16 Οκτ 2008

Διεθνής οικονομική κρίση

Εντάξει σύμφωνοι, ο παραπάνω τίτλος είναι τελικά υπερβολικός μια και δεν έγινε και τίποτα τραγικό ίσα-ίσα που όλη αυτή η φασαρία γύρω από τις πτωχεύσεις, την επαπειλούμενη ύφεση κλπ μάς οδήγησαν στα όρια της κατάθλιψης. Και συνέβη αυτό δίοτι δόθηκε η αφορμή ν' αναλογιστούμε πόσο υπολογίζουν οι Κυβερνήσεις τους λαούς που τις εξέλεξαν και πού ακριβώς σημειώνουν τις ανάγκες τους. Διότι με το που δημιουργήθηκαν συνθήκες κλονισμού τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών κλπ οι Κυβερνήσεις και βρήκαν τα λεφτά και έσπευσαν να τα "σπρώξουν" για να σώσουν τα ευαγή αυτά μαγαζιά που τόσα χρόνια συσσώρευαν υπεραξίες εκμεταλευόμμενα τις ανάγκες και πολλές φορές την αφέλεια του κόσμου και που η αχαλίνωτη πλεονεξία/ματαιοδοξία ορισμένων κολεγιόπαιδων έφερε στο χείλος της κατάρρευσης. Απ' την άλλη πλευρά ποιος δεν έχει καταλάβει, δεχτεί κι αφομοιώσει ότι η Κυβέρνηση που διαχειρίζεται τις τύχες του Κράτους του δεν έχει να διαθέσει τους απαραίτητους πόρους για τον επίδομα των τρίτεκνων οικογενειών, το επίδομα θέρμανσης σε όλους τους πολίτες των χαμηλών και μέσων εισοδημάτων, για τη μονιμοποίηση των 131.000 συμβασιούχων που έμειναν (γιατί τα λεφτά έφτασαν μόνο για τις πρώτες 21.000 απ' αυτούς), για την πληρωμή των οφειλομένων στα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να μην καταγγέλουν τις συμβάσεις κάθε τρεις και λίγο τα Φαρμακεία, για τόσα και τόσα άλλα, για να μιλήσουμε μόνο για τα δικά μας εδώ. Τελικά τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο τίτλος του άρθρου αυτού μάλλον μου φαίνεται υπερ-βολικός για να παραμυθιάζουν κάποιοι τους πολίτες των Κρατών τους και να γλυτώσουν (ή έτσι ελπίζουν τουλάχιστο) τις φθινοπωρινές απεργίες και κινητοποιήσεις που μάς έχουν γίνει μια απαραίτητη μόδα πια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: