Σκουριές

Να 'μαστε πάλι να σχολιάζουμε τα ίδια και τα ίδια. Ήδη απ' τον τίτλο γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι μιλάμε για τις αθλιότητες που έλαβαν χώρα στις Σκουριές Χαλκιδικής. Γύρω στους 50 υπανάπτυκτους μπαμπουίνους ήρθαν τα μεσάνυχτα και κατέστρεψαν τα πάντα σε μια απ' τις λίγες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα επιτέθηκαν άγρια (ενδεικτικό της συνομοταξίας στην οποία ανήκουν) και στους δύο φύλακες που εκτελούσαν τη βάρδιά τους προκαλώντας τους τόσο σωματικές όσο και ψυχικές βλάβες. Και καλά με τη θολοκουλτούρα της ψευτο-αριστερίστικης μάζας των πνευματικά ανάπηρων που μάζεψε και κουμαντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, που εκτελούν τυφλά αυτές τις ενέργειες που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν κι είναι περιττή πλέον κάθε αναφορά. Αυτό που αξίζει να συζητήσουμε είναι το πού έχει φτάσει η κοινωνία μας σήμερα και τι μπορούμε να περιμένουμε από δω και μετά. Μισό λεπτό να κάνουμε ταμείο προηγουμένως. Πρόσφατα ο γίγαντας λαός απεφάνθη ότι "λεφτά υπάρχουν", αρκεί να μοιράζονται αφειδώς δεξιά κι αριστερά κι ας τα χρωστάμε για πάντα, μετά συντάχθηκε αφελώς και μάλλον κουτοπόνηρα πίσω από ένα υπερφίαλο παιδαρέλι που υποσχέθηκε ουσιαστικά ότι φανταζόταν για τον εαυτό του ο κάθε πικραμένος (=Τσίπρας) και τέλος εξαφάνισε το ΠΑΣΟΚ που τον έτρεφε τόσα χρόνια δίνοντας εκλογική-πολιτική δύναμη σε κάθε απίθανο κι ανερμάτιστο μπουλούκι που κατάφερε να τυπώσει ψηφοδέλτια (Καμμένος, ΧΑ κλπ). Ανακάλυψε τη "μπίζνα" του κινήματος "δεν πληρώνω" κι άφησε να τον συνεπάρει το όνειρο του "διαλύστε τα όλα". Δεν μπορεί, σίγουρα θα το έχετε ακούσει το ακαταμάχητο "να σε απολύσουν τώρα, να σου κατάσχουν το σπίτι, τις καταθέσεις και την περιουσία". Στο ερώτημα "γιατί, τι σας έφταιξα εγώ ;" έρχεται η αποστομωτική απάντηση "για να 'ρθεις στην ίδια θέση με μένα και να με καταλάβεις". Βρε ηλίθιε ! Εσύ καλώς ή κακώς έχασες τη δουλειά σου κι εξαθλιώθηκες. Στο μεταξύ εγώ που δούλευα με τους φόρους και τις εισφορές που πλήρωνα εξασφάλιζα το ταμείο ανεργίας σου, τα φάρμακα της μάνας σου, το νοσοκομείο του μπαμπά σου, και το σχολείο που ξεστράβωνε το βλαστάρι σου. Έστω και με απέλυσαν κι εμένα, εξαθλιώθηκα κι εγώ και καθόμαστε δίπλα-δίπλα κάτω στο πεζοδρόμιο. Σε ρωτάω "και τώρα τι έγινε ;" Η μόνη απάντηση που μπορείς να λάβεις είναι " καλά να πάθεις κι εσύ, για να καταλάβεις τι περνούσα εγώ προηγουμένως". Από κει και πέρα όμως τι γίνεται ; Ποιος θα μας ταΐσει και τους δυο μας στο παραπάνω παράδειγμα ;  Εντάξει εγώ να πιστέψω ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα θα βρέχει λεφτά από τον ουρανό και χαρτονομίσματα θα φυτρώνουν στα δέντρα, αλλά μέχρι τότε τι γίνεται ; Μέχρι τότε ο πάνσοφος λαός επέλεξε μια Κυβέρνηση, όσο ετερόκλητης σύνθεσης κι αν είναι, που σαν βασικό άξονα των επιλογών της (ή έστω των επιταγών που αναγκάστηκε να ακολουθεί), έχει την ανάπτυξη και την προσέλκυση ξένων επενδυτών στην Ελλάδα. Οπότε τι απομένει σ' αυτή τη "δυναμική μειοψηφία" όπως συνηθίζεται να λέγεται ; Η καταστροφή των πάντων κι η αποθάρρυνση- εκφοβισμός κάθε δυνητικού επενδυτή. Κι αυτό όλο μετά θα λέγεται υπεύθυνη αντιπολίτευση ή πρόταση διακυβέρνησης. Το άλλο με τον Τοτό είναι καλύτερο και το ξέρετε ήδη. Τέλος πάντων, είχα δεν είχα πάλι στα ίδια ανθρωπόμορφα ζώα κατέληξα που είναι εντυπωσιακό πώς επέλεξαν να δράσουν στις Σκουριές της Χαλκιδικής που πάνε ασορτί με τις σκουριές που έχουν μέσα στα μυαλά τους !

