Και μέσα στο χαμό των ημερών (προανακριτικές για Παυλίδη, σεισμός στην Ιταλία, επίσκεψη Ομπάμα στην Κων/πολη κλπ) δεν κρατήθηκε ο Καρατζαφέρης και την πέταξε μέσα στη Βουλή. Να μετεγγράψουμε, λέει, τους φοιτητές που επλήγησαν από το σεισμό στην Ιταλία σε αντίστοιχα τμήματα σε Ελληνικά Πανεπιστήμια ! Γιατί έπαθαν,λέει, ψυχολογικά τα καημένα κι από κει που πήγαν να αγοράσουν ένα πτυχίο της επιλογής τους (γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται μην ακούσω τίποτα για άξιους που ατύχησαν και τέτοια χαζά) με παράλληλες διακοπές στην αλλοδαπή, τελικά θα βρεθούν να φοιτούν μέσα στα σπίτια τους και να πάρουν τελικά το πτυχίο που διάλεξαν από την Ελλάδα. Ωραία μπίζνα να προσεταιριστούμε λίγες εκατοντάδες ψηφαλάκια και να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες στους βολεψάκηδες διότι πολύ απλά αύριο θα πάθουν ψυχολογικά κάτι τουρίστες-φοιτητές που τους έτυχε καμιά πλημμύρα στο μέρος που ήταν, την άλλη θα πάθουν ψυχολογικά κάτι άλλοι που τους έτυχαν κάτι πυρκαγιές εκεί κοντά κ.ο.κ. Ήδη έχουμε υπερ-προσφορά πλήρως απαξιωμένων πτυχίων από κάτι τέτοιες ευκαιριακές μετεγγραφές με ψεύτικα ιατρικά πιστοποιητικά (αρκετές περιπτώσεις ακόμα εκκρεμούν στα δικαστήρια), μένει αυτό λοιπόν για να το αποτελειώσουμε εντελώς αυτό που λέγεται Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αίσχος !
6 σχόλια:
Αδελφέ, λυπάμαι για το ύφος που θα χρησιμοποιήσω, αλλά είσαι πολύ προκατειλημμένος. Δεν βλέπω τίποτα κακό στη συγκεκριμένη πρόταση και άλλωστε είναι πολύ άσχημο σε ένα τέτοιο σάϊτ να καταλήγουμε σε συμπεράσματα. Είναι πολύ καλύτερη η κατάθεση απόψεων παρά η τελεσιδικία...για όποιο θέμα κι αν αφορά η συζήτηση.
Τα πτυχία τα αγοράζουν και οι γηγενείς. Η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν ορίζεται από τις μεταγραφές. Άλλωστε σήμερα, η παιδεία δεν είναι παρά άλλη μία κερδοφόρος επιχείρηση. Οι Άγγλοι πασχίζουν να πωλούν κάθε είδους πτυχία. Πως μπορείς να είσαι τόσο ρατσιστής ώστε να θεωρείς τα Αγγλικά Πανεπιστήμια ανώτερα των Ιταλικών ή οποιονδήποτε άλλων χωρών. Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια σήμερα, αντικειμενικά είναι τριτοκοσμικά. Η ασχήμια που επικρατεί στην παιδεία σου σήμερα (και δεν αφορά μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και την δευτεροβάθμια και την πρωτοβάθμια) δεν έχει να κάνει με μεταγραφές.
Έπειτα, δεν είναι μόνο το στρες που υπέστησαν οι φίλτατοι συμπατριώτες (το οποίο αδικαιολόγητα ειρωνεύεσαι, διότι δεν θα υποστήριζες το ίδιο εάν ήταν το παιδί σου εκεί-αλλά δεν πιστεύω ότι είναι ανάγκη να το βιώσεις για να καταλάβεις πόσο σοβαρό είναι, σε καμία περίπτωση), είναι και το γεγονός ότι η πόλη ολόκληρη υπέστη σοκ, που θα χρειαστεί ποιος ξέρει πόσο χρονικό διάστημα για να αποκατασταθεί, με αποτέλεσμα οι ομογενείς να είναι εκτεθιμένοι. Τι σόι κρατική πρόνοια εάν δεν φροντίσεις τα αδέλφια σου να τακτοποιηθούν το ταχύτερο δυνατό μετά από τέτοια λαχτάρα. Και εδώ θα τονίσω το εξής (δεν είμαι Καρατζαφερικός, ούτε μ' αφορούν τα χρώματα και οι πολιτικές παρατάξεις): Μακάρι, οι πολιτικοί σου να κάνουν τέτοιου είδους ψηφοθηρίες κοινωνικής πρόνοιας. Δηλαδή, τι θες να πεις, ας πρόσεχαν...;;;;;;;
Πόσο στενόμυαλος μπορεί να είσαι όταν μιλάς για τουρίστες φοιτητές και πτυχία διακοπών επειδή, είναι στην αλλοδαπή. Μήπως αγνοείς ότι κι εσύ κατέχεις παρόμοιο. Τα ίδια πρόσωπα που πούλησαν τα πτυχία υπογράφουν και το δικό σου...πως το αγνοείς αυτό και με ποιο κριτήριο θεωρείς το δικό σου ανώτερο;; Απορώ !! Θεωρείς δηλαδή εαυτόν σοβαροφοιτών, ενώ τους εν Ιταλία τουριστοφοιτούντες;;
Η θεματολογία του πανέμορφου (για να μη θυμώσεις είναι η κολακεία) μπλογκ που δημιούργησες είναι μία προέκταση της ειδησεογραφίας. Δεν κάνεις τίποτε άλλο, από το να μεταφέρεις τα πρωτοσέλιδα των ψευτοφυλλάδων στη θεματολογία. Και το χειρότερο, όλα τα θέματα έχουν έναν συμπερασματικό επίλογο (για όποιον δεν κατάλαβε, να συνοψήσουμε). Κατ' εμέ, δεν χρειάζεται να καταλήγουμε κάπου, αν κάποιος έχει δίκο ή δεν έχει, αν κάποιος φταίει ή δεν φταίει... Αρκεί να λέμε τη γμώμη μας και να ακούμε των υπολοίπων. Η γνώση είναι σαν το κρασί. Τα συμπεράσματα ανατρέπονται, οι απόψεις διαφοροποιούνται, τα δεδομένα εξελίσσονται. Μηδένα προ του τέλους, μακάριζε (αλλά ποιος ορίζει το τέλος;;;), που είναι το όριο;; Η ειδησεογραφία και η συμπερασματολογία πάντως είναι η ρετσίνα του οίνου. Ό,τι πιο φρέσκο και χειρίστης ποιότητας.
