Τελικά φαίνεται το επίμονο ψάρεμα της Αντιπολίτευσης στα θολά νερά του σκανδάλου, συγνώμη της υπόθεσης, Βατοπαιδίου, έπιασε λαβράκι. Φυσικά και δεν εννοώ το κομμάτι των ποινικών ΚΑΙ των πολιτικών ευθυνών, αυτά θα τα βρει η βολική Ελληνική Δικαιοσύνη. Εννοώ τον ηγούμενο Εφραίμ. Ήταν η αφορμή για να μάθουμε την ύπαρξή του και τα πεπραγμένα του, που απλά αποδεικνύουν ότι του έπεφτε πολύ στενό το ράσο για το ρόλο του μοναχού. Ήταν γεννημένος για άλλα (μεγάλα) πράγματα αυτός. Αφού μετά τόσον καιρό κινήθηκε και το Πατριαρχείο για να ζητήσει (να δούμε θα τη ζητήσει τελικά ;) την παραίτηση του Εφραίμ από τη θέση του ηγούμενου (αν και θα δικαιούταν και αποσχηματισμό αλλά τι δουλειά να βρει μετά με τέτοια ανεργία εκεί έξω ;), σημαίνει ότι το πράγμα δε μαζεύεται πλέον και κυρίως δεν κουκουλώνεται. Πάντως πέρα απ' όλα αυτά κι έχοντας υπ' όψιν την ανθρώπινη πλευρά του θέματος, ότι δηλαδή άνθρωποι είναι κι οι ιερωμένοι με αδυναμίες κλπ, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι έχουν αρχίσει να πληθαίνουν τα κρούσματα αυτά επικίνδυνα (θυμηθείτε την περίπτωση του πρώην Αττικής που έγινε ο πρώτος Μητροπολίτης μετά το 1881 που μπήκε φυλακή, την περίπτωση του Γιωσάκη κλπ). Και με αφορμή κάτι τέτοια λαβράκια φτάνει η συζήτηση και στο χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας, αλλά με αυτό το αιώνιο θέμα θ' ασχοληθεί άλλο ξεχωριστό post εν ευθέτω χρόνω.
8 σχόλια:
Εγώ ένα δεν μπορώ να καταλάβω. Ποιο κίνητρο είχε ο ηγούμενος να μαζεύει χρήματα πέραν του καλού του κοινοβίου και των επισκεπτών του γενικότερα; Τι θα έκανε δηλαδή, θα αποσχηματιζόταν και θα τα έτρωγε εν ζωή;
Και κάτι που δεν ακούγεται καθόλου. Το Βατοπέδι, έχει τεράστια προσφορά σε πολλά απίπεδα: Δε μιλώ μόνο σε πνευματικά θέματα, αλλά και σε πολιτισμικά. Όποιος έχει συνεργαστεί με τη Βιβλιοθήκη της Μονής για ερευνητικούς σκοπούς καταλαβαίνει τι εννοώ. Επίσης, το περιοδικό που εκδίδεται με φροντίδα της Μονής, η Πεμπτουσία, είναι ένα σπάνιο δείγμα ελληνικού εντύπου που δεν έχει ούτε μία γραμμή για πέταμα.
Όλα αυτά, στην αδηφάγα κρίση μας, που ορθώνεται αμείλικτη μπρος στον οποιονδήποτε, αλλά τσιμεντάρει το εγώ μας, που απαλλάσει από κάθε ευθύνη την κοινωνία και τα ρίχνει όλα στον αρχιμανδρίτη, καθιστούν το αντίτιμο των 15 εκατ. ευρώ (ζημία που υπέστη το Δημόσιο) ως την πλέον αμαρτωλή πράξη που έγινε τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα.
Ευθύνες υπάρχουν με τα κοσμικά κριτήρια. Μόνο που όσοι δεν έχουν επισκεφθεί τη Μονή δεν μπορούν να καταλάβουν την άλλη λογική. Ίσως βέβαια γι' αυτό και η πρακτική της εκούσιας πτωχείας, που χλευάζεται από τον καταναλωτισμό και άρχισε να αποκτά υπόσταση μόνο μπροστά στο φάντασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, να είναι τώρα πιο απαραίτητη από ποτέ. Κι αν κάπου αυτό απαντάται στην πράξη στις μέρες μας, είναι στο Άγιον Όρος.
Εντάξει, εντάξει κανείς δε θέλει να τα ισοπεδώνει όλα και να τα βάζει στο ίδιο τσουβάλι, αλλά να είναι το όλο σκηνικό (με off-shore, με Υπουργούς που "εξομολογούνταν", το υφάκι γενικώς) που προκαλεί αηδία. Αν ήθελε να κρίνεται με όρους κοσμικούς ο Εφραίμ θα μπορούσε (ή μάλλον έπρεπε) να πετάξει το ράσο και να τα κάνει μετά. Αλλά τότε δε θα ήταν τόσο εύκολο πια.
Ακούστε με λίγο, κι εμάς οι γονείς μας όταν κάμναμε κάποια κουτσουκέλα μας υποστήριζαν και μας προφύλασαν. Δεν μας αποκλήρωναν σαν κίνηση αξιοπρέπειας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Εφραίμ διότι αυτοί που τον στηρίζουν (παρά την ατασταλία)είναι η οικογένεια του και θα το κάνουν με κάθε κόστος. Αυτό, σημαίνει αξιοπρέπεια.
