Τα ζήσαμε όλα

Δεν πέρασαν ακόμη 100 ώρες απ' όταν εκφράστηκε ο γίγαντας λαός και ήδη νοιώθω ότι τα ζήσαμε όλα. Πιο συγκεκριμένα, ζήσαμε τον Τσίπρα ως τον πιο ανακουφισμένο δεύτερο που είδαμε ως τώρα. Ήταν τέτοια η χαρά του που δεν θα κληθεί να κυβερνήσει που δεν μπορούσε να τηρήσει καν τα προσχήματα ! Αυτονόητο ήταν μετά να ζήσουμε και τη στείρα του άρνηση να συμμετέχει στην Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (που περίπου είχε ανάγκη ο τόπος). Είχε δε το θράσος να αξιώνει και επίσπευση των διεργασιών ! Σαν το παιδάκι που φωνάζει στα άλλα που χτίζουν με κόπο τον πύργο τους στην άμμο να κάνουν γρήγορα για να μπορέσει μετά το κακομαθημένο να του πετάει πέτρες ! Στη συνέχεια ζήσαμε την πρωτότυπη κι ακατανόητη εμμονή του Βαγγέλα να καταργήσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι περί αυτού πρόκειται. Αν, λέω αν, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν ικανός ν' αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες Αξιωματική Αντιπολίτευση θα έπρεπε να λογίζεται ο συγΚαμμένος. Κατάργηση δηλαδή του θεσμού επί της ουσίας. Βέβαια ο Βαγγέλας είναι γνωστό ότι βασανίζεται από βαριάς μορφής ψυχοπάθεια με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και γι' αυτό έσπευσε να δηλώσει (ο ηλίθιος) ότι δεν θα συνεργαζόταν με τον Σαμαρά για να δημιουργηθεί Κυβέρνηση ΑΝ ΔΕΝ έμπαινε στην Κυβέρνηση κι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο οποίος είχε ήδη δηλώσει πανευτυχής ότι δεν ασχολείται με το θέμα. Συνεπώς έμελλε να ζήσουμε και το επείγον τηλεφώνημα από ... Ευρώπη στο Βαγγέλα που τον υποχρέωνε να λογικευτεί και να αυτοανερεθεί επί τόπου (πλέον είναι "μικρός" πολιτικά και πρέπει να τρώει και καμιά ξεφτίλα πού και πού) και να πάει να δώσει στήριξη στο Σαμαρά. Οπότε του πήρε και κα'να δίωρο μετά να βρει αποδεκτό πρόσχημα για την επιτόπια στροφή του. Στη συνέχεια ζήσαμε τις άπειρες τον αριθμό συναντήσεις των τριών σωματοφυλάκων της πολιτικής και κυβερνητικής ομαλότητας που έδωσαν και ουκ ολίγα ευτράπελα στους κειμενογράφους των καλοκαιρινών επιθεωρήσεων. Για παράδειγμα μόλις ο Κουβέλης άρχισε να συνηθίζει το ρόλο του ως συνομιλητή με τον εν δυνάμει (ως τότε) Πρωθυπουργό (δεν του είχε ξανασυμβεί), ξιπάστηκε κι άρχισε να λέει χαζά. Για παράδειγμα αξίωνε να οριστεί ως Υπουργός στο Παιδείας και Θρησκευμάτων η (γνωστή) Ρεπούση (άκουσον άκουσον !). Στην αυτονόητη άρνηση που εισέπραξε από την κοινή λογική και μόνο, τα στύλωσε και σε "αντίποινα" αξίωσε (και πέτυχε τελικά) να μην υπουργοποιηθούν οι Βορίδης και Γεωργιάδης. Μικρό το κακό. Ευτυχώς πήρε έγκαιρα τα χάπια του και του έπεσε το ουρικό οξύ το οποίο ως γνωστόν όταν ανεβαίνει σε κάνει να ... παραλογίζεσαι. Τέλος ζήσαμε και το άλλο ευτράπελο από το Σαμαρά αυτή τη φορά, ο οποίος άκουσε να του λένε ότι στα Υπουργεία βάζουμε πολιτικούς κι όχι τεχνοκράτες (σωστό !) κι αυτός πήρε και ξήλωσε τον Φραγκούλη από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και τον αντικατέστησε με τον ... "κόκκινο Πάνο" ! Ήμαρτον ρε που θα 'λεγε κι ο Γεωργίου speaking. Τέλος πάντων νομίζω ότι ήδη ζήσαμε πολλά για τις λίγες ώρες που κύλησαν κι αν η πυκνότητα των γεγονότων παραμείνει κοντά σ' αυτό το ρυθμό τότε προβλέπω να πέφτει η Κυβέρνηση το Σεπτέμβριο απλά και μόνο διότι θα τα έχει κάνει όλα (καλά και κακά) !