Παρακολουθώ ενεός είναι ή αλήθεια τους πανηγυρισμούς παγκοσμίως για την εκλογή του Τραμπ και δεν μπορώ παρά να παραθέσω μερικές σκέψεις και επιφυλάξεις. Ούτε το Εβραϊκό λόμπυ νικήθηκε ή θα διαλυθεί επειδή ηττήθηκε ο Κλίντον, ούτε καμιά νίκη ενάντια στα ΜΜΕ σημειώθηκε (η διαβόητη δύναμη των ΜΜΕ αποδεικνύεται για άλλη μία φορά αυτό που όλοι ξέρουμε και ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε - ανύπαρκτη). Αντιθέτως βγήκε το χειρότερο κακό από τα δύο προσφερόμενα στο Αμερικανικό λαό. Σπεύδω να προλάβω το διαχρονικό επιχείρημα, "μα έτσι κι αλλιώς τα επιτελεία πίσω από την κουρτίνα κυβερνάνε κατ' ουσίαν, τί φοβάστε ; ". Η απάντηση δυστυχώς είναι ότι λόγω της ψυχασθένειάς του ο νέος Πλανητάρχης δεν δέχεται και πολλές υποδείξεις. Παράλληλα είναι πολύ αυθόρμητος και παντελώς άσχετος με τη διεθνή πολιτική σκηνή, γεμάτος εμμονές κι εγωισμό κι αυτό που φοβούνται ήδη τα "γεράκια" είναι τί θα γίνει αν σε κάποια συνάντηση κορυφής με ξένο ηγέτη Κράτους πει ή δεσμευθεί για κάτι λάθος ή ακόμα και καταστροφικό.
Πέρα απ' αυτά όμως και μόνο τις διακηρύξεις του σχετικά με την Ελλάδα να επιβεβαιώσει, την έχουμε άσχημα ως χώρα. Ποιος θα "κρατάει με κοντό λουρί" τον Ερντογάν που ήδη ξεσάλωσε ρητορικά εναντίων της Ελλάδας ; Δεν το 'χει και πολύ (άλλος παράφρονας κι αυτός) να προκαλέσει κανένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε. Ποιος θα κάνει εκείνα τα επίμονα και φορτικά τηλεφωνήματα στη Μέρκελ για να μην αφήσουν την Ελλάδα να διαλυθεί "γιατί αποτελεί καλό ανάχωμα στους λογής κατσαπλιάδες που απειλούν να κατακλύσουν την Ευρώπη" ; Ποιος θα ασκεί την επιρροή του στο ΔΝΤ για να παραμείνει στο Πρόγραμμα Διάσωσης της Ελλάδας ενάντια στις καταστατικές αρχές του ;
Το σίγουρο είναι ότι με τον Τραμπ στο τιμόνι των ΗΠΑ δεν ξημέρωσε καλύτερη μέρα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο. Μακάρι να διαψευσθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου