Περί Καμμένου και άλλων δαιμονίων

Πάει καιρός που ήθελα ν' ασχοληθώ με αυτό το άκρως Ελληνικό φαινόμενο, το να "κάνει κόμμα" ο κάθε ψυχάκιας και να σπεύδουν μετά από λίγοι έως αρκετοί να συνταχθούν με το "νέο στην πολιτική ζωή του τόπου". Πιο κραυγαλέο παράδειγμα (και φυσικά όχι μοναδικό ή τελευταίο) αποτελεί το μόρφωμα του Καμμένου. Το λέω μόρφωμα (ευγενικά) γιατί πολύ απλά δεν είναι κόμμα. Αυτό δεν το λέω για να το μειώσω απλά για να ακριβολογήσω. Μερικοί από τους λόγους που δεν το καθιστούν κόμμα είναι : δεν έχει ιδρυτικό συνέδριο, δεν έχει θεσμοθετημένα-ψηφισμένα όργανα, δεν έχει καταστατικές αρχές εγκεκριμένες από συλλογικό όργανο κλπ κλπ. Η απάντηση που θέλω να προλάβω ότι "να τώρα ετοιμάζεται το ιδρυτικό του συνέδριο" καταλαβαίνετε ότι δεν αντέχει και πολύ σε κριτική διότι ότι και να γίνει εκ των υστέρων (και τόσο αργά μάλιστα απ' την ίδρυσή του) δεν αλλάζει αυτό που προς στιγμήν είναι, ένα προσωπικό βίτσιο κάποιου. Προσωπικά μου θυμίζει την εικόνα που σίγουρα όλοι έχουμε συναντήσει, ο τρελός του χωριού έχει ανεβεί πάνω σε ένα κασόνι κι αγορεύει (συνήθως για το τέλος του κόσμου κι άλλα τέτοια διδακτικά) κι από κάτω έχουν μαζευτεί διάφοροι περίεργοι-αργόσχολοι και κάνουν καζούρα. Το θέμα προφανώς δεν είναι το προσωπικό βίτσιο ή απωθημένο του κάθε πειραγμένου, το θέμα είναι και μάλιστα σοβαρό το με πόση ευκολία και πόσοι τελικά σε αριθμό είναι οι πολίτες αυτής της χώρας που βρίσκονται πάντα να σπεύδουν να ενταχθούν στις γραμμές τέτοιων εγχειρημάτων. Είναι γνωστό ότι είμαστε ο πιο απολιτίκ λαός της Ευρώπης, είναι γνωστό επίσης ότι είμαστε κι ο πιο αμόρφωτος λαός δε χάνουμε κι ευκαιρία με τέτοιες αφορμές να αποδεικνύουμε και πόσο ηλίθιοι είμαστε τελικά. Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον που τρέχει να ενταχθεί σε τέτοιες "ιστορίες" ; Χωρίς σαφή ιδεολογικο-πολιτική γραμμή, χωρίς ιστορικές αναφορές, συνηθέστατα μετά από διαγραφή/αποπομπή από ήδη υπάρχοντα και λειτουργούντα κόμματα ο "αρχηγός" και ιδρυτής του, χωρίς καν λόγο ύπαρξης στην τελική τρέχει ο άλλος και δηλώνει οπαδός. Κάτι ΚΕΠ (ονέιρωξη του Αβραμόπουλου), κάτι Δημοκρατικές Αναγεννήσεις (απελπισία του Παπαθεμελή), κάτι ΛΟΥΚΑΝΙΔΗΣ (ναι κόμμα είναι κι αυτό από ΛΟΥΚΑ και ΚασταΝΙΔΗ), κάτι Φιλελεύθεροι ταύροι (του χάλασε το κομπολόι του Μάνου κι έκανε αυτό για να παίζει), κάτι Πειρατές (σιγά τα αίματα μόνο), κάτι ΡΙΚΣΣΥ εσχάτως τι μπορεί να περιμένει κανείς να προσφέρουν στον τόπο ; Όχι πείτε μου. Βλέπω μερικοί κρυφογελάτε που τα διαβάζετε, αλλά όταν τα ψηφίζετε νομίζετε ότι "θα διεμβολίσετε το πολιτικό σκηνικό της χώρας" κι ότι "θα κάνετε επιτέλους τη ρήξη με το κατεστημένο". Να κάπως έτσι σκίζονται άδικα ολοκαίνουργα καλσόν. Μετά δικαίως βγαίνουν οι διάφοροι Τατσόπουλοι και μας την κουνάνε μέσα στα μούτρα. Την προσωπική τους διαδρομή εννοώ βέβαια, γιατί είδα γέλασαν κι οι τελευταίοι ...