Τώρα, όσον αφορά το ήθος του μοναχού κανείς δεν μπορεί να εκφέρει γνώμη, εκτός αν τον γνωρίζει προσωπικά.
Ένα έχω να πω σαν ενεργό μέλος της κοινωνίας μου και εντελώς τυχαία ιατρός του ΕΣΥ: Θα προτιμούσα 1000 φορές τον Πατέρα Εφραίμ παρά τον Αβραμόπουλο για Υπουργό Υγείας. Μην πέφτετε στις παγίδες των ΜΜΕ που στόχος τους είναι μόνο ο αποπροσανατολισμός.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το φίλο Βασίλη.
Σεβαστή κι αυτή η οπτική γωνία Lea, αλλά μην ξεχνάς ότι ο ίδιος ο Χριστός όρισε ως τεράστιο αμάρτημα το σκανδαλισμό. Που σημαίνει πολύ απλά, ότι και να 'κανε ή να μην έκανε ο Εφραίμ, να είχε ή να μην είχε δίκιο απ' τη στιγμή που σκανδάλισε κάποιους είναι κατακριτέος. Και σκανδάλισε πολλούς.
Σαφώς, δεν το συζητώ. Εννοείτε ότι είναι κατακριτέος.
Αλλά είναι κατευθυνόμενη όλη αυτή η δημοσιότητα και βέβαια δεν έχει στόχο τον Εφραίμ, αλλά το Βατοπέδι και έμμεσα το Όρος (εκεί οι μοναχοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι). Γι' αυτό μίλησα για αποπροσανατολισμό και πλήρη απαξίωση. Διότι είδαμε εκπομπές και δημοσιογράφους με κρυφές κάμερες στα μοναστήρια (απαράδεκτο). Για σκέψου μία κρυφή κάμερα στο δωμάτιό σου...
Γενικά πιστεύω ότι όσο τα διυλίζουμε τα πράγματα τόσο τα επιτηδεύουμε. Σε απλά Ελληνικά, σε τέτοια θέματα μετράει η "αίσθηση" η πρώτη εντύπωση που είναι πάντα ανόθευτη και εν τέλει σωστή. Όλα τ' άλλα που έπονται είναι για να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα. Άμα τραβήξω ένα πιστόλι και "καθαρίσω" έναν γιατί δεν τον γουστάρω ΟΛΟΙ θα νοιώσουν αμέσως ότι έχω κάνει κάτι κακό και κατακριτέο. Από κει και μετά όταν αρχίσουν οι ακριβοί δικηγόροι με τα επιχειρήματα του τύπου "εν βρασμώ ψυχής", "βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα", "πρόταιρος έντιμος βίος" μπορεί να βγω και "λάδι" στο τέλος. Παρ' όλα αυτά όμως ΟΛΟΙ θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι είμαι κατακριτέος (το λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα).Τι θέλω να πω μ'αυτό το παράδειγμα; Ότι η πρώτη εντύπωση όπως συμφωνήσαμε ήταν ότι είναι κατακριτέος, σκανδάλισε κόσμο κλπ. Ε, από και μετά δε με νοιάζει ν'ακούσω τίποτα απ' τα υπόλοιπα δικολαβικά, όχι να επηρεαστώ κιόλας !
Για ποιο κοινό αίσθημα μιλάς, αυτό της αρένας; Μήπως να τον κρεμάσουμε στην κεντρική πλατεία, μπας και το κατευνάσουμε κιόλας. Ποιός καθορίζει σήμερα το κοινό αίσθημα, η τελεόραση; ο τύπος;; οι ειδήσεις;; ή οι διαφημίσεις;;;
Άλλωστε, εσύ τον οδηγείς να απολογηθεί σε ένα σύστημα δικαιοσύνης που λειτουργεί με βάσει τις προαναφερόμενες δικολαβικές μηχανοραφίες.
Σταμάτα να ενημερώνεσαι από τα ΜΜΕ και ίσως τότε, πάψεις να επηρεάζεσαι... Είπαμε να κάνουμε κουβέντα (κατάθεση απόψεων, ανιδιοτελής)όχι να επιστρέψουμε στο λιθοβολισμό ανευ διαπραγμάτευσης (αγανάκτηση) !!
Συγνώμη για το ύφος. Διαφωνώ κάθετα.
Πρώτα απ' όλα, Lea, μην εξάπτεσαι ! Κατά δεύτερον διευκρίνισέ μας σε ποιον από τους δύο αναφέρεσαι (στον πρώην Αττικής που η Ελληνική Δικαιοσύνη τον έκρινε τελεσίδικα σε ανώτατο βαθμό ένοχο κι είναι στα σίδερα, ή στον Εφραίμ που κρυβόταν απ' την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να μην απολογηθεί κι έστελνε υπομνήματα ;). Όσο για το "κοινό περί δικαίου αίσθημα", αυτό δεν υπαγορεύεται από τίποτα, "φυτρώνει μόνο του" στον καθένα. Γι' αυτό χρησιμοποίησα το ξεκάθαρο παράδειγμα (καθαρίζω κόσμο απρόκλητα κι αναίτια) για να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει κανένας και τίποτα να μάς διδάξει να θεωρούμε κακό το αυτονόητο.
Δημοσίευση σχολίου