Τι πρέπει, τι δεν πρέπει;;; Δηλαδή, ψηφοφορία σχολίων;;; Χμμμμ, 2 σχόλια υπέρ, 3 κατά. Νέξτ θέμα...
Η δε χρονική συσχέτιση με το χαμό των ημερών... άσχετη παντελώς !! (Μήπως έπρεπε να μας ρωτήσει ο σεισμός ποια άλλη περίοδος θα ήταν καλύτερη;;). Ευτυχώς που δεν συνέπεσε δηλαδή, με το σκάνδαλο Κλίντον...
Πω πω τι πάθος ! Σαν να βλέπω το πληκτρολόγιο να υποφέρει απ' την ορμή και τη σπουδή σου, αγαπητέ Lea, να καταφερθείς κατά πάντων και να υπερσπιστείς άραγε ποιους ; Μιλάς για προκαταλήψεις αλλά μόνος σου "καρφώνεσαι". Δε είπε κανείς ότι τα Αγγλικά Πανεπιστήμια είναι καλύτερα, απλά αυτό σου είναι γνωστό και βγήκε μόνο του. Αυτή η εμπάθεια πάλι εναντίον των εγχώριων πτυχίων, γιατί ; Ναι το δικό μου πτυχίο το υπογράφουν καθηγητές που μπορεί να οι ίδιοι που "τα πιασαν" για να μετεγγράψουν στην Ελλάδα κάτι τάχα μου διαβητικούς, παραπληγικούς κι άλλους τσαρλατάνους, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι εγώ πλήρωσα για να το πάρω. Στο κάτω κάτω όσοι έχουν ένα αμιγώς ελληνικό πτυχίο πέτυχαν και σε μια διαδικασία επιλογής που λέγεται Γενικές Εξετάσεις και με πιθανότητα επιτυχίας που έφτασε πλέον φέτος το 96,7% (!!!). Δεν είναι προσωπική η βολή αλλά τι να μάς πει κάποιος που μετά από 6 χρόνια φροντιστήριο και σε 4 μόνο μαθήματα δεν καταφέρνει να "περάσει" στο Πανεπιστήμιο κι επιλέγει να πάει να το αγοράσει από κει που το δίνουν έτσι βεβαίως ; Σημειωταίον ότι εκείνα τα Πανεπιστήμια που σε στοιχειώνουν ως τα καλύτερα (σε Αγγλία, Γαλλία, Αμερική κλπ) σε εξετάζουν κιόλας κι αν αποδειχθείς ανεπαρκής σε στέλνουν από κει που ήρθες κι εσένα και τα λεφτά του μπαμπά σου, γι αυτό η μπίζνα αφορά μόνο βαλκανικές τριτοκοσμικές σουρεαλιστικές εισπρακτικής λογικής χώρες. Ελπίζω να μη χρειαστεί να αναφερθώ σε λεπτομέρειες. Για να επανέλθουμε στο θέμα που το ξεχάσαμε ήδη, αν έπρεπε κάποιος να "λυπηθεί" και να βοηθήσει τους αναξιοπαθούντες φοιτητές της Λ' Ακουίλα, αυτήν θα ήταν η "μαμά" Ιταλία που ως τώρα τους ξεπουλούσε ανταπόκριση στο όνειρο της οικογένειάς τους να γίνουν γιατροί τα καημένα. Θα μπορούσε ας πούμε να τους μετεγγράψει (και να συνεχίσει να τους εκμεταλλεύεται βεβαίως) σε άλλο πανεπιστήμιο της Ιταλίας κι όχι να ξεφορτώσει άλλο ένα πρόβλημα στην Ελλάδα. Δεν είδα καμία τέτοια πρόθεση όμως. Αντίθετα, είμαστε έτοιμοι να κατασκευάσουμε και να δεχτούμε με ευκολία "λαϊκούς ήρωες". Την περασμένη εβδομάδα το θέμα που πέρασε στα ψιλά ήταν ότι ετοιμαζονται την αδερφή του 16άχρονου που έφαγε ο μπάτσος το Δεκέμβριο να τη βάλουν απ' την πίσω πόρτα στο Πανεπιστήμιο της επιλογής της (για να εξιλεωθεί η Πολιτεία), λες και πρόκειται να γυρίσει πίσω ο νεαρός ή έχουμε το δικαίωμα την ισονομία και τις ίσες ευκαιρίες να τις κάνουμε γαργάρα κατά το δοκούν. Για να σοβαρευτούμε επιτέλους λίγο. Που οδηγεί αυτό δηλαδή ; Να βάλουμε απ' την πίσω πόρτα τους σεισμόπληκτους, να βάλουμε ομοίως την κάθε κλαίουσα αδερφή, να βάλουμε όσους πήραν κα'να μετάλλιο σε αθλητικούς αγώνες κι επιτέλους ποιος θα κάνει το μαλάκα που διαβάζει, αγωνίζεται κι αγωνιά να πετύχει την εισαγωγή του στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο ; Υπάρχει απάντηση σε αυτό ;
Κοίτα να δεις αδελφέ, δημοκρατία δεν είναι να μοιράζεις το ψωμί ισόποσα, αλλά ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός εξατομικευμένα. Δηλαδή, όταν θα κάτσουμε μαζί στο τραπέζι σαν 2 καλοί συνδαιτυμόνες, θα φάμε ο καθένας όσο έχει ανάγκη. Αυτή είναι η απόλυτη δημοκρατία. Επειδή όμως αυτό δεν μπορείς να το εφαρμόσεις, το δικό σου υποκατάστατο δημοκρατίας είναι (στην ουσία ούτε κι αυτό είναι, μακάρι να ήταν έστω κι έτσι) το φίφτι-φίφτι. Χάθηκε, η έννοια του ρεφενέ. Μισά-μισά, για να μη μαλώνουμε εννοείτε. Αφού πάλι μαλώνουμε…Μα αν εμείς οι δύο μοιραστούμε το φαγητό φίφτι-φίφτι, εσύ θα μείνεις νηστικός κι εγώ θα έχω περίσσευμα να πετάξω. Η έννοια του μοιράζω, δεν είναι πάντα φίφτι-φίφτι…
Στο θέμα μας τώρα, μην μπερδεύεις τις επιλογές του καθενός με την αξιολόγηση των πτυχίων. Για το αν δηλαδή θα ασχοληθείς σοβαρά μ’ αυτό που κάνεις ή θα ψάχνεις διάφορες άλλες μεθόδους (διότι τα πτυχία δεν χαρίζονται μόνο επί χρήμασι, υπάρχουν πολλοί τρόποι) και αυτό δεν έχει να κάνει με καμία χώρα ή σύστημα παιδείας. Έχει να κάνει μόνο μ’ εσένα και την δική σου παιδεία. Δηλαδή, δεν είναι ζήτημα κανενός πολιτικού και καμίας χώρας. Έπρεπε να σε προβληματίζει γιατί οι Έλληνες είναι αυτοί που το κάνουν, που μάλιστα συνειδητά επιλέγουν να το κάνουν, προκειμένου να μην ασχοληθούν υπεύθυνα και σοβαρά όπως και θα ‘πρεπε. Μήπως κάποιοι τους κατευθύνουν;; Άλλωστε η σπουδή δεν τελειώνει με το πτυχίο, είναι διαρκής… Να σου χαρίσω ένα ιατρικό πτυχίο, ή ένα νομικής ας πούμε, να δούμε πόσο κι αν μπορείς ν’ ανταποκριθείς; Και τι θα το κάνεις;; κορνίζα;; Αυτό έχει να κάνει με την προσωπική σου επιλογή. Τι σχέση έχουν οι πολιτικοί, τα ψηφαλάκια, οι σεισμοί. Αυτοί που θα ασχολούντο σοβαρά στην Ιταλία, το ίδιο θα έκαναν οπουδήποτε, ενώ τα λαμόγια παντού σαν λαμόγια θα ζούσαν είτε ήταν στην Αμερική ή στην Αγγλία. Κανείς δεν σε διώχνει από πουθενά όπως εσφαλμένως νομίζεις ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνεσαι θα βρεθεί τρόπος ή πόστο για σένα. Αλήθεια, πιστεύεις ότι οι άγγλοι καθηγητές εξετάζουν αξιοκρατικά ενώ οι βούλγαροι μοιράζουν πτυχία; Σκέψου ποιος από τους δύο έχει ιδρύσει ιδιωτικές σχολές για να καταλάβεις ποιος είναι αυτός που πουλάει πτυχία. Μα αν διώξουν εσένα θα πρέπει να διώξουν και τα διόλου ευκαταφρόνητα χρηματάκια σου. Πόσο κοντόφθαλμος είσαι. Εάν οι φαρμακοβιομηχανίες ήταν κρατικές, εσύ θα ήσουν άνεργος. Δεν προσφέρεις τίποτα ουσιαστικά, είσαι άλλη μία θέση εργασίας όπως είχαν τάξει στους κυβερνητικούς σου ότι θα κάνουν, για να δικαιολογείς το ψωμί σου. Αυτό όμως δεν σου δίνει το δικαίωμα να τα ισοπεδώνεις όλα και να κρίνεις κοντόφθαλμα τους υπόλοιπους που κάνουν το δικό τους αγώνα είτε στην Ιταλία ή την Βουλγαρία. Πόσους γνωρίζεις να έχουν διώξει στην πράξη;; Εγώ προσωπικά, κανέναν. Είναι λοιπόν τόσο άξιοι όλοι τους; Με τα δικά σου κριτήρια, όχι βέβαια. Εγώ θα έλεγα, είναι. Ο καθένας είναι άξιος με τον τρόπο του. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από εμένα, επειδή πέρασες τις «αξιοκρατικές» εξετάσεις της «αξιοκρατικής» μας χώρας; Όπως και ο ίδιος με στόμφο είπες, μετά από 6 χρόνια φροντιστήρια και σε 4 μόνο μαθήματα κρίθηκες περισσότερο άξιος;; Η ικανότητα είναι δυναμική και διαρκής. Σήμερα είσαι ικανός, αύριο θα είσαι;; Να βάλουμε κι άλλες εξετάσεις αξιολόγησης;; Μετά από 2, 5, 10, πόσα χρόνια;; Είναι απλά μία παρτίδα που κέρδισες και συγχαρητήρια. Αλλά μία παρτίδα μόνο. Δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα χρυσό μετάλλιο, από ένα τουρνουά, κ.α. Μπράβο σου. Αλλά πόσα χρόνια θα σου λέμε μπράβο. Πάνε ήδη 20 και βάλε. Όλοι γνωρίζουμε ότι ένας θα πάρει το κύπελλο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν προσπάθησαν ή δεν έμαθαν. Μπορεί να έμαθαν και περισσότερα χωρίς καν να κρατήσουν το κύπελλο. Άλλες παρτίδες δεν κέρδισες;; και αναφέρεσαι ακόμη στο μετάλλιο που πήρες πριν από 20 χρόνια; Εσύ είσαι ρατσιστής με τους ομοίους σου, φαντάζομαι τι νιώθεις για τους «βάρβαρους». Δεν σε κρίνω. Γιατί όμως πιστεύεις ότι εσύ ήσουν καλύτερος φοιτητής από αυτούς. Τι σε κάνει ανώτερο ακόμη και από κάποιον που πλήρωσε για το πτυχίο του, αφού το θέτεις έτσι λοιπόν. Και πολύ ωραία, ήσουν ανώτερος φοιτητής να υποθέσω, σήμερα είσαι ανώτερος άνθρωπος;; Αναλογίσου, χωρίς να μου απαντήσεις.
Εμένα αυτό που με τρομάζει, είναι γιατί αυτοί που έχουν τέτοια πρότυπα να είναι οι Έλληνες φοιτητές … Δεν έχει να κάνει με την Βουλγαρία, ή την Ιταλία.
Δεν έχω καμία προκατάληψη. Αυτό που έχω, είναι μέτρο σύγκρισης. Επέτρεψέ μου να σε διορθώσω (άγνοια), για τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τις τριτοκοσμικές, σουρεαλιστικές εισπρακτικής λογικής χώρες (Που το βρήκες αυτό;; Πολύ σπουδαγμένο) !! Άκου να μαθαίνεις: Εκεί, δεν υπάρχουν ή μάλλον την εποχή που εγώ ήμουν δεν υπήρχαν φροντιστήρια ούτε καν ξένων γλωσσών, όχι μαθημάτων δέσμης. Ήταν ένας όρος άγνωστος γι’ αυτούς. Οποιαδήποτε ξένη γλώσσα επιλέξεις θα την διδαχθείς στο σχολείο σου και μόνο εκεί και βέβαια θα την διδαχθείς, όχι απλά για τον τύπο όπως γίνεται στα δικά σου σχολεία και τότε και σήμερα. Δεν έχω καμία εμπάθεια ούτε μένος, έχω μέτρο σύγκρισης. Στα 7 χρόνια σπουδών δεν θυμάμαι ούτε μία φορά να παραλείψαμε έστω και ΜΙΑ διδακτική ώρα για οποιονδήποτε λόγο και δεν υπερβάλω καθόλου προς έκπληξή σου μεγάλη. Ούτε μία ώρα, δηλαδή να αρρωστήσει ο καθηγητής βρε παιδί μου ή να λείπει διακοπές ή σε κανένα συνέδριο (κι αυτό διακοπές θα το χρέωνα, χαχαχα). Η δε απεργία, διαμαρτυρία ή πόσο μάλλον κατάληψη ήταν εντελώς άγνωστες λέξεις. Δεν υπήρχαν καν στο λεξιλόγιό τους. Μάρτυς μου ο Θεός…
Άλλωστε, σπουδή δεν είναι να μάθεις νομικά ή ιατρική. Σπουδή είναι να σμιλεύεις ανθρώπους ότι κι αν εξειδικεύονται να γίνουν. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τους μάθεις να είναι άνθρωποι κι έπειτα γνώστες αντικειμένων.
Πόσο επιφανειακός είσαι !! Το τυρί το βλέπουν όλοι, την φάκα όμως…
Και συνεχίζω προς ακόμη μεγαλύτερη έκπληξή σου, το δε σύστημα υγείας της Βουλγαρίας, άκουσε προσεκτικά πως ήταν δομημένο (γιατί αυτή η λέξη για σένα, σημαίνει μόνο ομόλογο απ’ τις ψευτοφυλλάδες που καμαρώνοντας ενημερώνεσαι), ΔΕΝ κυκλοφορούσε ασθενοφόρο στους δρόμους χωρίς στο πλήρωμα του να βρίσκεται ιατρός (Ε.Σ.Υ. και σήμερα ακόμη που μιλάμε έχεις νεκροφόρες να κυκλοφορούν στους δρόμους σου, αφού σε κανένα ασθενοφόρο δεν υπάρχει γιατρός, αλλά τι λέω…ούτε καν εξειδικευμένο παραϊατρικό προσωπικό, που να γνωρίζει τουλάχιστον την παροχή πρώτων βοηθειών). Δώσε βάση στο επόμενο που θα πω και αφορά την πρωτοβάθμια περίθαλψη που για σένα είναι άγνωστη λέξη κι ας υπάρχει στο λεξικό σου, κι ας βραβεύονται οι Υπουργοί Υγείας σου (νυν Δήμαρχοι) ωσάν καλύτεροι άνδρες (τι ντροπή !!) της χρονιάς που μας πέρασε. Κάθε περιοχή λοιπόν, είχε την δική της πολυκλινική και δεν μπορούσες να εξεταστείς όπου επέλεγες εσύ παρά μόνο εκεί, για να αποφεύγεται η μπαχαλοποίηση, που μη γελάς, είναι η δική σου καθημερινότητα. Οι πολυκλινικές αυτές (κάτι αντίστοιχο με τα δικά σου κέντρα υγείας) ήταν πλήρεις ειδικοτήτων, από Δερματολόγο μέχρι ψυχολόγο. Στα δικά σου δεν υπάρχουν ούτε καν καρδιολόγοι. Αλίμονο σου, αν πάθεις έμφραγμα και απευθυνθείς αρχικά σε κάποιο κέντρο υγείας. Θα χαθεί τόσο πολύτιμος χρόνος, που εάν έπαιρνες το αυτοκίνητό σου για να πας στο νοσκοτομείο, θα είχες μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Αυτή είναι η δική σου καθημερινότητα. Γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Άκουσε φίλτατε και το καλύτερο (το κράτησα για το τέλος). Κανείς δεν ερχόταν μόνος του στο νοσοκομείο να εξεταστεί (τι είναι το νοσοκομείο άραγε;;). Φυσικά ο χώρος όπου οι ασθενείς μπορούν να νοσηλευτούν. Σε πληροφορώ προς μεγίστη σου έκπληξη, ότι κανείς δεν μπορούσε να προσέλθει στο νοσοκομείο εάν δεν είχε πρώτα εξεταστεί στην πολυκλινική από τον ειδικό κατά περίπτωση ιατρό, ο οποίος και θα του έδινε το εισιτήριο για το νοσοκομείο. Και ούτε έστελνε μούφες περιστατικά, ούτε ήθελε να αποποιηθεί της ευθύνης, αφού ο ασθενής πάλι στον ίδιο ιατρό της περιοχής του θα κατέληγε και δεν θα αγνοείτο η τύχη του όπως συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα. Ακόμη και στατιστική ανάλυση να θέλεις να κάνεις και να έχεις όρεξη να ασχοληθείς για να βγάλεις συμπεράσματα αποδοτικότητας, δεν μπορείς. Θα χάσεις τον μπούσουλα. Η διακομιδή δηλαδή στην τριτοκοσμική Βουλγαρία, είχε ουσιαστική σημασία. Τα δικά σου ασθενοφόρα όλη μέρα κυκλοφορούν στους δρόμους σαν ταξί, μεταφέροντας κεφαλαλγίες και υψηλές πιέσεις (μην πάθει κανα εγκεφαλικό ο άνθρωπος, έχει 17 πίεση-γρήγορα ένα ΕΚΑΒ), ενώ Ε.Σ.Υ. σφαδάζεις στην άσφαλτο, αλλά λυπούμαστε πολύ, καταλαβαίνουμε την αγωνία σας, δεν υπάρχει όμως αυτή τη στιγμή διαθέσιμο ασθενοφόρο. Καλέστε αργότερα… Σε λίγο θα σου το λέει τηλεφωνητής και όχι άνθρωπος. Παρόλα αυτά, όλοι είναι νόμιμοι. Όλοι καλυμμένοι. Έχω ενημερώσει τα κεντρικά, τι παραπάνω να κάνω;; Και αποποιείσαι της ευθύνης. Ειδοποιηθήκαν οι υπεύθυνοι. Ποιοι υπεύθυνοι;; του καταρράκτη;; Ποιος έχει αναλογιστεί άραγε τι είναι τα ασθενοφόρα, πέρα από τις προμήθειες που αποκομίζονται απ’ την αγορά τους. Σκεφτήκατε, ότι εάν δεν υπήρχαν προμήθειες μπορεί ούτε ασθενοφόρα να υπήρχαν; Ποιος ξέρει. Πάντως είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσεις κάποιον από την επιτροπή αξιολόγησης σίγουρα θυμάται καλύτερα τις οικονομικές προσφορές ιδιοτέλειας, παρά τα προσόντα του προϊόντος.
