Μετεκλογικό μπάχαλο

Να 'μαστε λοιπόν και στο μετεκλογικό σκηνικό, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Ο γίγαντας λαός ψήφισε κι αποφάσισε να τα κάνει όλα ... άντε μην το πω. Το αποτέλεσμα ήδη το ζούμε. Ο Αντωνάκης (κι η στρατηγική, όσο κι η πολιτική του) ηττήθηκε τραγικά και τώρα ψελλίζει ψιθυριστά κάτι για επανένωση της Κεντροδεξιάς, μετάφραση να ξαναγυρίσουν δηλαδή πίσω υπό την κηδεμονία του όλοι αυτοί που πομπωδώς διέγραψε όταν νόμιζε ότι είναι πολιτικός παράγοντας του τόπου (ενώ απλά ήταν ένα βολικός εγγυητής της απρόσκοπτης εκτέλεσης των Μνημονίων). Φυσικά και κάτι τέτοιο δε γίνεται πια με αποτέλεσμα να του τη λέει πια ο κάθε Βουλγαράκης κι ο κάθε Αντώναρος. Ο Βαγγέλας πάλι έπαθε τέτοιο πανικό που ήδη διέρρευσε ότι τ' αλλάζει όλα άμεσα, σήμα, ιδρυτική διακήρυξη, ακόμα και τις λίστες των ψηφοδελτίων ΜΗ λαμβάνοντας υπ' όψιν καν το ποιους διάλεξαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ! Το μόνο κέρδος απ' όλο αυτό το μπάχαλο που προέκυψε είναι η διασκέδαση που εξασφαλίσαμε με τον Τσίπρα στο ρόλο του εντολοδόχου υποψήφιου Πρωθυπουργού. Είδατε, γελάσατε και μόνο στο άκουσμα της περιγραφής του ρόλου του. Όταν ένας μπαχαλάκιας νεαρός φτάνει να ηγείται ενός κόμματος και δει μερίδας της Αριστεράς στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Παραδοσιακά στελέχη (Κουβέλης κλπ) φεύγουν τρέχοντας από δίπλα του, απίθανοι ασήμαντοι χρυσοκάνθαροι (Στρατούλης) εκστομίζουν απύθμενες παπαριές ("θα δεσμεύσουμε τις καταθέσεις των πολιτών για να εξασφαλίσουμε ρευστότητα στην Ελλάδα") νομίζοντας ότι βρίσκονται ακόμα μέσα στα όργανα του κόμματος όπου ευδοκιμούν αυτά, κι ίδιος σ' ένα εντυπωσιακό παραλήρημα να απαιτεί από τους Βενιζέλο-Σαμαρά να αναιρέσουν τις υπογραφές τους άμεσα προκειμένου να τους δεχτεί να συνομιλήσουν μαζί του. Όπως του είπα και δημοσίως, πιο ρεαλιστικό θα ήταν να τους ζητούσε να έρθουν με τα γόνατα μέχρι την Κουμουνδούρου, παρά αυτό που ζήτησε για να κάνει εντύπωση στο ακροατήριό του. Πέρα απ' την πλάκα όμως, ήδη ζούμε τις τραγικές συνέπειες του γεγονότος ότι και μόνο με το 16% που πήρε, ο Τσίπρας, κι άσχετα που δεν του δίνει καμιά αξίωση για Κυβέρνηση, ήρθε δεύτερο κόμμα στις εκλογές. Άμεσα ακυρώθηκε το 50% από τις εναπομείνασες κρατήσεις πακέτων διακοπών από τους μεγάλους ξένους tour operators. Το χρηματιστήριο της Αθήνας ζει μέρες του 1992 με το δείκτη να χαροπαλεύει γύρω από τις 600 μονάδες, με τα βαριά χαρτιά να πέφτουν κάθε μέρα με προσχηματικό τζίρο με αποτέλεσμα ήδη μεγάλες Τράπεζες να έχουν χρηματιστηριακή αποτίμηση μικρότερη από εταιρείες της λεγόμενης μικρής κεφαλαιοποίησης (πχ η Alpha Bank έχει σήμερα αποτίμιση 470 εκ. € ενώ η Jumbo έχει 494 εκ. € !). Το θέμα αυτό είναι και λίγο βαθύτερο αφού με τέτοιες αποτιμήσεις (πχ ΔΕΗ 447 εκ €) είναι αστείο να συζητάμε για αποκρατικοποιήσεις, εκποιήσεις κλπ. Γιατί να πουλήσεις τη δημόσια περιουσία όταν η αξία που θα εισπράξεις είναι το ισοδύναμο του τζίρου ενός συνοικιακού κομμωτηρίου (σε καλή μέρα βέβαια) ; Τέλος πάντων είναι προφανές κι έγινε ελπίζω σαφές στον κάθε Έλληνα που ψηφίζει, ότι η ψήφος είναι ένα σοβαρό εργαλείο στα χέρια μας και ότι επιβάλλεται περισσότερη περίσκεψη για το πού θα τη ρίξουμε. Στο κάτω - κάτω Κυβέρνηση και μέλλον επιλέγουμε, όχι ποιο σώβρακο θα φορέσουμε σήμερα.