Επετειακό

Ξημερώνει η επέτειος του εορτασμού (;;;) της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Επειδή δεν είμαι ούτε ιστορικός, ούτε δημοσιογράφος δεν πρόκειται ν' αναφερθώ στα γεγονότα ούτε στις προεκτάσεις τους. Η συνεισφορά μου έγκειται στην ενθύμηση ενός γεγονότος που τότε έκανε το σχετικό ντόρο, και τώρα πια το θυμούνται όσοι έχουν συμφέρον ν' αντλήσουν απ' αυτό. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε όσους έχουν συμφέρον. Απλά θέλω ν' αναδείξω μια αιρετική (όπως πάντα) σκοπιά θεώρησης του πράγματος. Το γεγονός λοιπόν είναι η δολοφονία, όπως αποδείχτηκε, του Μιχάλη Καλτεζά, ενός 15χρονου τότε, περιθωριακού αλητάκου που πήγε να παίξει "κλέφτες κι αστυνόμους" στα εθιμοτυπικά επεισόδια που γινόταν κάθε χρονιά εκείνη την εποχή κάθε που πλησίαζε 17 Νοεμβρίου. Πολλοί έχυσαν τότε και τώρα ακόμα υποκριτικά δάκρυα για τον αλητάκο αυτό, αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να δω τα πράγματα από την άλλη σκοπιά. Το "δικαίωμα" αυτό το παίρνω μόνος μου απ' το γεγονός ότι είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με τον εν λόγω. Θα μπορούσε να ήταν συμμαθητής μου, "θρανίο" μου ίσως.  Εγώ όμως είμαι ακόμα ζωντανός και γράφω ενώ αυτόν τον έφαγε το μαύρο χώμα. Και τον έφαγε διότι πολύ απλά τον μεγάλωσαν και τον εμπότισαν με πολύ περισσότερο μίσος για την κοινωνία, απ' όσο μπορούσε να διαχειριστεί. Αλλιώς δε θα έκανε αυτό που αποπειράθηκε να κάνει και για τον λόγο αυτό αναγκάστηκε ο Μελίστας να τον "φάει". Είχε πλησιάσει στην ανοιχτή πόρτα της κλούβας των ΜΑΤ και ήταν έτοιμος να ρίξει μέσα αναμμένη μολότωφ ! Μέσα ήταν 14 άνθρωποι εκείνη τη στιγμή τους οποίους καθαρά και νηφάλια ήθελε να τους δει να καίγονται ζωντανοί. Ναι αυτή θα ήταν η επαναστατική του κίνηση, τα ένσημα της αριστεροσύνης του. Λες και τί θα γινόταν ΑΝ τους έκαιγε ζωντανούς τόσους ανθρώπους ; Τι θα κέρδιζε αυτός ή οι ινστρούχτορές του ; Συγχωρέστε με αλλά το δικό μου μυαλό απλά δεν τα χωράει όλα αυτά. Ούτε καν τα προκατασκευασμένα επεισόδια την ημέρα του Πολυτεχενείου κάθε χρόνο. Για ένα λεπτούλι, παρακαλώ, να συνεννοηθούμε. Τι έχουν κάνει λοιπόν κάποιοι "και καλά" επαναστάτες (ισντρούχτορες του νεαρού αλλά ΚΑΙ οι γονείς του) ; Έχουν πάρει ένα παιδί, το έχουν φανατίσει ενάντια στο "σύστημα", ενάντια στην κοινωνία (την κακούργα κι άδικη σίγουρα, ε;), ενάντια στις "δυνάμεις καταστολής" και το έχουν πείσει ότι το σωστό και μουράτο είναι να είσαι αριστερός κι αυτό το αποδεικνύεις ΜΟΝΟ αν κάνεις οτιδήποτε ενάντια σε κάτι από τα παραπάνω. Κι έστω ότι το παιδί αυτό απέφευγε τη "Νέμεσιν", δολοφονούσε επί τόπου 14 ανθρώπους και ζούσε σήμερα. Σήμερα, πείτε μου ειλικρινά, τί περιμένατε να ήταν ; Καθηγητής Πανεπιστημίου ; Αρχιμανδρίτης ; Δάσκαλος ; Το πιθανότερο, για να μην το κουράζουμε το θέμα, είναι να ήταν στη φυλακή σαν μέλος της "17 Νοέμβρη" ή της "Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς" και γύρευε πόσους άλλους θα είχε "φάει" και τι άλλο θα είχε καταστρέψει. Εντάξει, μην ξεχάσουμε να ψελλίσουμε για το πόσο πολύτιμη είναι η ζωή και ιδίως ενός παιδιού, "κρίμα το παληκάρι" κι όλα αυτά αλλά θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ιδίως τώρα με την κρίση που αγρίεψαν τα πράγματα ότι το να δολοφονείς αθώους με το πρόσχημα της παιδικής απερισκεψίας και να καταστρέφεις και να "πλιατσικολογείς" περιουσίες ανυποψίαστων κι αμέτοχων δε σε κάνουν όχι Αριστερό αλλά ούτε άνθρωπο καν ! Απαιτείς με λίγα λόγια από την κοινωνία να σε ανέχεται και να σε περιθάλπει τη στιγμή που εσύ θα τρέφεις απύθμενο κι αδικαιολόγητο μίσος εναντίον της. Όχι ρε φιλαράκι. Απλώς ΟΧΙ. Άντε γιατί κι εμείς υπήρξαμε 15χρονοι και μάλιστα την ίδια ακριβώς εποχή αλλά δε μας "έφαγε" άδικα και μπαμπέσικα κανένας Μελίστας. Ίσως γιατί παίζαμε με παιχνίδια για παιδιά κι όχι για αποβράσματα. Άει στο διάολο Μιχαλάκη κι εσύ κι οι όμοιοί σου.