Όσο για τα επείγοντα περιστατικά για να μην απορείς, ήταν ξεχωριστά από τα νοσοκομεία και ήταν συγκεκριμένα σταθερά σημεία κάθε μέρα, 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες, στα ίδια πάντα σημεία και όχι να πάρεις το 11880 για να μάθεις που σκατά εφημερεύουν σήμερα και όταν φτάσεις στο ΣΩΤΗΡΙΑ που εφημερεύει, να σου πουν ότι για τα νευροχειρουργικά περιστατικά σήμερα εφημερεύει το ΚΑΤ. Και αν θυμώσεις, θα σου πουν ότι δεν ρώτησες. Μα αφού σας είπα στο τηλέφωνο ότι έπεσε και χτύπησε στο κεφάλι. Που θέλετε να γνωρίζω κύριε ότι είχε εγκεφαλική αιμορραγία, γιατρός είμαι;; τηλεφωνητής του ΕΚΑΒ είμαι. Είναι όλα τόσο περίπλοκα πλέον που χρειάζονται τετράγωνη λογική για να τσουλήσουν. Όλοι έχουν δίκιο, που θα το βρουν όμως. Εδώ που τα λέμε και οι ιατροί στα κέντρα υγείας με δεμένα τα χέρια δουλεύουν, χωρίς εργαστήρια, διαγνωστικές μεθόδους, τίποτα. Είναι σαν να έχεις οδηγούς, χωρίς αυτοκίνητα. Οπότε αναγκάζονται να διακομίζουν σχεδόν κάθε περιστατικό που φτάνει στη πόρτα τους. Και όλα τσουλάνε ρολόι, και θα προσλάβουμε κι άλλους οδηγούς, νέες θέσεις εργασίας. Τι κι αν δεν έχουμε αυτοκίνητα, οδηγούς πάντως έχουμε και πάμε σπίτι μας και ήσυχοι κοιμόμαστε. Στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου έχει αγοραστεί αξονικός (είναι πολλά τα λεφτά.. Άρη), αλλά δεν υπάρχουν ακτινολόγοι να τον αξιοποιήσουν εδώ κι ένα χρόνο, ενώ προκηρύχτηκε και προσλήφθηκε (πληρώνεται κανονικά με μισθό, φαντάζομαι χωρίς εφημερίες) διευθυντής παιδιατρικής, χωρίς να υπάρχει ακόμη παιδιατρική κλινική.
Ποιος είναι λοιπόν ο τριτοκοσμικός μετά από αυτά;;
Και όλα αυτά που ανέφερα για το σιδηρούν παραπέτασμα, όπως σου ‘χαν μάθει το ποίημα, μπορεί να σου ακούγονται ονειρικά ή παραμυθένια (σε τέτοιο σημείο έχει φτάσει η κατάντια σου, το επίπεδό σου-πάτος), αλλά ήταν η καθημερινότητά τους. Τότε όμως, δεν είχα μέτρο σύγκρισης και δεν μπορούσα να δω καθαρά τα πράγματα. Υποστήριζα αυτά που κι εσύ πιστεύεις. Ήταν μπροστά μου και δεν τα ‘βλεπα, γιατί πίστευα ότι στη χώρα μου όλα είναι πολύ καλύτερα. Και δεν το πίστευα αυτό από καθαρό εγωισμό, αλλά επειδή αυτά μου διδάξανε, αυτά μου είπανε, κάτι ημιμαθείς σαν εσένα. Ποιοι Βούλγαροι μου ‘λεγαν, αυτοί είναι, μίζεροι, γύφτοι, κλεφταράδες και πολλά άλλα. Κι αν εγώ δεν σπούδαζα εκεί, ίσως ακόμη να είχα την ίδια εντύπωση με σένα. Διότι είναι εικονική. Δεν φταις εσύ, διότι αυτή την εικόνα σου ‘χουν περάσει εσκεμμένα. Μάθε ν’ αμφιβάλεις, να σχηματίζεις προσωπική άποψη, μάθε να ανατρέπεις τις ισορροπίες σου γιατί είναι ρευστές. Μάθε να ακούς. Μην ενστερνίζεσαι, ό,τι σου λένε. Δούλεψε το. Δες την ουσία και όχι το περιτύλιγμα. Μάθε να αναιρείς τον εαυτό σου, δεν είναι κακό. Κακό είναι να νομίζεις πως εσύ έχεις δίκιο. Δέξου ότι πάντα υπάρχει κάποιος που έχει περισσότερο δίκιο. Ποιος απ’ όλους βέβαια δύσκολο να το αντιληφθείς, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε. Μην είσαι αδιάλλακτος. Σκέψου ότι αν ζούσες σε μία δημοκρατική και πόσο μάλλον ευνομούμενη κοινωνία θα έπρεπε να επαγγέλλεσαι κάτι άλλο. Πιστεύεις ότι οι φαρμακευτικές ουσίες χρειάζονται διαφήμιση;; Τα διαφημιστικά φυλλάδια κοστίζουν περισσότερο από τα φάρμακα (κάθε μέρα πετάω δεκάδες κυριολεκτικά). Φτιάχνουμε ιλουστρασιόν χαρτί για να καταλήξει στα σκουπίδια. Το άσχημο είναι ότι γίνεται εν γνώση μας. Όλοι όσοι εμπλέκονται στην αλυσίδα (διότι περί εμπλοκής πρόκειται και ουχί περί συμμετοχής), κατανοούν πόσο ματαιόδοξο είναι, παρόλα αυτά εθελοτυφλούν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αυτονόητα. Θα μου πεις, αν το συνειδητοποιήσεις ότι ουσιαστικά κάνεις τρύπες στο νερό (αυτό ισχύει για όλους μας βέβαια) κινδυνεύεις να τρελαθείς. Όχι αδελφέ μου !! Κινδυνεύεις να τρελαθείς, αν δεν το συνειδητοποιήσεις. Α, δεν σου είπα το καλύτερο, στη Βουλγαρία οι γιατροί δεν συνταγογραφούσαν σκευάσματα, αλλά ουσίες (το λέει και η ίδια η λέξη, τι παραπάνω να πώ). Δηλαδή πιούαρ λισινοπρίλη και όχι Renitec, Zestril, Downpress και χιλιάδες άλλα, κυριολεκτικά χιλιάδες. Ζεις την εποχή της διαφήμισης και είσαι τμήμα αυτής. Δεν εννοώ ότι μπορούμε κάτι ν’ αλλάξουμε, απλά όμως είναι βασικό να συνειδητοποιούμε αυτό που κάνουμε. Δεν εννοώ ότι κάτι είναι κακό ή λάθος. Αυτό που σήμερα είναι λάθος μπορεί αύριο να αποδειχθεί σωστό και μεθαύριο κάτι διαφορετικό.
