Καμμένη (ή καημένη) γενιά

Αφορμή για σχόλιο με αυτόν τον προκλητικό τίτλο παραπάνω, αποτέλεσε ο νέος εκβιασμός της Τρόικα που πολύ συνοπτικά περιγράφεται ως εξής : "ή απολύετε επιτέλους μερικούς ΔΥ ή τα όρια συνταξιοδότησης θ' ανέβουν σε πρώτη φάση στα 67 και βλέπουμε". Όσο ψύχραιμα και να το δεις μιλάμε για ένα δυσβάσταχτο κόστος, αυτό της περιβόητης "δημοσιονομικής προσαρμογής" (τι χαριτωμένα που ακούγεται) το οποίο και γίνονται λυσσώδεις προσπάθειες να πέσει όλο σχεδόν πάνω σ' αυτή τη γενιά. Αυτή τη γενιά που ήδη την καταδίκασαν να ζήσει άνεργη (η επίσημη ανεργία υπολογίζεται να είναι 34% το χειμώνα, άρα η πραγματική θα φτάσει το 45% !) κι αν ποτέ δουλέψει να μένει απλήρωτη (θυμίζω ο εθνικός κατώτατος μισθός είναι 571 € και 510 € για νέους κάτω των 25 ετών). Εννοείται ότι δεν δικαιούται τίποτα από κοινωνική μέριμνα, υγειονομική περίθαλψη, ή κρατική υποστήριξη. Ήδη με τους εκβιασμούς αυτούς ξεκινάει η δημιουργία κλίματος που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην καθιέρωση γενικού ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση τα 70 χρόνια (πρακτικά κι ουσιαστικά αυτό σημαίνει την κατάργηση της έννοιας της σύνταξης αφού το προ μνημονίου μέσο προσδόκιμο ζωής για τον άνδρα ήταν στην Ελλάδα τα 72,9 χρόνια και για τις γυναίκες τα 79,8 χρόνια). Είναι γνωστό από την πλούσια εμπειρία του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες απ' όπου πέρασε ότι η εφαρμογή τέτοιων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής για μια δεκαετία σημαίνει αυτόματα και μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής κατά 4 χρόνια. Άρα σε απλά Ελληνικά, θα περιμένω να ζήσω (λόγω στέρησης φαρμάκων και περίθαλψης) περίπου 69 χρόνια ΑΛΛΑ θα πρέπει να γίνω 70 για να κάνω αίτηση για συνταξιοδότηση ! Αν αναλογιστούμε δε, και για ποιο λόγο ουσιαστικά διαγράφεται αυτή η γενιά από την Ελλάδα, ο παραλογισμός χτυπάει κόκκινο. Γιατί οι γονείς κι οι παππούδες της εν λόγω γενιάς έζησαν ασώτως πολύ πάνω από τις δυνατότητες της χώρας ! Νομίζω, χωρίς υπερβολή, ότι δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο (αλλά ούτε κι επόμενο) σε καμία χώρα του κόσμου η μια γενιά να σπαταλάει προκαταβολικά το μέλλον της επόμενης ! Πού συναντιέται δηλαδή με τη λογική το γεγονός να είναι ο μπαμπάς μου μονόμισθος υπάλληλος (για παράδειγμα) και να έχει ΚΑΙ σπίτι δικό του, ΚΑΙ εξοχικό, ΚΑΙ καινούριο μοντέλο BMW κάθε 3 χρόνια και και και ; Και μετά θα πρέπει εγώ για όλες αυτές τις ανώριμες επιλογές του, και της γενιάς του, να δεχτώ ότι πολύ απλά δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ μέλλον στη χώρα ΜΟΥ. Διότι μη γελιέστε όσα μνημόνια και να εφαρμόσουν, όσα μεσοπρόθεσμα και να ψηφίσουν, ούτε ανάπτυξη πρόκειται να φυτρώσει σ' αυτή την έρμη τη χώρα, ούτε πλούτος να παραγχθεί πια. Διότι αυτά θα τα έφερνε η επόμενη γενιά, δηλαδή η δική μας, δηλαδή αυτή που είναι ήδη καμμένη. Καληνύχτα και καλή τύχη (ως μετανάστες πια).