλόδοξο στοιχείο έχει αυτή τη στιγμή η χώρα ; Ναι ναι εκείνον τον πρόστυχο (πολιτικά) τον Τρεμόπουλο εννοώ. Που άπλωσε το φερετζέ της οικολογίας πάνω στους απολιτίκ νέους και τυχόν επιπόλαιους κι επιδερμικά σκεπτόμενους-μενόμενους πολίτες για να κλέψει το δικαίωμα, και τα κατάφερε, να πάει στην Ευρώπη και να βυσσοδομεί εναντίον της Ελλάδας ! Και δεν ξεχνάει να υπενθυμίζει πάντα και τη δίψα του να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα μέρος του συστήματος νομής της εξουσίας, μέσω συνεργασίας με οποιονδήποτε θελήσει να του πετάξει το κοκαλάκι που ονειρεύεται. Πάντως το μόνο θετικό που άφησαν τελικά αυτές οι Ευρωεκλογές ήταν το ταρακούνημα που έπαθε κι επιτέλους ξύπνησε την Κυβέρνηση κι άρχισε εσπευσμένα και πανικόβλητα να δείχνει ότι κατάλαβε τι ήταν αυτό που έσπρωξε κάποιες (αρκετές) χιλιάδες ψηφοφόρων της στις αγκάλες του Καρατζαφέρη ...