Ελλάδα σε κρίση, Έλληνες σε παράκρουση

Ήθελα από καιρό να θίξω αυτό το θέμα και πάντα το αμελούσα. Αφορμή γι' αυτό το σημείωμα αποτέλεσε μια κουβέντα που είχα πριν λίγες μέρες με μια φίλη, διαδικτυακά. Μιλούμε λοιπόν για τις διαπροσωπικές σχέσεις και πώς αυτές έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση που έχει για τα καλά επικαθίσει πάνω στην Ελλάδα. Είναι προφανές ότι η κρίση αυτή δεν είναι ούτε παροδική, ούτε σύντομη, ούτε κάτι αμελητέο. Με μόνο το γεγονός υπ' όψιν ότι δεν πρόκειται να βγούμε απ' αυτή την κρίση ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα, πολλοί έρχονται σε απόγνωση. Κανείς δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι όταν "δεν φτάνουν τα ρημάδια" για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες και υποχρεώσεις τότε τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ και καλά θα κάνουμε οι υπόλοιποι να μην "ψάχνουμε γωνία στο τάλιρο". Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τις στρεβλώσεις που θα περιγραφούν παρακάτω υπάρχει τεράστιο κενό και το κενό αυτό είναι η παιδεία που θα το γέμιζε. Έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα περίπου 2.000.000 ανέργους (επίσημα κι ανεπίσημα), δεν έχει η χώρα να πληρώσει τα επιδόματα ανεργίας τα οποία έχει μειώσει και σαν ποσό και σαν αριθμό δικαιούχων και βγαίνει ο άλλος στο twitter και βάζει αγγελία "πείτε μου πού υπάρχει άμεσα διαθέσιμο το iPhone να έρθω από το νησί μου να το πάρω". Τι να πρωτοσχολιάσεις εδώ ; Για άλλες κι άλλες ανάγκες του δεν έχει λεφτά και είναι απ' αυτούς που "βγάζουν" τα ρεπορτάζ στα κανάλια που κλαίνε δημόσια γιατί δε "βρέχει λεφτά απ' τον ουρανό", αλλά για ένα gadgetάκι αποθέωση της ματαιοδοξίας θα βρει και θα τα δώσει. Για να γίνει τι ; Να τον πουν "in", "trendy", τι ; Είναι απλά ο κλασσικός χλιδάνεργος Ελληνάρας που κάποτε χρεωνόταν για να κοτσάρει το πολυτελές αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι να το χαζεύει ο γείτονας. Και κάποτε το πήρε το προηγμένης τεχνολογίας "κολοκύθι". Πρέπει κάπως να το δείξει. Εκεί να δεις τον Ελληνάρα. Με καταιγισμό ανούσιων post στις περιβόητες πια σελίδες κοινωνικής δικτύωσης να ξεχειλίζει όλο το πλάτος και βάθος της αμορφωσιάς και της  αγένειάς του. Φυσικά μετά παύει να έχει προσωπική ζωή (πού να μείνει χρήμα, χρόνος, και διάθεση ;), και να γίνεται ο γνωστός ερειστικός, οξύθυμος και επιθετικός που "ψάχνεται για καβγά γιατί δεν ξέρει τι του φταίει". Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους, έτσι δεν είναι ; Ας πάμε κι ένα κλικ πιο βαθιά. Κρίση. Ωραία. Τι υπαγορεύει τους τρόπους που θ' αναζητήσει κανείς για ν' αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση ; Η παιδεία, φυσικά. Θέλει επάρκεια μόρφωσης και παιδείας για ν' αντισταθείς στο lifestyle αγορασμένο με τα δανεικά κι αγύριστα, που σε τάιζαν ως σκοπό ζωής τα κανάλια και τα ΜΜΕ την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας. Τέλος πάντων, μην το πλατειάζουμε άλλο, σε ότι με αφορά δε θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι η τραγική έλλειψη παιδείας είναι το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας κι ο σίγουρος παρονομαστής της κάθε στρέβλωσης απ' όσες ζούμε τελευταία και εξ αυτού η αιτία της "κακής μας μοίρας" σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία.