Χάσαμε τα προσχήματα. Στοπ.

Καλά το πήγαν μέχρι εδώ το παραμύθι με τη διαπραγμάτευση με την τρόικα που τάχα όλο την πλησιάζαμε κι όλο ξεμάκραινε. Α, και την παράλληλη προσπάθεια να πείσουμε τον κυρ-Φώτη να υποχωρήσει, πού τη βάζεις ; Στο μεταξύ ο κυρ-Φώτης παίρνει τα χάπια του και κοιμάται νωρίς (είναι και μεγάλος άνθρωπος), εμείς κατά τα άλλα προσπαθούσαμε όλη τη νύχτα να τον μεταπείσουμε. Ένας Στουρνάρας ξενύχτησε στο Internet να στέλνει e-mails και το πρωί κλάταρε και πήγε στο νοσοκομείο. Και πού ήταν η διαφορά που δεν επέτρεπε στην τρόικα να προχωρήσει στη σύνταξη έκθεσης ; Ανώτατος μισθός για τον υπολογισμό της αποζημίωσης απόλυσης 2.000€ αντί 1.800 και 4 μήνες η προειδοποίηση αντί 3. Ρε ποιον κοροϊδεύετε ; Πέρασαν μέτρα δημοσιονομικής σφαγής ... προσαρμογής εννοούσα 13,5 δις €, πέρασαν και 3 μήνες σχεδόν διαπραγματεύσεων κι όλα αυτά για να πείσουμε την τρόικα να δεχτεί έναν όρο (αποζημίωση απολυόμενου με πάνω από 16 χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη και μισθό πάνω από 2.000€ μεικτά) που αφορά ούτε 5.000 εργαζόμενους στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή που λέει κι ο Βαγγέλας ; Κι όλες αυτές οι "βελτιώσεις" και "υποχωρήσεις" δεν είναι αρκετές για ένα κόμμα που στηρίζει (κατά τα άλλα) την Κυβέρνηση να ψηφίσει το έρμο το νομοσχέδιο που επικυρώνει τη συμφωνία με την τρόικα κι επιμένει να μας κάνει ρεζίλι διεθνώς ; Αδέρφια, μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας. Δεν ασχολούνται πια να διαφυλάττουν ούτε τα προσχήματα ! Εγώ δεν παίζω άλλο, κουράστηκα. Σταματήστε να κατέβω !

Η Αριστερά στην Ελλάδα

Σαν να μας κούρασε πολύ ο κυρ-Φώτης με την πολιτική του απειρία που τον οδήγησε να δηλώσει δημόσια ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα για τα εργασιακά και τώρα να έχει εγκλωβιστεί και να ψάχνουμε να βρούμε φόρμουλα ώστε και η συμφωνία με την τρόικα να μη διακυβευθεί και να μην ξεφτιλιστεί ο ίδιος. Στο σημείο αυτό μπορούμε να θυμηθούμε τι είχε γίνει και σε άλλη μία περίπτωση που η Αριστερά εκλήθη ν' αναλάβει μερίδιο Κυβερνητικής ευθύνης. Φυσικά μιλάω για την Κυβέρνηση Τζανετάκη το μακρινό και "βρώμικο" '89. Τότε είχαν εγείρει θέμα ανατίμησης των αλεύρων οι αλευροβιομήχανοι που σαν αποτέλεσμα θα είχε να ανέβαινε η τιμή του ψωμιού κατά 10 δραχμές. Κάτι που δεν έγινε ποτέ γιατί η τότε Αριστερή πιτσιλιά στην Κυβέρνηση, το ΚΚΕ, με τον απίθανο Φλωράκη είπε το ιστορικά αμίμητο "Ουόχιιι, θα τρώει φτηνό ψωμί ου λαός" με αποτέλεσμα να γίνουν χαριστικές ρυθμίσεις προς τους αλευροβιομήχανους με τις οποίες και ωφελήθηκαν 2,3 δις δραχμών τότε ... Στο μεταξύ συνέχισε και συνεχίζει ακόμα απτόητο το ΚΚΕ να καλεί σε αγώνες το λαό ενάντια στα υπερκέρδη των βιομηχάνων. Η ίδια γελοιότητα ακολουθεί και τον άλλο Αριστερό πόλο, το ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις χθες του ξέφυγε του Τσίπρα και είπε ότι "ακόμη και να μη ζητούσαμε τη δόση, θα μας την έδιναν με το ζόρι, θα μας έδιναν και ρετσινόλαδο για να την πάρουμε". Αφήνω ασχολίαστο το ρετσινόλαδο και στέκομαι στη φτηνή απατεωνιά με την οποία πολιτεύεται, η οποία συνοψίζεται στο γεγονός ότι κι οι ίδιοι να έπαιρναν την Κυβέρνηση τα ίδια ακριβώς θα είχαν γίνει, οπότε πάπαλα όλη η φιλολογία με την αντίσταση στα Μνημόνια. τις ανατροπές και άλλα ηχηρά παρόμοια, με τα οποία κορόιδεψε και άρπαξε την ψήφο τόσων αφελών. Με λίγα λόγια η Αριστερά στην Ελλάδα ανέκαθεν είχε μια ελαφρότητα στη διατύπωση ρεαλιστικών προτάσεων και ιδίως στη διαχείριση ευθυνών όταν κι όποτε εκλήθη να το κάνει. Για το λόγο αυτό τη βόλευε αφάνταστα ο ρόλος του "μπαχαλάκια" που περνάει ωραία στο πεζοδρόμιο. Αρκεί βέβαια το ξύλο και τα δακρυγόνα στο πεζοδρόμιο να τα τρώει ο ηλίθιος λαός που αναφανδόν την ακολουθεί.

Δουλειά κι αυτή ...

Προφανώς αναφέρομαι στους Έλληνες πολιτικούς οι οποίοι προκειμένου να δείχνουν χρήσιμοι νοιώθουν την ανάγκη, ευκαίρως ακαίρως, να γκρινιάζουν δημοσίως. Τελευταία αφορμή γι' αυτή την προσφιλή τους συνήθεια δόθηκε την περασμένη Παρασκευή μετά την οριστικοποίηση του χρονοδιαγράμματος της εκταμίευσης της πολυπόθητης και πολυαναμενόμενης δόσης των 31,5 δις €υρώ. Κοντολογίς, παίρνουμε τη δόση γκρινιάζουν (ορισμένοι) πολλά παραχωρούμε, ξεπουληθήκαμε κλπ. Δεν παίρνουμε τη δόση, ανίκανοι στην Κυβέρνηση, η Ελλάδα στο περιθώριο κλπ. Δεν αντέχονται με τίποτα. Προσωπικά με ξεπερνάει το γεγονός να νομίζουν οι πολιτικοί μας εν έτει 2012 ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είναι μια αγέλη που τυφλωμένη από μια κομματική γραμμή θα καταπίνει αμάσητο ότι σκαρφιστεί ν' ανακοινώσει η κομματική καθοδήγηση. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτοί. Αλλά πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια με την πρόσβαση που αποκτήσαμε όλοι σε πηγές πληροφόρησης ολοένα και λιγότερο ελεγχόμενες/ποδηγετούμενες, όσο να 'ναι έχουμε, σαν σύνολο μιλάω, ξυπνήσει.  Το ότι βέβαια κατευθύνουμε την αντίδρασή μας σε λάθος κατεύθυνση είναι το θέμα μιάς άλλης συζήτησης. Αλλά τουλάχιστο ας μείνουμε στην ικανοποίηση  ότι η δουλειά του πολιτικάντη Μαυρογιαλούρου αρχίζει να φθίνει ...