Κάνε λοιπόν μία αδρή σύγκριση στο μυαλό σου και πες μου.
Προσπάθησε να δεις την ουσία άσχετα με τον αν σε συμφέρει ή όχι. Ταπεινώσου… Παραδέξου ότι δεν είσαι καλύτερος από κανένα. Κι αν σήμερα είσαι, αύριο θα είσαι;; θα εξακολουθήσεις να είσαι ο καλύτερος;; Αυτή δεν είναι και η ουσία; Κάνουμε σαν μικρά παιδιά. Δικό μου. Το δικό μου σχολείο, το δικό μου πτυχίο, η δική μου πατρίδα. Δεν υπάρχει δικό μου. Μάθε να μοιράζεσαι. Δώσε τα παιχνίδια σου στο Βούλγαρο, τον Τούρκο, τον Μακεδόνα ή όποιον άλλο θέλεις, για να σου δώσει κι εκείνος τα δικά του να παίξετε. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα χάσεις. Μάθε να αποκτάς εμπειρίες. Μη ζητάς μόνο να κερδίζεις τις παρτίδες, γιατί τότε θα καταντήσεις να παίζεις μονάχος σου. Μάθε να χάνεις και καμιά παρτίδα. Μόνο έτσι θα γίνεις καλύτερος… Δούνε και λαβείν…
Τέλος, όλα αυτά τα λέω όχι για να υποστηρίξω την Βουλγαρία, τα πτυχία ή τους τουριστοφοιτητές όπως απαράδεκτα εξακολουθείς να τους αποκαλείς (Ρουά). Σε καμία περίπτωση δεν κάνω τον δικηγόρο τους. Ξεκαθαρίζω. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό το μήνυμα. Και για μένα, δεν ήταν εύκολο να ανατραπούν οι ισορροπίες μου. Χρειάζεται χρόνο, ωριμότητα και ενδεχομένως πόνο. Αφού, τα ζούσα, τα έβλεπα και δεν το αναγνώριζα. Προς μεγάλη μου λύπη όσο ζούσα εκεί δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Ειδάλλως, θα τα απολάμβανα περισσότερο. Ο μόνος που έχασε είμαι εγώ. Κανένας άλλος. Έπρεπε να φύγω από κει, να περάσει και άλλη μία δεκαετία από πάνω, για να συνειδητοποιήσω τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή, εγώ ζω σε μία χώρα που οι κοινωνικές της δομές είναι χειρότερες κι από της «Βουλγαρίας». Δεν είναι καθόλου εύκολο, πίστεψέ με… Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να είμαστε πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι, ιδίως με τους γείτονες και να μπορούμε ν’ αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας. Έτσι, έχουμε περισσότερες πιθανότητες βελτίωσης. Αφού τα σύνορά σου αποτελούν ένα πράγμα, την επιδερμίδα του κράτους σου. Πρέπει να αναπνεύσει, να ιδρώσει, να ανταλλάξει ουσίες, για να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και καλύτερες συνθήκες. Αλλά εμείς έχουμε φάει την παραμύθα με το Διαίρει και Βασίλευε. Και άντε να βασιλεύαμε όπως κάποτε… Αν τα βρούμε πρώτα με τους γείτονες μας, διότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε, παρά μόνο όφελος, αλλοίμονο τους. Εμείς μαλώνουμε σα μικρά παιδιά και ύστερα έρχεται ο ενήλικας (διαιτητής-ό,τι σφυρίξει, ισχύει) να μας λύσει το πρόβλημα με τους νόμους και τις δικολαβικές του διαδικασίες. Κι όλα νόμιμα. Μας πουλάν τα όπλα, σαν παιχνίδια σε μικρά παιδιά. Ακόμη μαζεύουμε αυτοκόλλητα, δεν το έχεις καταλάβει;; (απ’ τις τόσες γκοφρέτες που αγόρασα, μία μπάλα κέρδισα μόνο). Κι όλα αυτά επειδή εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε τριτοκοσμικούς τους Βούλγαρους, τους Γιουγκοσλάβους, γύφτους τους Τούρκους, τους Μακεδόνες. Δεν θυμάσαι, είχαμε πάρει τα όπλα για τους Μακεδόνες (ντροπή);; Κι όσο συνεχίζεται αυτό, εμείς θα κολλάμε αυτοκόλλητα για να μπούμε στην κλήρωση και αυτοί θα κληρώνουν όχι μπάλες ποδοσφαίρου αυτή τη φορά (οι μπάλες ήταν για όσο ήσουν παιδί, τώρα μεγάλωσες) αλλά βόμβες και μυδράλια.
