18 Μαρ 2012

Ο ευτελισμός των εννοιών

Αφορμή για τη θλιβερή διαπίστωση του τίτλου αποτελεί βέβαια το πανηγύρι που αρχίζει σε λίγες ώρες και που θα οδηγήσει επιτέλους στην αναγόρευση του Βαγγέλη σ' αυτό που είχε μυστικά συμφωνήσει με τον ΓΑΠ το καλοκαίρι του '11, δηλαδή σε αρχηγό σε ότι απέμεινε απ' το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι αυτή φίλοι μου, ότι μέχρι να εκπληρώσει το όνειρο (ή την ονείρωξη ;) της ζωής του ο Βαγγέλης στο πρώην ΠΑΣΟΚ απέμειναν μόνο η σφραγίδα και το ΑΦΜ. Ούτε καν το σύμβολο το οποίο όλοι είδαμε ότι αποκήρυξε ο Βαγγέλης πριν καν αναλάβει επίσημα ρόλο και δικαιοδοσία. Τέτοια αλαζονεία και αδημονία. Πού είναι τώρα ο ευτελισμός των εννοιών; Θα επικαλεστώ μια μίνι ανάλυση του Μίμη του Ανδρουλάκη (που την έκανε πριν ακόμα ανεβεί στο άρμα των ονείρων του ΠΑΣΟΚ). Το ονόμασαν αυτό το χάλι που που θα δούμε αύριο εκλογή αρχηγού. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστο δύο υποψήφιοι για να έχει καν νόημα να ψηφίσει κάποιος. Τώρα ψηφίσεις δεν ψηφίσεις Βενιζέλος θα βγει απ' το καπέλο. Για να λέγεται μια εκλογή έτσι θα πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει εκλογικό σώμα καταγεγραμμένο και συγκεκριμένο. Εδώ τώρα ο κάθε περαστικός που θέλει να πετάξει 2 € μπαίνει και ρίχνει ένα φάκελλο (δεν το λέω ψήφο αφού είπαμε δεν είναι εκλογή αυτό). Επίσης στις κανονικές εκλογές υπάρχει διακύβευμα. Εδώ επίσης δεν υπάρχει. Ή Βαγγέλης ή Βενιζέλος, φοβερό , ε ; Τέλος στις κανονικές εκλογές υπάρχει συγκεκριμένο αντίκρισμα σε όλες τις ψήφους. Λέμε πχ ο πρώτος γίνεται Πρωθυπουργός, ο δεύτερος παίρνει τόσο ποσοστό εδρών και λέγεται Αξιωματική Αντιπολίτευση κλπ. Εδώ δεν έχει τίποτα. Ελάτε πρόβατα να μεγαλώσετε τη ματαιοδοξία του Βαγγέλη. Είναι σαφές νομίζω ότι το αυριανό κατάντημα δεν δικαιούται να λέγεται εκλογή, αλλά το περίεργο είναι ότι τα ΜΜΕ δέχτηκαν και παίζουν το παιχνίδι του Βαγγέλη και δεν καταγγέλουν ή λοιδορούν τη διαδικασία ! Και να πω ότι είναι στα πρόθυρα εξουσίας το ΠΑΣΟΚ με την υπόσχεση του μοιράσματος χρήματος σαν τον παλιό καλό καιρό να το καταλάβω, τώρα όμως ;

5 Μαρ 2012

Greek politics

Επανερχόμενος εδώ δεν μπορώ να μην επισημάνω τα πολιτικάντικα παιχνιδάκια που είδαμε σε πλήρη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του Μνημονίου 2 με τα συμπαρομαρτούντα του. Το high score το πέτυχε ο Αντωνάκης (ελάτε τώρα ένας είναι ο Αντωνάκης στην πολιτική). Έβαλε θέμα κομματικής πειθαρχίας (σαφώς πειστικότερα από τον ΓΑΠ που όλο φεύγει κι όλο μένει), διέγραψε τους 21 κι αμέσως μετά τους "σφύριξε" ότι αν ψηφίσουν τον εφαρμοστικό νόμο τους ξαναπαίρνει πίσω. Αποτέλεσμα ; Μ' έναν εκβιασμό δυο κέρδη. Και πέρασε το δικό του στην ψήφιση του Μνημονίου 2 και τους πειθανάγκασε να ψηφίσουν και τους εφαρμοστικούς μετά. Το άξιο παρατήρησης δεν είναι αυτό, που τα έχουμε συνηθίσει πια αυτά. Είναι η έκπληξη 2 Ευρωβουλευτών Ευρωπαίων (δυστυχώς δε συγκράτησα τα ονόματά τους) που το ανέφεραν μέσα στην Ολομέλεια. Δεν ήξεραν βέβαια ότι το θεματάκι της "διαγραφής" θα είχε και "ουρά". Φαίνεται τελικά ότι τους πήρε τους Ευρωπαίους κάπου 30 χρόνια να διαπιστώσουν και να παραδεχτούν τα Greek statistics. Αλλά φυσικά εμείς είμαστε άλλα 30 χρόνια μπροστά κι έχουμε ανακαλύψει και τα Greek politics.