Σήψη

Τις τελευταίες ημέρες ήρθαν στη δημοσιότητα μερικά περιστατικά εγκληματικών πράξεων που κατά τη γνώμη μου έρχονται να υπογραμμίσουν την αλλαγή που έχει επέλθει στην κοινωνία μας κι έχει γίνει αυτό που λέμε ζούγκλα (χωρίς εισαγωγικά φυσικά). Μιλάω για τη σύλληψη των παιδιών του Διώτη, τη σύλληψη του αράπη μετά την αποτυχημένη απόπειρα ν' ανατινάξει το Αμερικανικό αεροπλάνο, τη σύλληψη του 32χρονου που πυροβολούσε μέσα από τη "τζιπούρα" του όποιον ήθελε κλπ. Η κοινή λεπτομέρεια που αναδεικνύει αυτό που λέγαμε πιο πάνω είναι ότι όλοι οι συλληφθέντες είναι αφράτοι βουτυρομπεμπέδες, μεγαλωμένοι στα πούπουλα από "καλές" οικογένειες. Πάνε τα βολικά άλλοθι του τύπου "παιδιά διαλυμένων οικογενειών", "η φτώχεια κι η ανέχεια τους οδήγησε στο έγκλημα" και διάφορα άλλα τέτοια ρηχά. Τώρα πια τα έχουν όλα κι απλώς αναλώνονται σε επιδείξεις ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΝΟΥΣ. Κι αυτό βέβαια είναι το πιο επικίνδυνο. Κι είναι επικίνδυνο γιατί για να το παλέψεις πρέπει να χτίσεις και να δώσεις αυτό που λέμε παιδεία. Κι αυτό ίσως να εξηγεί και γιατί η εγκληματικότητα στην Ελλάδα αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια και προφανώς δεν υπάρχει και προοπτική να μειωθεί. Αφού η παιδεία στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια σταδιακά, μεθοδικά και προσηλωμένα υποβαθμίζεται τι περιμένουμε μετά να γίνει ; Μέχρι τώρα είχαμε βρει τη λύση να πιάνουμε κανέναν σκουρούτσικο και να του φορτώνουμε τα τρέχοντα ανεξιχνίαστα εγκλήματα της περιοχής. Τώρα όμως που άρχισαν να πιάνονται και "γόνοι επωνύμων" σοβάρεψε το ανέκδοτο. Πάντως τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον με την περιγραφή ζούγκλα έχω αδικήσει αυτό που σημαίνει στην κυριολεξία η λέξη, γιατί και τα πιο άγρια θηρία δεν πρόκειται ποτέ να αφαιρέσουν ή να καταστρέψουν τη ζωή ενός άλλου ζώου "έτσι για πλάκα" αν δεν ΠΡΕΠΕΙ να το φάνε. Ενώ οι "συνάνθρωποί" μας όμως ...

Για γέλια ή για κλάματα ;

Σε συνέχεια και του προηγούμενου άρθρου, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε τρομερό γέλιο αλλά τώρα με την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού (κι ας προσπαθούν όψιμα να ανασκευάσουν την εντύπωση που έχουμε όλοι) δεν είναι εύκολο. Μιλάω φυσικά για τον Ελληνικό λαό που μέσα 60 μέρες κατάλαβε ότι πάλι "έφαγε παραμύθι", ότι πάλι δεν βρήκε τον τρόπο να συνεχίσει να περνάει καλά με δανεικά (κι αγύριστα βέβαια), ότι το "κράτος πατερούλης" (= τι με νοιάζει εμένα θα τα βρει το Κράτος όλα στο τέλος) που με τόση χαρά και τρέλα ψήφισε απλά δεν υπάρχει. Έριξε φούμο στον Καραμανλή με πάταγο γιατί είχε αρχίσει να λέει κάτι για λιτότητες, για κάτι παγώματα μισθών, κάτι αναστολές προσλήψεων κλπ κι έβγαλε τον ΓΑΠ με την προσδοκία "να βρει την άκρη". Μετά τη λήξη της πρώτης πράξης της κωμωδίας είπε-ξείπε ο Προβόπουλος, τα είπε δυνατά ή τα είπε ψιθυριστά προεκλογικά, το πάνε-έλα του Παπακωνσταντίνου στην Ευρώπη και την απόφαση για επιτήρηση, είναι υποχρεωμένος κι ο τελευταίος πράσινος (και δεν εννοώ οικολόγος) να καταλάβει ότι the party is over. Κι έχει τελειώσει το πάρτι όχι γιατί μάς χτύπησε η οικονομική κρίση ή δημοσιονομική στενότητα, αλλά γιατί τόσα χρόνια είχαμε καταναλώσει όχι απλά τους πόρους που δεν είχαμε και σε επάρκεια μάλιστα αλλά και τις όποιες ελπίδες για μελλοντική ανάκαμψη μαζί. Για παράδειγμα, του έλεγες του Έλληνα πριν λίγα χρόνια "να καθίσουμε να βρούμε μια φόρμουλα κοινά αποδεκτής αλλαγής στις εργασιακές σχέσεις για να συνεχίσει να υπάρχει πιθανότητα να βρει δουλειά και το παιδί σου και για να συνεχίσει να υφίσταται ασφάλιση και για τις μελλοντικές γενιές" και σου απαντούσε "τι με νοιάζει εμένα άσε με να ξεκοκαλίζω τα προνόμια που κέρδισα ταλαιπωρώντας το κοινωνικό σύνολο τη δεκαετία 1981-1990 και για αύριο βλέπουμε". Αποτέλεσμα γέμισαν τα καφενεία πρώην ΟΤΕτζήδες που "βγήκαν" με την περιβόητη εθελουσία με 70.000€ στο χέρι και 2.500€ σύνταξη από τα 50 τους και φυσικά τα παιδιά τους δε βρίσκουν πλέον ούτε τις δουλειές των επίσης περιβόητων 700€. Α, ναι βέβαια ψήφισαν άλλη Κυβέρνηση όλοι αυτοί για να "βρουν και τα παιδιά τους στον ήλιο μοίρα". Τέλος πάντων απλά και προφανή είναι τα πράγματα και δε χρειάζεται να συζητάμε τα αυτονόητα πρέπει όμως να μεταφέρω (αυτολεξεί μάλιστα) την απάντηση του (γνωστού ...) Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, κ. Πάγκαλου που πολύ απλά αποδεικνύει τι πιστεύουν οι κρατούντες για το λαό. Όταν του αναφέρθηκε ότι με την απόφαση για στελέχωση του Κρατικού μηχανισμού μέσω ηλεκτρονικής υποβολής βιογραφικών έχει διαπιστωθεί μεγάλη δυσπραγία και τελικά οι κομματικώς αρεστοί προτιμούνται απάντησε : "μα αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο απ΄το να διαπιστώσουμε πόσοι μαλάκες υπάρχουν σ' αυτή τη χώρα". Πάντως θα συμφωνήσετε ότι αφού συνέλθει κανείς μετά από αυτό είναι πράγματι δύσκολο να αποφανθεί αν είμαστε για γέλια ή για κλάματα !