Ενώ εαυτούς θεωρούμε ανώτερους όλων των υπολοίπων, προς μεγάλη μου λύπη συνειδητοποιώ ότι σαν έθνος βρισκόμαστε στην τελευταία θέση. Δεν είναι εύκολο, να το παραδεχθείς αυτό, πίστεψέ με… Θα μου πεις αμέσως, σαν επιφανειακός σχολιαστής της επικαιρότητας, αυτοί όμως σήμερα είναι τριτοκοσμικοί, δεν έχουν δρόμους σαν την Εγνατία, γέφυρες, ανισόπεδες διαβάσεις, αεροδρόμια Ελ Βενιζέλ κλπ, να δούμε αν στο τέλος θα φαίνεται καθόλου χώμα σ΄ αυτόν τον πλανήτη ή θα πρέπει να σκάψουμε το τσιμέντο για να το βρούμε (να είστε σίγουροι ότι κάποια μέρα θα συμβεί κι αυτό). Έχεις την εσφαλμένη εντύπωση ότι κόπτεται κάποιος για το πόσο άνετα θα ταξιδέψεις, αν θα κάνεις 3 ή 5 ώρες για τη Θεσσαλονίκη, αν θα φτάσεις με ασφάλεια ή αν δεν φτάσεις. Εάν δεν είχαν επινοήσει τα διόδια δεν θα υπήρχαν ούτε δρόμοι, ούτε αεροδρόμια. Κόπτεται κανείς για την υγεία σου, την ασφάλεια, ή την παιδεία σου, απ’ το να γεμίζει το πορτοφόλι του; Εγώ έμαθα να φτιάχνω δρόμους και θα γεμίσω όλο τον πλανήτη. Ωραία μπίζνα. Προσοδοφόρα για όλους αφού προκύπτουν και θέσεις εργασίας. Και αργότερα θα προκύψουν θέσεις εργασίας από το γκρέμισμα τους. Θα μου πεις τι να κάνεις; Τίποτα, απλά να το συνειδητοποιήσεις. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάρεις τα όπλα για να το αλλάξεις. Γιατί μέχρι σήμερα, μόνο αυτό κάνεις…….Put the guns, down…
Κλείνοντας, όσο για το ποιον υποστηρίζω και μάλιστα με τόσο πάθος, αυτό που έχω να πω είναι ότι λέγοντας δεν βλέπω τίποτα κακό στη συγκεκριμένη μεταγραφή, εννοώ ότι αυτά τα παιδιά, είτε πήγαν αποφασισμένα να σπουδάσουν σοβαρά, είτε όχι, οφείλεις να τους βοηθήσεις με κάθε τρόπο, διότι αποτελούν τμήμα σου. Είναι η προέκτασή σου. Είναι οι συνδαιτυμόνες σου. Αφού παρέλειψαν κάποια γεύματα, δώσε τους μεγαλύτερη μερίδα. Μη ζηλεύεις που εσύ χορταίνεις με λιγότερα. Αφού κι εσύ χορταίνεις. Κανείς δεν σου τρώει το μερίδιο, μην το βλέπεις έτσι. Προσπάθησε να το δεις συλλογικά. Μην το βλέπεις ότι σου φορτώνονται φορολογικά άχρηστοι κι ανεπρόκοποι όπως αφήνεις να εννοηθεί. Και τον μικρότερό σου αδελφό όταν ήταν στο στρατό ή φοιτητής άλλος τον τάιζε. Δεν σημαίνει ότι επειδή αυτός έτρωγε από το οικογενειακό ταμείο χωρίς να προσφέρει ήταν ανεπρόκοπος. Ούτε σε καμία περίπτωση σημαίνει ότι αδικήθηκες στη μοιρασιά. Με τη δική σου λογική φίλτατε, ο πατέρας σου, σου χρωστά ακόμη χρήματα…;;
Ακόμη και στα λαμόγια φοιτητές που αναφερθήκαμε, ένα πράγμα σαν το άρρωστο αδελφάκι σου, οφείλεις να τους βοηθήσεις. Εσύ όμως, είσαι της στατιστικής λογικής, του φίφτι-φίφτι. Δεν πρέπει να το βλέπεις ανταγωνιστικά. Μην αισθάνεσαι ότι αδικείσαι, επειδή θα πάρουν και άλλοι αντίστοιχα του δικού σου πτυχίου. (Παραβολή του Ασώτου). Με κόπο ή χωρίς, στην Ελλάδα ή όχι. Τι σημασία έχει; Κοίτα να συνεχίσεις τη δική σου σπουδή, γίνε διαλλακτικός, διεύρυνε τους ορίζοντές σου. Για να το πετύχεις όμως αυτό, θα πρέπει πρώτα να μπορέσεις να δεχθείς ότι και ο γύφτος ο γείτονας σου μπορεί σε δεδομένη στιγμή να γίνει ο δάσκαλος σου, να σου μάθει κάτι που δεν γνώριζες. Και αμφίδρομα. Φέιρ-πλέι. Μόνο το λες, γιατί δεν το εφαρμόζεις;
Πιέτρου, Πιέτρου… (και ο υπολογιστής έχει ορθογραφικό έλεγχο, αλλά δεν μπορεί να αναγνωρίσει εάν μία πρόταση δεν βγάζει νόημα).
Υ.Γ. Το δεύτερο πρόσωπο αναφέρεται κυρίως σε προσωπικό επίπεδο και όχι γενικά.
Η μεγαλύτερη ειρωνεία, είναι ότι το δικό σου «αξιοκρατικό-ιδιωτικό-πολυδιαφημιστικό» σύστημα είναι υπεύθυνο για την κατάρρευση του κατά πολύ ανώτερου σου, «τριτοκοσμικού» ιατρικού συστήματος. Τόσο κρίμα !!
Πως το ξέχασα, το δικό μας αξιοκρατικό σύστημα επινόησε το ΔΙΚΑΤΣΑ που πρόσφατα μετονομάστηκε, λες κι αυτό θα αλλάξει τίποτε… Αλήθεια, πιστεύεις ότι οι εξετάσεις αυτές στις οποίες συμμετείχαν και οι καθηγητές που σου δίδαξαν, ό,τι σου δίδαξαν, επέλεγαν αξιοκρατικά;; Πάντως, ούτε εγώ πλήρωσα για τις εξετάσεις, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι που με κάνει καλύτερο από κάποιον που τις πλήρωσε…
Λέα.
Ποτέ δε φανταζόμουν τη στιγμή που δημιουργούσα αυτό το blog ότι θα κατέληγε να γίνει ένα πεδίο μάχης (και μάλιστα προσωπικής). Είπαμε εδώ θα καταθέτουμε απόψεις για ότι μάς ... καπνίσει κι όχι να πετάμε πέτρες ο ένας στον άλλο. Εγώ δεν είπα τίποτα σε προσωπικό τόνο σε κανέναν. Αν εσύ κάπου εκεί μέσα αναγνώρισες τον εαυτό σου, αυτό αφορά εσένα και μόνο κι εμείς τι να κάνουμε ; Υπήρχαν σημεία στο σχόλιό σου που άξιζαν απάντησης αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω αυτό το "ξεκατίνιασμα". Συγκράτησε πάντως λίγο την οργή σου όταν γράφεις. Εντάξει το καταλάβαμε ότι εσύ είσαι ο κάτοχος της γνώσης και της αλήθειας των πάντων. Δε χάνεις τίποτα να γίνεις και λίγο ευγενικός
Συγνώμη, αδελφέ αλλά εσύ είσαι αυτός που τα βάζει με όλους και με όλα. Εσύ είσαι οργισμένος. Χαρακτηρίζεις ανθρώπους που ούτε καν τους γνωρίζεις. Δεν μπορείς να σχολιάζεις εξαιρώντας εαυτό πρώτα. Μα, αν θέλουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα πρέπει να αρχίσουμε από τα δικά μας. Ποιος είναι λοιπόν ο ξεκατινιάρης; Γιατί χαλιέσαι; Τι σου είπα; Εάν κάνω λάθος, διόρθωσέ με. Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Έχω άποψη προσωπικής εμπειρίας στο θέμα και την καταθέτω. Διορθώνω ανακρίβειες επιπόλαια γραμμένες. Δεν κάνω καμία προσωπική επίθεση. Κάθεσαι στην καρέκλα σου και αποδίδεις ελαφρά τη καρδία χαρακτηρισμούς και ετικέτες, ορμώμενος από γεγονότα της επικαιρότητας. Και όποιον πάρει η μπάλα. Τώρα τι σε χάλασε; Η προσωπική επίθεση, όπως την αποκαλείς έχει να κάνει με το βαθύτερο νόημα των περιστάσεων. Δεν μπορεί να βλέπεις ένα ζήτημα μεμονωμένα. Ούτε να χαλιέσαι όταν αναφέρονται σε σένα. Όταν έχεις το θάρρος της γνώμης πρέπει να 'χεις και το θάρρος της συγνώμης. Μιλάς για τριτοκοσμικές χώρες ενώ ζεις σε μία απ' αυτές. Αυτό σου είπα. Δες πρώτα πόσο τριτοκοσμικός είσαι ο ίδιος. Γιατί προσβλήθηκες; Μα εσύ είσαι αυτός που είναι εμπαθής. Η διάσταση απόψεων δεν είναι εμπάθεια. Δηλαδή εσύ που κολλάς ετικέτες γενικά κι αόριστα σε ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζεις, δεν είναι εμπάθεια; Κι εγώ που αντέδρασα στην ετικέτα ή τόλμησα να προσωποποιήσω καταστάσεις, είμαι εμπαθής; Το έθεσα προσωπικά, διότι εμείς οι δύο μεγαλώσαμε μαζί, σπουδάσαμε μαζί, έχουμε κοινές εμπειρίες στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν είδα τον εαυτό μου κάπου και οργίστηκα. Μα δεν οργίστηκα. Επειδή χρησιμοποιώ αυστηρό ύφος; Έτσι προέκυψε. Γιατί χαλιέσαι; Δηλαδή δεν θα με χαιρετήσεις την επόμενη φορά;
Συγνώμη αν σε έθιξα. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Σε καμία περίπτωση. Όταν διευκρίνισα στο σχόλιο μου για την αναφορά σε προσωπικό επίπεδο, εννοούσα ότι εσύ θα καταλάβεις απόλυτα τι εννοώ, πολύ περισσότερα από κάποιον τρίτο που θα το διαβάσει. Δεν είναι θέμα προσωπικής κόντρας. Είναι κατάθεση ψυχής. Εξ ου και το ύφος. Δεν έχει να κάνει με προσωπική εμπάθεια, ούτε αγανάκτηση. Ξανά, συγνώμη !!
Ο καθένας λέει την άποψή του για ότι νομίζει κι όπως τα αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Έπρεπε να είχες παρατηρήσει ότι σ' όλο το blog οι μόνες αναφορές σε ονόματα είναι σε πρόσωπα της λεγόμενης δημόσιας ζωής. Ούτε και την ταυτότητά μου είχα δημοσιοποιήσει ακριβώς για να μην μπορεί να χρεωθεί ως προσωπική επίθεση καμία τυχόν αντιπαράθεση σε λεπτά θέματα, όπως για παράδειγμα το θέμα των σπουδών πτυχίων κλπ. Εσύ ήρθες ως "ταύρος εν υαλοπωλείω" να τα καταλύσεις όλα αυτά. Η μόνη λύση που είχα για να περισωθεί ότι μπορούσε ήταν να μην λογοκρίνω τίποτα αλλά και να μη συνεχίσω την αντιπράθεση. Ωστόσο οτιδήποτε άλλο ξέρεις και ρίχνει φως στο θέμα σπουδές στην αλλοδαπή είσαι ευπρόσδεκτος να το καταθέτεις. Πιστεύω δε σού είναι απαραίτητο να επιτείθεσαι σε μένα για να το κάνεις αυτό.
Δημοσίευση σχολίου