Αξιωθήκαμε λοιπόν να το ζήσουμε κι αυτό. Το να έρχονται ένας-ένας μάλιστα οι τροϊκανοί και να μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας. Να με συγχωρείτε αλλά δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς αποσκοπούσαν οι επισκέψεις αυτές. Να μάς ενισχύσουν στον αγώνα μας ; Να απολαύσουν από κοντά τον επιθανάτιο ρόγχο της Ελλάδας ; Και καλά ο Στρος-Καν νόμισε ότι θα κερδίσει πόντους αν έρθει στη μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα όπου ήρθε το ΔΝΤ του και που σε επίσημες εκλογές (Αυτοδιοικητικές) δεν φρόντισε να δείξει καμία αντίδραση (ναι ναι τέτοιοι μακάκες είμαστε). Μας τον "έσφιξε" γερά (ελάτε τώρα καταλαβαίνετε) και έρχεται μετά να "μας πιάσει και το μαγουλάκι". Κι όλο αυτό νομίζει ότι θα το εκτιμήσουν οι Γάλλοι. Τέλος πάντων, καθείς κι ο πόνος του. Ο "όλοι κλαιν" (=Όλι Ρεν) πάντων δε νομίζω να είχε κανέναν ιδιαίτερο λόγο μια που όλη αυτή η φιλολογία για την επιμήκυνση ήταν ήδη γνωστή κι αναμενόμενη μετά το γονάτισμα της Ιρλανδίας. Το εντυπωσιακό πάντως ήταν ότι κι οι τρεις (οι δύο τροϊκανοί) κι ο Γιωργάκης φορούσαν μοβ γραβάτες. Το χρώμα του πένθους. Αν υποτεθεί ότι δεν υπήρχε σοβαρός και προφανής λόγος για την επίσκεψή τους εδώ, μήπως, λέω μήπως, ήρθαν για να μας δώσουν το μήνυμα ότι αρχίζει το πένθος για μια πρώην περήφανη χώρα μέλος της πρώην Ευρωζώνης ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου