Με αφορμή τον Αλέξη

Επιτέλους ένα θέμα επικαιρότητας που έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγουμε απ' τα Βατοπαίδια κλπ. Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι η τελική σκηνή του έργου (η δολοφονία του 15χρονου) είναι κατακριτέα, καταδικαστέα κλπ. Όμως δεν θα ήταν συνεπές με τις αρχές του αυτό το blog αν δε φώτιζε και την αντίθετη πλευρά απ' αυτή που μάς δείχνουν οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ. Κατ' αρχάς ας σκεφτούμε λίγο τι έγινε στς Εξάρχεια. Μια παρέα παιδιών, απ' αυτά με τα πολλά λεφτά, τα ακριβά ρούχα, τα ακριβά σχολεία, το σίγουρο μέλλον και τον απέραντο χαβαλέ για ιδεολογία, πήγαινε -πού αλλού; - να διασκεδάσει κι καθώς περνούσε από τα Εξάρχεια είδε κινητικότητα κι είπε να κάνει έναν ευκαιριακό χαβαλέ ακόμα. Έριξαν λοιπόν τα παιδιά αυτά μπουκάλια με νερό και βρισιές στα μούτρα των Αστυνομικών. Πολύ καλά δασκαλεμένα/γαλουχημένα με τη λογική : "οι Αστυνομία είναι κάτι φουκαράδες που τους έχουν κάνει καραγκιόζηδες χωρίς τους επιτρέπεται καμία αντίδραση και συνεπώς μπορείτε όποτε γουστάρετε να διασκεδάζετε μαζί τους κι αν γίνει και καμιά στραβή ο μπαμπάς έχει λεφτά να τα τακτοποιήσει όλα". Όπως καταλαβαίνουμε όλοι αυτή η λογική δε αντέχει καν σε συζήτηση αλλά ενέχει κι έναν μεγάλο κίνδυνο, κάποια στιγμή που δεν ξέρει κανείς πότε είναι αυτή να ξεφύγει κάποιος Αστυνομικός, οξύθυμος θέλετε, ανεγκέφαλος θέλετε, ανεκπαίδευτος θέλετε απ' τα όρια και να κάνει αυτό που έκανε κι ο συγκεκριμένος. Μετά βέβαια θα βγούμε όλοι να καταδικάσουμε το συμβάν (μόνο τη δολοφονία κι όχι ότι προηγήθηκε) κι όλα καλά. Να επαναλάβω και πάλι ότι δεν πάω να δικαιολογήσω κάτι πέρα για πέρα απαράδεκτο και αποτρόπαιο, τη δολοφονία του πιτσιρικά. Απλά πρέπει κάποτε να μπουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Είναι σαν να έχεις ένα πανί βουτηγμένο στο νερό και να το βάζεις κάθε τόσο στη φωτιά. Φυσικά δεν καίγεται. Κάποια στιγμή που δεν ξέρει κανείς ποια είναι αυτή θα έχει εξατμιστεί τόσο νερό που θα επιτρέψει το πανί να πάρει φωτιά. Μετά βέβαια θα βγεις και θα κλαις για το πανί σου και θα φταίει φυσικά η κακιά κι ανεκπαίδευτη φωτιά. Μη γελάτε, αυτό ακριβώς κάνουμε τώρα. Μπορεί μια ολόκληρη γενιά να μεγαλώνει με το ιδεώδες "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι"; Και να κλωτσάει όποτε της αρέσει το θηρίο που το έχουν αλυσοδεμένο έτσι για πλάκα ; Κάποτε το θηρίο σπάει τις αλυσίδες και τότε ... Αυτό που θέλω να πω είναι δεν μπορεί να θεωρείται δικαίωμα των νεαρών (κουκουλοφόρων ή μη) να περιγελά και να επιτίθεται στην Αστυνομία χωρίς καμία συνέπεια, όπως κι απ' την άλλη δεν επιτρέπεται στα όργανα της Τάξεως να χάνουν τον έλεγχο και να προβαίνουν στην άσκηση απρόκλητης ή/και αδικαιολόγητης βίας. Υπήρξαμε κι εμείς 15χρονοι κάποτε κι όχι μπουκάλια να πετάξουμε ούτε τολμούσαμε να σκεφτούμε ότι μπορεί να πλησιάσουμε Αστυνομικό. Φυσικά και δε μάς πυροβόλησε κι ούτε μάς δολοφόνησε κανένας. Τι πάθαμε δηλαδή με τη νομοταγή μας στάση αυτή ; Όταν βιάζουμε τη λογική για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα τότε αυτά θα έχουμε. Και βέβαια όλα αυτά ισχύουν για το να μη φτάνουμε στο σημείο εκείνο της αδικαιολόγητης πρόκλησης της Αστυνομίας, διότι η δολοφονία μετά είναι άλλο πράμα και φυσικά καταδικαστέα.