Φοβάμαι ...

Τελείωσε το Eurogroup, ή για την ακρίβεια άρχισε και θα ολοκληρωθεί στις 20 Νοεμβρίου και δόση δεν πήραμε κι ούτε και διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον. Δεν πρόκειται να μπω στη συζήτηση αν μας φτάνουν τα 31,3 €, πού θα μοιραστούν κλπ. Για αυτά τα θέματα ασκούν αποτελεσματικά το ρόλο τους οι διάφοροι επαγγελματίες παπαγάλοι του συστήματος και σας παραπέμπω εκεί. Εμένα μ' απασχολεί το ερώτημα αν τα "ελάχιστα εναπομείναντα προαπαιτούμενα που πρέπει να εφαρμοστούν" ποια είναι μετά το "τέντωμα" της Ελληνικής κοινωνίας μετά από 3 Μνημόνια που υπογράψαμε και τα αντίστοιχά τους Μεσοπρόθεσμα και κυρίως αν τα γνώριζε από πριν η Ελληνική Κυβέρνηση και τα απέκρυπτε, αν δεν τα γνώριζε και όντως πέφτει τώρα απ' τα σύννεφα, ή τελικά παίζεται ένα σικέ παιχνίδι πάνω στις πλάτες μας. Κι αναρωτιέμαι για όλα αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, διότι δε μου φάνηκε πολύ πειστική η "έκπληξη" του Σαμαρά κι ούτε πολύ "αληθινή" η κραυγή του προς τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας. "τηρείστε κι εσείς ότι σας αναλογεί αλλιώς θα με ρίξετε". Οι περισσότερες ενδείξεις πάντως οδηγούν στο συμπέρασμα της συμπαιγνίας εις βάρος μας χωρίς τη συμμετοχή της Κυβέρνησης, η οποία ούσα τρικομματική και με τόσους να εμπλέκονται, όλο και θα κάτι θα του ξέφευγε κανενός Ψαριανού, κανενός Βουδούρη ή κανενός Ρουπακιώτη που έχει και το άλλοθι της ασθένειας με τα κουσούρια που άφησε ... Αν συμβαίνει πάντως κάτι τέτοιο, το οποίο απεύχομαι φυσικά, τότε το παιχνίδι περνάει στην πιο χοντρή του φάση όπου δε χρειάζονται πλέον καν τα προσχήματα των μακρών κι επίπονων διαπραγματεύσεων που έδιναν απλά την ψευδαίσθηση στην Κυβέρνηση ότι διαπραγματεύεται και παλεύει. Έχει περάσει στη φάση των στυγνών εκβιασμών, της κατάλυσης των θεσμών, της καταλήστευσης του Κράτους, και της αδιαφορίας για τους πολίτες αυτής της χώρας. Δε χρειάζεται ν' αναφερθώ στην αυτονόητη συνέχεια την οποία ο σοφός λαός περιγράφει με τη φράση "στο βάλτο που μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν μόνο τα βατράχια". Και στο παιχνίδι αυτό, αδέρφια, είμαστε πολύ απροστάτευτα βατράχια. Η Μέρκελ να βάλει το χέρι της !