Ελλάδα σε κρίση, Έλληνες σε παράκρουση

Ήθελα από καιρό να θίξω αυτό το θέμα και πάντα το αμελούσα. Αφορμή γι' αυτό το σημείωμα αποτέλεσε μια κουβέντα που είχα πριν λίγες μέρες με μια φίλη, διαδικτυακά. Μιλούμε λοιπόν για τις διαπροσωπικές σχέσεις και πώς αυτές έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση που έχει για τα καλά επικαθίσει πάνω στην Ελλάδα. Είναι προφανές ότι η κρίση αυτή δεν είναι ούτε παροδική, ούτε σύντομη, ούτε κάτι αμελητέο. Με μόνο το γεγονός υπ' όψιν ότι δεν πρόκειται να βγούμε απ' αυτή την κρίση ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα, πολλοί έρχονται σε απόγνωση. Κανείς δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι όταν "δεν φτάνουν τα ρημάδια" για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες και υποχρεώσεις τότε τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ και καλά θα κάνουμε οι υπόλοιποι να μην "ψάχνουμε γωνία στο τάλιρο". Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τις στρεβλώσεις που θα περιγραφούν παρακάτω υπάρχει τεράστιο κενό και το κενό αυτό είναι η παιδεία που θα το γέμιζε. Έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα περίπου 2.000.000 ανέργους (επίσημα κι ανεπίσημα), δεν έχει η χώρα να πληρώσει τα επιδόματα ανεργίας τα οποία έχει μειώσει και σαν ποσό και σαν αριθμό δικαιούχων και βγαίνει ο άλλος στο twitter και βάζει αγγελία "πείτε μου πού υπάρχει άμεσα διαθέσιμο το iPhone να έρθω από το νησί μου να το πάρω". Τι να πρωτοσχολιάσεις εδώ ; Για άλλες κι άλλες ανάγκες του δεν έχει λεφτά και είναι απ' αυτούς που "βγάζουν" τα ρεπορτάζ στα κανάλια που κλαίνε δημόσια γιατί δε "βρέχει λεφτά απ' τον ουρανό", αλλά για ένα gadgetάκι αποθέωση της ματαιοδοξίας θα βρει και θα τα δώσει. Για να γίνει τι ; Να τον πουν "in", "trendy", τι ; Είναι απλά ο κλασσικός χλιδάνεργος Ελληνάρας που κάποτε χρεωνόταν για να κοτσάρει το πολυτελές αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι να το χαζεύει ο γείτονας. Και κάποτε το πήρε το προηγμένης τεχνολογίας "κολοκύθι". Πρέπει κάπως να το δείξει. Εκεί να δεις τον Ελληνάρα. Με καταιγισμό ανούσιων post στις περιβόητες πια σελίδες κοινωνικής δικτύωσης να ξεχειλίζει όλο το πλάτος και βάθος της αμορφωσιάς και της  αγένειάς του. Φυσικά μετά παύει να έχει προσωπική ζωή (πού να μείνει χρήμα, χρόνος, και διάθεση ;), και να γίνεται ο γνωστός ερειστικός, οξύθυμος και επιθετικός που "ψάχνεται για καβγά γιατί δεν ξέρει τι του φταίει". Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους, έτσι δεν είναι ; Ας πάμε κι ένα κλικ πιο βαθιά. Κρίση. Ωραία. Τι υπαγορεύει τους τρόπους που θ' αναζητήσει κανείς για ν' αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση ; Η παιδεία, φυσικά. Θέλει επάρκεια μόρφωσης και παιδείας για ν' αντισταθείς στο lifestyle αγορασμένο με τα δανεικά κι αγύριστα, που σε τάιζαν ως σκοπό ζωής τα κανάλια και τα ΜΜΕ την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας. Τέλος πάντων, μην το πλατειάζουμε άλλο, σε ότι με αφορά δε θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι η τραγική έλλειψη παιδείας είναι το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας κι ο σίγουρος παρονομαστής της κάθε στρέβλωσης απ' όσες ζούμε τελευταία και εξ αυτού η αιτία της "κακής μας μοίρας" σ' αυτή τη δύσκολη συγκυρία.