Η Αριστερά στην Ελλάδα

Σαν να μας κούρασε πολύ ο κυρ-Φώτης με την πολιτική του απειρία που τον οδήγησε να δηλώσει δημόσια ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα για τα εργασιακά και τώρα να έχει εγκλωβιστεί και να ψάχνουμε να βρούμε φόρμουλα ώστε και η συμφωνία με την τρόικα να μη διακυβευθεί και να μην ξεφτιλιστεί ο ίδιος. Στο σημείο αυτό μπορούμε να θυμηθούμε τι είχε γίνει και σε άλλη μία περίπτωση που η Αριστερά εκλήθη ν' αναλάβει μερίδιο Κυβερνητικής ευθύνης. Φυσικά μιλάω για την Κυβέρνηση Τζανετάκη το μακρινό και "βρώμικο" '89. Τότε είχαν εγείρει θέμα ανατίμησης των αλεύρων οι αλευροβιομήχανοι που σαν αποτέλεσμα θα είχε να ανέβαινε η τιμή του ψωμιού κατά 10 δραχμές. Κάτι που δεν έγινε ποτέ γιατί η τότε Αριστερή πιτσιλιά στην Κυβέρνηση, το ΚΚΕ, με τον απίθανο Φλωράκη είπε το ιστορικά αμίμητο "Ουόχιιι, θα τρώει φτηνό ψωμί ου λαός" με αποτέλεσμα να γίνουν χαριστικές ρυθμίσεις προς τους αλευροβιομήχανους με τις οποίες και ωφελήθηκαν 2,3 δις δραχμών τότε ... Στο μεταξύ συνέχισε και συνεχίζει ακόμα απτόητο το ΚΚΕ να καλεί σε αγώνες το λαό ενάντια στα υπερκέρδη των βιομηχάνων. Η ίδια γελοιότητα ακολουθεί και τον άλλο Αριστερό πόλο, το ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις χθες του ξέφυγε του Τσίπρα και είπε ότι "ακόμη και να μη ζητούσαμε τη δόση, θα μας την έδιναν με το ζόρι, θα μας έδιναν και ρετσινόλαδο για να την πάρουμε". Αφήνω ασχολίαστο το ρετσινόλαδο και στέκομαι στη φτηνή απατεωνιά με την οποία πολιτεύεται, η οποία συνοψίζεται στο γεγονός ότι κι οι ίδιοι να έπαιρναν την Κυβέρνηση τα ίδια ακριβώς θα είχαν γίνει, οπότε πάπαλα όλη η φιλολογία με την αντίσταση στα Μνημόνια. τις ανατροπές και άλλα ηχηρά παρόμοια, με τα οποία κορόιδεψε και άρπαξε την ψήφο τόσων αφελών. Με λίγα λόγια η Αριστερά στην Ελλάδα ανέκαθεν είχε μια ελαφρότητα στη διατύπωση ρεαλιστικών προτάσεων και ιδίως στη διαχείριση ευθυνών όταν κι όποτε εκλήθη να το κάνει. Για το λόγο αυτό τη βόλευε αφάνταστα ο ρόλος του "μπαχαλάκια" που περνάει ωραία στο πεζοδρόμιο. Αρκεί βέβαια το ξύλο και τα δακρυγόνα στο πεζοδρόμιο να τα τρώει ο ηλίθιος λαός που αναφανδόν την ακολουθεί.