Άνθρωποι γεννημένοι να μείνουν μικροί

Όχι δεν αποφάσισα να κάνω το συγγραφέα, ούτε τον ποιητή κι ο τίτλος του post δεν είναι αλληγορικός. Αναφέρεται στον απίθανο τον Τσίπρα ο οποίος "την έκανε πάλι τη ... του" με τη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα. Εγώ δε γνωρίζω γερμανικά και γι' αυτό δεν αναζήτησα το κείμενο, όμως εφόσον το επισήμαναν μέσα στη Βουλή τόσο ο Βενιζέλος όσο κι ο Στουρνάρας το δέχομαι ως υπαρκτό κι αληθινό. Και τι βρήκε να πει εκεί λοιπόν ο αιώνιος πρόεδρος του 15μελούς του Λυκείου της Γκράβας ; ΄"Προειδοποίησε" κάθε επίδοξο επενδυτή στην Ελλάδα ότι η Κυβέρνηση αυτή θα πέσει σύντομα κι η επόμενη που θα έρθει (προφανώς ελπίζει να είναι κι αυτός μέσα) θα επανεξετάσει κλπ κλπ και πιθανόν να χάσουν τα λεφτά τους. Τόσο κοντόθωρη θεώρηση των πραγμάτων, τέτοια επιπόλαιη προσέγγιση της πραγματικότητας. Προφανέστατα αυτό το παιδάκι ο Τσίπρας δεν μεγάλωσε και δεν πρόκειται ποτέ να μεγαλώσει (=ωριμάσει πολιτικά), το τραγικό όμως είναι πώς τόσοι νοήμονες άνθρωποι συνδέουν ή απλά αποθέτουν τις τύχες τους με αυτόν τον επικίνδυνο τυχοδιώκτη. Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου, είναι από το γερμανικό επίσης περιοδικό που το προηγούμενο καλοκαίρι των κατέταξε μετά από ψηφοφορία των αναγνωστών του μέσα στους 10 πιο επικίνδυνους πολιτικούς (τον θεωρούν πολιτικό !) της Ευρώπης. Τέλος πάντων νομίζω ότι δεν αξίζει ν' ασχολούμαστε καν πλέον με έναν επικίνδυνο τυχοδιώκτη, που ποντάρει στην καταστροφή της χώρας που τον γέννησε και που αγωνίζεται να πείσει τον εαυτό του πρώτα απ' όλα και μετά τις άπειρες συνιστώσες που στεγάζει το κόμμα του,  ότι είναι ικανός να διαχειριστεί πολιτικές ευθύνες αφότου καθαρή τύχη τον έφερε στην ηγεσία του κόμματός του. Εύχομαι κι εγώ κι ελπίζω (όπως έγινε μόδα πλέον να λέμε) να μη βρεθούν ποτέ τόσοι πολλοί απολιτίκ, απελπισμένοι, "ωχαδερφιστές" και τον ψηφίσουν ώστε να βρεθεί το κόμμα του σε κυβερνητικό κορμό διότι μετά πολύ απλά το όραμά του θα είναι πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, η οποία είναι να γίνει  η Ελλάδα, Κούβα. Και χωρίς καν το πολιτικό μέγεθος ενός Κάστρο. Θα μας μείνει ο Καστράτο. 

Η ζωή κάποτε και σήμερα

Κ Α Π Ο Τ Ε…	ΣΗΜΕΡΑ…
ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές	έχει δύο
δουλεύαμε οκτώ ώρες	έχουμε χάσει το μέτρημα
είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας	τα λέμε μέσω MSN και Skype
είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας	κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά	πίνουμε εμφιαλωμένο και… αρρωσταίνουμε
παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες	παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation
είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε	έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι	κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ… 3000 κυβικών
είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας	δεν έχουμε χρόνο για κανένα….
η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό	είναι ..κουταμάρα
λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό	μας τa λέει ο navigator
ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και… ήμασταν ευτυχισμένοι	ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα…
είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος	τα βλέπουμε στην τηλεόραση
ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά	το λέμε και με SMS
αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια	τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο
τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σα το Σεφέρη	παίρνουν από τον Καρβέλα
ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία	δεν πάμε γιατί είναι… μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες
μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.	έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ…
οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή	τραγουδούν με κάτι άλλο.
ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη	ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου
είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».	Λέμε «Αυτός φταίει»…
Τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα	βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν… τους κακούς.
νοιαζόμασταν για το γείτονα	τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Ζούσαμε με ένα μισθό	ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό	μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια..
τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός	μας δανείζουν οι τράπεζες
δουλεύαμε για να ζήσουμε	ζούμε για να δουλεύουμε
δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!	έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας…

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν ζωή….

 

 

Προφανώς και πρόκειται για copy+paste από e-mail φίλου.