Τώρα που πλέον φαίνεται να "ξεφουσκώνει" κάπως το θέμα μπορούμε να κάνουμε κάποιες σκέψεις πάνω σ' ένα γνωστό από παλιά και "προαναγγελθέν έγκλημα". Οι αγρότες λοιπόν αφού τελείωσαν ότι δουλειές είχαν το φθινόπωρο, αποφάσισαν να σπάσουν την ανία τους με το να καταλύσουν κάθε έννοια Συνταγματικής Τάξης και νομιμότητας, τρώγοντας σουβλάκια στη μέση της Εθνικής Οδού. Αυτή η εκδήλωση απύθμενου κοινωνικού μένους, βλακείας και κομματικής εμπάθειας παριστάνει τις λεγόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις. Απλά ήρθε η ώρα να καταλάβουν οι αγρότες την απάτη που οικοδομήθηκε πάνω στην πλάτη τους και ν' αρχίσουν να νοιώθουν στο κορμί τους τις συνέπειες της πολιτικής τους παραπλάνησης. Η ιστορία αρχίζει κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '90 τότε που ακόμη σοσιαλιζόμαστε αλλά πλέον εκσυγχρονιστικά. Όταν πήγε λοιπόν ο Σημίτης στην Ευρωπαϊκή Ένωση να πάρει το περιβόητο τότε Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, γνωστό κι ως πακέτο Ντελόρ, ύψους 16 τρις δραχμών (που τελικά πήραμε 11 τρις αλλά τέλος πάντων), τον έβαλαν να δεσμευτεί ότι η συμμετοχή του αγροτικού προϊόντος στο ΑΕΠ της Ελλάδος θα έπρεπε να πέσει από το 16% στο 9%, θα έπρεπε δηλαδή σε απλά Ελληνικά να βρεθεί τρόπος οι μισοί περίπου αγρότες να "φάνε σουτ βολέ και άουτ" απ' τα χωράφια τους. Φυσικά αυτό τότε αποσιωπήθηκε υπό την απόλαυση του ξεκοκκαλίσματος των Ευρωπαϊκών Επιδοτήσεων. Τον Ιούνιο του 2001 όταν μπήκαμε ασθμαίνοντας στην ΟΝΕ οι μόνοι που πανηγύριζαν (τους θυμάστε στους δρόμους πάλι μεθυσμένους από χαρά ;) ήταν και πάλι οι αγρότες, μόνο που ήταν αυτοί που επρόκειτο να θιγούν περισσότερο απ' όλους μας, δηλαδή αυτοί που απαρτίζουν την πρωτογενή Οικονομία η οποία θα έπρεπε να είχε αρχίσει να μετατοπίζεται προς τη Δευτερογενή, αλλά δεν έγινε ποτέ αυτό. Πράγματι με την διεύρυνση της Ε.Ε. έγινε σαφές ότι από 1/1/'08 θα έκλεινε οριστικά η στρόφιγγα (τελικά πήρε μικρή παράταση) των Ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων γενικά. Θα έπρεπε δηλαδή να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δε γίνεται πλέον να κάααθονται στα καφενεία να παίζουν δηλωτή και κοντσίνα και τα λεφτά να τρέχουν απ' τους ηλίθιους τους Ευρωπαίους που οι σοσιαλισταράδες μας τους γέλασαν και τα εξασφάλισαν. Αξίζει επίσης να θυμηθούμε τι έγινε το 2002-3 με τις επιδοτήσεις που είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να λιγοστεύουν πια και εν μέσω πάλι κινητοποιήσεων ο Δρυς (τον θυμάστε ;) βγήκε και τους έταξε το περιβόητο 50άρικο (σε δραχμές ακόμα τα λέγαμε παρά το Ευρώ). Πάει λοιπόν στις Βρυξέλλες να το ανακοινώσει και γύρισε μπλέ μαρέν απ' τις σφαλιάρες που έφαγε αφού πλέον δεν επιτρέπεται σε χώρα-μέλος της Ε.Ε. να βάζει χέρι στον Κρατικό Προϋπολογισμό για αγροτικές ενισχύσεις και δεν επρόκειτο να επιτραπεί παρέκκλιση για την Ελλάδα γιατί τότε θα άνοιγαν τον ασκό του Αιόλου και για χώρες όπως Ισπανία και Ιταλία. Γυρίζει λοιπόν στην Ελλάδα, το ανακοινώνει και στις εκλογές του 2004 δε τον ψήφισε ούτε η γυναίκα του (δε βγήκε καν βουλευτής στην Κέρκυρα). Σ' όλη αυτή την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας προς την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Οικονομίας, είχαμε ν' αντιμετωπίσουμε και τη βλακεία και ξεροκεφαλιά των αγροτών. Λέει για παράδειγμα η Ε.Ε. ότι το 2002 θα απορροφήσει από την Ελλάδα 1,18 εκ. τόνους βαμβάκι. Αυτό προϋπέθετε μια κατανομή και έλεγχο των καλλιεργειών. Έλα όμως που ο κάθε τσιμεντόβλακας αγρότης που φοράει δυο αριστερές σαγιονάρες δεν παίρνει από λόγια σχετικά με το τι τον συμφέρει να σπείρει. Αποτέλεσμα εκείνη τη χρονιά βγάλαμε 1,38 εκ. τόνους βαμβάκι και φυσικά δεν μπορούσε (και δεν έπρεπε) να απορροφηθεί όλο από τον εύκολο πελάτη, την Ε.Ε. Τα υπόλοιπα τα ζήσαμε στις τηλεοράσεις που έδειχναν τους αγρότες που το έκαιγαν στο δρόμο με οργή κι αγανάκτηση για τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια ... Με όλα αυτά θέλω να πω ότι οι αγρότες είναι άξιοι της μοίρας και των πολιτικών επιλογών τους. Σκληρή βέβαια μοίρα, αναμφισβήτητα δύσκολο να τη δεχτεί κάποιος αλλά με τέτοια συμπεριφορά και τέτοια εκδήλωση κοινωνικού μένους που επέδειξαν όλη την τελευταία 25ετία ποιος θα βρεθεί να τους λυπηθεί ; Καλά θα κάνουν λοιπόν να δείξουν σύνεση και συναίνεση μπας και σώσουμε τίποτα. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται να γίνει τίποτα για όσο τους εκμεταλλεύονται κόμματα και παρατάξεις και τους βγάζουν στους δρόμους να ταλαιπωρούν το Κοινωνικό Σύνολο με "μεθόδους αγώνα και πάλης" που έχουν απολιθωθεί κάπου στο 1917 και που έφερε στην Ελλάδα κάποιος λαοπλάνος-επιστήμονας της πολιτικής εξαπάτησης το 1981.
