Εκλογές 2012

Πλησίασε πια η ημερομηνία των εκλογών και βλέπω ότι βρίσκεται  σε πλήρη εξέλιξη η προσπάθεια χειραγώγησης του εκλογικού σώματος μέσω των γνωστών προσώπων και μηχανισμών. Λογικό (για τα Ελληνικά δεδομένα) και αναμενόμενο. Ο λόγος που με έκανε να μιλήσω σήμερα είναι ένα παράδοξο που φαίνεται να ζούμε. Παρότι και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν γραπτά και ρητά δεσμευτεί για την απρόσκοπτη τήρηση των συμφωνημένων και την εφαρμογή του Μνημονίου 2, εν τούτοις οι δημοσκόποι και λοιποί επηρεαστές της κοινής γνώμης συνεχίζουν να συντηρούν το "παραμύθι" της αγανακτισμένης ψήφου, της ψήφου διαμαρτυρίας κλπ. Τάχα μπαίνουν 8-10 κόμματα στη Βουλή, τάχα κατακερματίζεται το πολιτικό σκηνικό, τάχα διεμβολίζεται το πολιτικό κατεστημένο και τι άλλο ανάλογο ευφάνταστο δεν ακούσαμε ή διαβάσαμε ως τώρα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το κατάλαβαν το παιχνιδάκι ούτε η Μέρκελ κι οι λοιποί που μας κυβερνάνε κι αναγκάστηκε η "θεία απ' το Βερολίνο" να δηλώσει : " οι εκλογές είναι δικαίωμά σας αλλά υπενθυμίζουμε ότι εμείς προτιμούμε για συνομιλητή μας τον κύριο Παπαδήμο". Σε μια φρασούλα τα είπε όλα. Είπε πολύ απλά ότι αφού δεν μπορώ πια ν' αποφύγω τις εκλογές σας (το προσπάθησε πάντως κι αυτό) ας σάς απειλήσω ότι αν ψηφίσετε προσπαθώντας τάχα να τιμωρήσετε το ΓΑΠ και τα μοιράσετε πολύ τα κουκιά θα σας "ξαναφορέσω" τον Παπαδήμο αναβαπτισμένο και σε εκλογικές διαδικασίες και τέλος. Για μισό λεπτούλι να δούμε αν έχει βάση ο εκβιασμός της. Ο επόμενος Πρωθυπουργός δεν θα έχει κανένα περιθώριο ελιγμών και πρωτοβουλιών στο οικονομικό πεδίο, όλα έχουν περιγραφεί κι υπογραφεί  στην περιβόητη "νέα δανειακή σύμβαση" (Μνημόνιο 2 ), μέρος της εθνικής κυριαρχίας έχει εκχωρηθεί, ο δανεισμός μας έχει υπαχθεί πια στο Αγγλικό Δίκαιο (άρα δεν μπορεί κανείς πια ούτε να διανοηθεί να κουρέψει πόσο μάλλον να διαγράψει μονομερώς το χρέος μας στο μέλλον). Η εξωτερική μας πολιτική είναι (χρόνια τώρα) σε ράγες Αμερικανικές (κι αυτό υπογραμμίστηκε πρόσφατα με την περίπτωση Καραμανλή, ο οποίος εκλεγμένος  Πρωθυπουργός αυτοδύναμης παρακαλώ Κυβέρνησης προσπάθησε να κάνει το άνοιγμα προς τη Ρωσία και μόλις του "έβαλαν δάχτυλο" οι ΗΠΑ δεν ξανακούσαμε ούτε τη φωνή του, πόσο μάλλον την πολιτική του). Άρα ο νέος Πρωθυπουργός δε θα μπορεί να κόβει από μόνος του ούτε κορδέλα εγκαινίων στο ΚΑΠΗ Κάτω Ραχούλας ή στο Κέντρο Υγείας Άνω Τραχανοπλαγιάς. Συνεπώς το μόνο που μας μένει εμάς σαν πρώην περήφανο κι αδούλωτο λαό είναι να βγάλουμε μια (οποιαδήποτε) σταθερή Κυβέρνηση η οποία το μόνο που θα μπορεί να κάνει είναι να πετύχει να πιούμε το πικρό ποτήρι του Μνημονίου 2 σε 3 αντί 2 χρόνια, ΑΛΛΑ τουλάχιστο θα είναι μια Κυβέρνηση που θα έχουμε εκλέξει ΕΜΕΙΣ. Μην το χαρίσουμε ΚΑΙ αυτό στη "θεία απ' το Βερολίνο". Διότι πολύ απλά αν ψηφίσουμε τάχα τιμωρώντας τον προηγούμενο (ο οποίος ήδη ξεκίνησε τις αιώνιες διακοπές του με τσεπωμένη την προμήθεια που παίρνουν επίσημα οι ηγέτες που χώνουν τις χώρες τους στο ΔΝΤ) και το διαλύσουμε το "μαγαζάκι" (Βουλή) δεν υπάρχει άλλη λύση απ' το να μας φορέσουν ένα τοποτηρητή και να μη μπορούμε να πούμε και τίποτα. Ξέρω ξέρω το Σύνταγμα επιτάσσει νέες εκλογές αν καταλήξουν άγονες όλες οι διερευνητικές εντολές αλλά οι φθηνότερες εκλογές στην Ελλάδα κοστίζουν 70 εκατομμύρια €υρώ και δεν πρόκειται να μας δώσουν άλλα να τις επαναλάβουμε. Ναι, φίλες και φίλοι εκεί έχουμε φτάσει και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, δεν μπορούμε ούτε εκλογές να κάνουμε αν δεν μας "πετάξουν κανένα κέρμα" οι δανειστές μας στην παλάμη που θα έχουμε πλέον μονίμως απλωμένη. Ας σκεφτούμε λοιπόν λίγο νηφάλια με συναίσθηση ότι παίζονται πολλά στην επόμενη εκλογική διαδικασία κι ας αποφύγουμε το πέταμα της ψήφου μας σε κόμματα των 3 εβδομάδων που δεν έχουν καν καταστατικές αρχές (διακηρύττουν εκλογικές συνεργασίες με όποιον τους κάτσει αδιακρίτως), δεν έχουν συνέδριο και εκλεγμένα όργανα διοίκησής τους, παρά αποτελούν το προσωπικό βίτσιο κάποιου εξωπεταγμένου από κάποιο κομματικό μαντρί, ή σε κόμματα που αλλάζουν πολιτική κάθε μία άντε δύο εβδομάδες ανάλογα με τα (πειραγμένα) δημοσκοπικά ευρήματα. Ο Θεός να μας φωτίσει.