Τελικά, Ευρώπη των λαών ή των μηχανισμών ;

Πλάκα-πλάκα τη σοβαρότερη δήλωση μέσα στο χαμό την έκανε χθες ο Γκόρντον Μπράουν. Είπε ότι κακώς ασχολούμαστε με το ποσοστό του ελλείμματος κάθε χώρας, το χρέος της κλπ. Το θέμα είναι, είπε, ότι είμαστε σε ύφεση και πώς να βρούμε προοπτική για ανάπτυξη. Πολύ σωστά. Τι να τα κάνεις τα νούμερα που βελτιώνονται (χρέος, έλλειμμα κλπ) όταν βρέχει απολύσεις, έχεις μουλιάσει στην τελματωμένη γιγαντιαία ανεργία και δεν υπάρχει ανάπτυξη και κυρίως πλαίσιο που να οδηγήσει στην ανάπτυξη που με τη σειρά της θα έδινε προοπτική απασχόλησης και βελτίωσης του επιπέδου ζωής ; Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτή η δήλωση δεν είναι παρά μια νηφάλια υπενθύμιση ότι τα πράγματα είναι συνήθως απλούστερα απ' ότι τα κάνουμε να φαίνονται για να χειραγωγούμε τους λαούς ευκολότερα . Και ξανακάνει επίκαιρο και το ερώτημα του τίτλου, που καλούμαστε ν' απαντήσουμε τι θέλει ο καθένας μας και ανάλογη κατεύθυνση να πάρουν οι αγώνες μας.

Γλέζος

Ουφ τελείωσε κι η "περιπέτεια" της υγείας του Γλέζου. Τώρα λοιπόν μπορώ να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου από την αγωνία και να καταθέσω και μερικές σκέψεις επ' αυτού. Κατ' αρχάς να δηλώσω εξ αρχής ότι δε συμφωνώ κι ούτε επικροτώ την κίνηση του "οργάνου" να ψεκάζει τον οποιονδήποτε από 30 εκατοστά. Από κει και μετά όμως δεν μπορώ να καταλάβω όλη αυτή τη φιλολογία περί του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και τον αγωνιστή κλπ κλπ. Ωραία έκανε την ηρωική του πράξη τότε που την έκανε, τον ευχαριστήσαμε, τον τιμήσαμε κι όλα τα κάναμε. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι έχει την ασυλία να κάνει ότι θέλει και μάλιστα προκλητικώ τω τρόπω, παραβαίνοντας νόμους και κανόνες. Ωραία "φάμπρικα" βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ κι η εν γένει Αριστερά, βάζουμε το ιερό τοτέμ (Γλέζο) μπροστά κι αν τον πειράξουν θα κλαίμε όλοι μαζί και ξαμολάμε και το έτοιμο (πιασάρικο) κήρυγμα περί ιστορικού στελέχους κλπ Α, μην ξεχάσουμε και την ηλικία του (88) κάνει καλό γκέλ στα δελτία. Για να σοβαρευτούμε λίγο παρακαλώ πολύ. Αν θέλουν σεβασμό, οίκτο ή έλεος οι τυχόν μουστόγεροι να κάθονται σπίτι και να γράφουν επιφυλλίδες να μας δίνουν ρότα και παράδειγμα. 'Οχι να καταλύουν κάθε είδους έννομη τάξη και να μη μπορούμε να τους πούμε και τίποτα γιατί άκουσον άκουσον είναι, λέει, ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Κι όλο αυτό γίνεται πιο διασκεδαστικό αν σκεφτούμε ότι δεν υπάρχουν "ιστορικά στελέχη της Δεξιάς" (γιατί άραγε ;) που να διεκδικούν τέτοια ιδιότυπη ασυλία στις παρανομίες και στις προκλήσεις τέτοιου είδους !

Καλά μάς κάνουν !

Επειδή φτάσαμε αισίως στην παραμονή της επίσημης πλέον ανακοίνωσης των πρόσθετων λεγόμενων μέτρων, νιώθω την ανάγκη να πω δυο λόγια για την απεργία της περασμένης Τετάρτης. Απεργία που ήταν πρώτα απ' όλα αποτυχημένη. Κι απέτυχε για τον πολύ απλό λόγο διότι έχει καταλάβει κι ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας ότι αυτά είναι παιχνιδάκια που παίζονται στην πλάτη του και φυσικά σπαταλώντας τα δικά του μεροκάματα. Κατ' αρχάς κι όλη η χώρα να έτρωγε το παραμύθι και να απεργούσε πείτε μου ειλικρινά τί μπορούσε να γίνει ; Να πιεστεί η Κυβέρνηση ; Να αποτραπεί η "εφαρμογή" και μάλιστα πολύ βαθιά των επιπρόσθετων μέτρων ; Φυσικά τίποτα. Αλλά πέρα από αυτά τα προφανή αυτό που κυρίως κατέδειξε αυτή η απεργία ήταν ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα το θέμα οικονομική κρίση. Όόόόλοι υποτίθεται δηλώνουμε στα γκάλοπ ότι κατανοούμε την ανάγκη λήψης μέτρων, όόόόλοι υποτίθεται δηλώνουμε ότι πρέπει να παρθούν σκληρά μέτρα και πάντως το συντομότερο ΑΛΛΑ απεργούμε για να μη συμβούν αυτά επάνω μας ! Πάνω στους άλλους κι ας είναι ότι να' ναι. Εντάξει θα μου πείτε δε θα λεγόταν Ελλάδα αυτή η κατάντια που έχουμε για χώρα αν δε συνέβαιναν αυτά. Κι αυτό ίσως το κατανοούμε όταν συζητάμε μεταξύ μας. Τώρα όμως που μας έχουν πάρει χαμπάρι οι ξένοι κι έχουμε βγει στην επαιτεία (κυριολεκτικά όμως) φυσικά δεν πρόκειται να βρεθεί κανένας πουθενά στον πλανήτη να καταλάβει όλη αυτή τη σχιζοφρενική κατάσταση και κυρίως να τη χρηματοδοτήσει/στηρίξει. Δανίζεται η Ελλάδα με τους επαχθέστερους όρους χάνοντας μάλιστα και μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, για να κάνει τι ; Να συνεχίσει να συντηρεί ένα υπέρογκο κι υπερφίαλο και διεφθαρμένο Κράτος. Να συνεχίσει να καταναλώνει περισσότερα απ' όσα τυχόν παράγει. Να συνεχίσει να δαπανά όλους τους πόρους της σε μη παραγωγικούς σκοπούς. Να συνεχίσει αν σκορπά απίθανα λεφτά δεξιά κι αριστερά σε όπλα που ενίοτε μένουν απλώς πακεταρισμένα κι επιχειρησιακώς άχρηστα (S-300 κλπ). Και πάνω σ' όλα αυτά διατυμπανίζουμε, μ' αυτήν την γελοία απεργία, προς πάσαν κατεύθυνσιν ότι δεν εννοούμε ν 'αλλάξουμε νοοτροπία και να δεχτούμε να στερηθούμε τίποτα απ' τα κεκτημένα άλλων εποχών. Δεν πρόκειται λοιπόν αν βρούμε κανέναν αρωγό σ' αυτή την προσπάθεια να συμμαζευτεί αυτό το τρελοκομείο που λέγεται Ελλάδα και θα συνεχίσουν να μας κάνουν ότι μας κάνουν. Και το χειρότερο συν-Έλληνες είναι ότι μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι καλά μάς κάνουν !