Μα πού ζούμε ;

Στον απόηχο της ιστορίας με το e-mail της πτώχευσης όπως ονομάστηκε θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ μια-δυο απόψεις. Κατ' αρχάς είναι εντυπωσιακό πόση μα πόση αφέλεια κυκλοφορεί σ' αυτή τη χώρα! Έμαθε ο κάθε αναλφάβητος να πατάει δυο πλήκτρα και να "χαϊδεύει" και κά'να tablet pc κι ενημερώθηκε επί παντώς του επιστητού. Πρέπει να είσαι πολύ αφελής (τουλάχιστο) για να πιστεύεις ότι διαβάζεις στο internet από μη ΕΠΩΝΥΜΕΣ και ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ πηγές. Πολύ περισσότερο να πας και να "σηκώσεις" και τις καταθέσεις σου και να τις κάνεις δεν ξέρω κι εγώ τι αλλά να τις σηκώσεις επειδή το είπε "κάποιος, κάπου, κάποτε". Θα μου πει κάποιος εδώ συνεχίζουν να γονατίζουν τους mail servers διάφορα chain mails του τύπου "στείλτε το mail αυτό σε όποιον γνωρίζετε γιατί με κάθε αποστολή κάποιος καταθέτει τάχα κάποιο μικροποσό και σώζεται έτσι κάποιος αναξιοπαθών" ή τα άλλα του τύπου "στείλτε αυτό το mail σε 45326 ανθρώπους μέσα σε 34566 λεπτά αλλιώς θα σας φάει ο τάδε δράκος και δεν ξέρω και γω τι άλλο θα σας συμβεί", και δε θα έβρισκε αφελή ζώα να επηρεάσει το mail του φαναρτζή από την Κρήτη ; Μην αναφέρω κι ότι όλα αυτά τα ... συμπαθή υποκείμενα έχουν κι από μία ισότιμη ψήφο στις εκλογές που εκλέγουν την Κυβέρνηση που ορίζει τις τύχες της χώρας και της ζωής μας, γιατί ανατριχιάζω ήδη. Τέλος πάντων αυτά είναι λίγο πολύ αναμενόμενα σε μια χώρα που είναι πρώτη στην Ευρώπη των 27 σε αναλφαβητισμό κι έλλειψη παιδείας, τα έχουμε ξαναπεί αυτά μην επανερχόμαστε. Η Κυβέρνηση τι χουνέρι ήταν αυτό που έπαθε. Που από τις Βρυξέλλες εκπορεύτηκαν εντολές του τύπου "να βρεθεί οπωσδήποτε ο συντάκτης κι αποστολέας και να τιμωρηθεί", και κινητοποιήθηκε όλη η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να συλλάβει τελικά έναν φαναρτζή που όταν δεν είχε δουλειά έστελνε ηλεκτρονικά ραβασάκια με ψευδώνυμο. Και για να το πάμε κι ένα κλικ βαθύτερα. Κάθε πολίτης αυτής της χώρας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Εννοώ για ότι διαβάζει, ότι πιστεύει κι ότι δεν πιστεύει. Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά με τις δικογραφίες για "διασπορά ψευδών ειδήσεων".Αυτά είχαν νόημα της δεκαετία του '50 τότε που έγιναν κι αυτοί οι νόμοι οπότε και για να επικοινωνήσεις κάποια είδηση στο λαό έπρεπε εκ των πραγμάτων να είσαι επώνυμος (είτε αρθρογράφος σε εφημερίδα, είτε επώνυμος παραγωγός σε γνωστό ραδιόφωνο, είτε τσάτσος της κρατικής τηλεόρασης) κι έτσι ασκούσες επιρροή και μόνο με το όνομά σου. Πολύ απλά άλλο είναι κάπου διάβασα κάτι που έγραψε ένας Γ.Β. κι άλλο το είπε ο Τέρενς Κουίκ π.χ. στο δελτίο ειδήσεων της εποχής. Σήμερα η εποχή έχει αλλάξει, hellooo που λένε και στην αλλοδαπή, η παραγωγή κι η διακίνηση της πληροφορίας έγινε ταχύτερη, λιγότερο ελεγχόμενη κι άρα περισσότερο αναξιόπιστη αλλά άλλαξε και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Άλλο τώρα αν στην Ελλάδα του 2011 είμαστε ακόμα ένα κοπάδι άλογα (απ' το α- και λογική), ή πρόβατα, διαλέξτε. Το να επιστρέφουμε συνεχώς στη δεκαετία του '50 με πρακτικές μάλιστα που παραπέμπουν σε ανελεύθερα καθεστώτα μάλλον δεν μας τιμά καθόλου σαν χώρα. Διαφωνεί κανείς ;