Και τι έγινε λοιπόν ;

"Κι έτσι απλά προχωρήσαμε" που λέει κι ένα τραγουδάκι. Τι έγινε λοιπόν απόψε ; Όλοι όσοι είχαν πει κάτι οπουδήποτε είχαν την ευκαιρία να γλείψουν εκεί που έφτυναν, ο ΓΑΠ κατάφερε να μείνει συνεπής στις δεσμεύσεις του προς τους "κηδεμόνες" του ότι δεν θα πάει σε εκλογές, κατάφερε να κάνει το Σαμαρά να δείχνει εξαφανισμένος από τις εξελίξεις και να στείλει για ύπνο σήμερα το βράδυ το Μπένυ με ένα καινούριο όνειρο (να γίνει μεταβατικός Πρωθυπουργός). Α, ξαναμάζεψε και τη Λούκα στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ για να έχει περιθώριο απωλειών και πάλι. Καθόλου άσχημα θα μου πεις για μια νύχτα από έναν φουκαρά που ξεκίνησε στην πολιτική "με ένα ρολόι κι ένα όνομα" όπως είπε κι ο ίδιος στη Βουλή. Αντιπαρέρχομαι τις κραυγές του Μπένυ "και ποιον θα στείλουμε στο Eurogroup τη Δευτέρα αν μας ρίξετε" και πάω στο επέκεινα. Τι βγήκε από όλο αυτό το πανηγύρι ; Ότι θα μπει ένας μεταβατικός Πρωθυπουργός (κι άρα αναξιόπιστος συνομιλητής της Τρόικα πλέον), σε μια μεταβατική Κυβέρνηση με συγκεκριμένη και κοντινή ημερομηνία λήξεως χωρίς καμία νομιμοποίηση (οι Κυβερνήσεις αποφασίζονται από τη Βουλή που εκφράζει έναν Λαό μέσω εκλογών κι όχι στο "πίτσι-πίτσι"). Και στο μεταξύ θα κληθεί αυτό το μεταβατικό πανηγύρι να εφαρμόσει και να τρέξει τα επαχθέστερα μέτρα που έχουν ψηφιστεί και ληφθεί από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους και να πάει τη χώρα μέχρι το Μάρτιο με όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Εντάξει όλοι είχαμε τις υποψίες μας ότι το clubάκι "Giorgos & friends" που μας κυβερνάει δεν κάνει για τη δουλειά, αλλά απόψε νομίζω ξεπέρασε κάθε όριο επικινδυνότητας για τη χώρα. Το συμπέρασμα τέλος πάντων είναι ότι με αυτό το πολιτικό σκηνικό δε μπορεί να αναζητηθεί λύση που θα "ηρεμήσει τις αγορές". Το λογικό θα ήταν να μεθοδευτεί ανατροπή της Κυβέρνησης (ο ΓΑΠ πάλι συνεπής θα παρέμενε δε θα είχε παραιτηθεί αλλά ανατραπεί από "ατύχημα"), να πηγαίναμε σε εκλογές άμεσα κι από κει και μετά βλέπαμε και τα "πίτσι-πίτσι". Έτσι όμως ότι κι αν προκύψει από αύριο δε θα έχει την αποδοχή, την ανοχή έστω, ούτε των δανειστών μας, ούτε των αγορών, ούτε βέβαια και πολύ περισσότερο του Λαού. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.